در ابتدای گفت وگو بخشایش نظر خود را درباره برگزاری جلسه سازمان ملل علیه ایران این گونه مطرح کرد : ترامپ هر روز صبح و بعد از بی خوابی های شبانه یک توئیت علیه ایران می زد !تعدادی ایرانی دو رگه نیز در کنار ترامپ هستند که بیشترین اطلاعات ترامپ نیز از این افراد به دست می آید.

طرح این بود که بعد از به وجود آمدن جریان رسانه ای و وانمود کردن این مساله که ایران دارای دو دستگی است ،ابتدا با آرامش حرکت کنند و بعد از ورود به مساله، افراد زیادی را جمع و تحریک کنند تا با ورود مردم به غربی ها نشان دهند که چه تعداد از مردم ایران با جمهوری اسلامی مخالف هستند و در مرحله بعد نیروهای دیگر مثل داعش و یا دشمنان کشور وارد عمل شوند.

یکی از کارهایی که نیکی هیلی نماینده آمریکا در سازمان ملل به دستور ترامپ انجام داد، این بود که مساله جمهوری اسلامی را وارد شورای امنیت کند تا فضایی مانند سوریه ایجاد شود. چون این افراد فکر می کردند با قرارگیری دو گروه مخالف رو در روی یکدیگر نزاعی دراز مدت در ایران به وجود می آید و بعد از آن سازمان ملل بیانیه یا قطعنامه ای صادر می کند مبنی بر این که باید برای دفاع از دموکراسی و جلوگیری از عدم جنگ در ایران ورود پیدا کرد.

ما نباید از دشمن چیزی جز دشمنی انتظار داشته باشیم و کاملا معلوم است که از سازمان ملل استفاده ابزاری شده و شورای امنیت و این سازمان کاملا بازیچه دست آمریکا شده اند.

اعضای سازمان ملل خود نیز با این مساله دارای مشکل هستند. برای مثال نماینده روسیه با منطق نیکی هیلی مخالفت کرد و گفت :" در فرگوسن شما سیاه پوستان را می کشید و آن ها نیز تظاهرات می کنند پس ما باید این مساله را به سازمان ببریم؟! مساله حاکمیت کشورها چه می شود؟!"

شورای امنیت تا چه اندازه اجازه ورود به مسائل کشورها را دارد؟ آیا این سازمان حق دارد به بهانه حل و فصل مسائل خاورمیانه وارد این مساله شود؟

شورای امنیت زمانی وارد این مسائل می شود که یک کشور از لحاظ امنیتی دچار مشکل شده باشد و خود نتواند این مشکل را حل کند.

وقتی شورای امنیت به این نتیجه برسد که یک کشور لنگرگاه است و ثبات صلح در آن کشور از بین رفته، می تواند دخالت کند ولی در مورد مساله ایران ورود سازمان برای ایجاد ناامنی بیشتر از حد نرمال بود.

زمانی که ترامپ هر روز با توییت های مختلف از معارضین و مخالفین‌ نظام جمهوری اسلامی حمایت می کند، طبیعتا می خواهد از طریق قطعنامه یا اگر نتوانست از طریق بیانیه ،فضا را به نفع خود بکشاند و در ایران ایجاد نا امنی و دو دستگی نماید ؛در داخل ایران نیز مخالفین نظام را به این خیال بکشاند که از آن ها حمایت های زیادی می شود و اگر ارتش، سپاه یا نیروی انتظامی با آنها برخورد کنند جایی هست که از آن ها دفاع می کند.

بنابراین سازمان ملل در صورت تشخیص در خطر قرار گرفتن ثبات و ملتهب شدن صلح جهانی می تواند با رای اعضا به آن مساله ورود پیدا کند اما ورود اخیر این سازمان در مورد مساله ایران از روی دلسوزی نبوده بلکه برای شیطنت های آمریکا، می خواست جمهوری اسلامی را دچار مشکل کند.

پس به گونه ای می توان گفت سازمان ملل بازیچه آمریکاست؟

ما علاوه بر نظام جهانی، یک نظم جهانی نیز داریم. نظم جهانی در واقع از 1815 تا 1914 موازنه قوا بود و از 1914 تا 1940 تقریبا نظم تکثر قدرت با محوریت جامعه ملل حاکم شد. بعد از جنگ جهانی دوم و کشته شدن 60 میلیون نفر تصمیم بر این شد که طرفین پیروز ،شورایی را به اسم شورای امنیت تاسیس کنند تا در راس مجمع عمومی استوار باشد و تصمیمات جهانی را برای برقراری صلح بگیرد بلکه بدین وسیله جنگ جهانی سوم کلید نخورد.

البته نظم حاکم بر جهان از 1944 تا 1990 نظم دو قطبی منعطف وغیر منعطف، از 1990 تا 2003 نظم یک جانب گرای ارشادی و از 2003 تا کنون هم نظم یک جانب گرای دستوری است.

بنابر این این نظم وجود دارد ولی پشتوانه ای ندارد و کشور های قوی تر می توانند تاثیر گذار باشند. اما جلسه ی اخیر سازمان ملل می تواند در تاریخ کشورها ثبت شود زیرا خیلی لخت و کاملا استفاده ابزاری از شورا امنیت بود و می خواست پشتوانه جهانی را برای مخالفان جمهوری اسلامی جمع کند.

آیا ایران می تواند برای برگزاری چنین جلسه هایی شکایت کند؟

در منطق نظام بین المللی اصلی وجود دارد مبنی بر اینکه "برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی" بالاخره آمریکایی ها ابر قدرت هستند آنها شورای امنیت را پایه نهادند و پیروز جنگ جهانی دوم بودند. واقعیات تلخی هست که می گویند قوی ترها و گرگ ها نظام را حفظ می کنند البته آن ها متناسب با خواسته و دل خوداین کار را می کنند.

ایران می تواند و باید هم شکایت کند ولی ممکن است به نتیجه ای نرسد. خوب است که ایران در دادگاه ها و جاهای مختلف حرف خود را بزند و بگوید که آمریکا برای بوجود آوردن نا امنی در ایران از ابزار شورای امنیت نیز استفاده کرده است. البته نماینده روسیه هم بسیار خوب صحبت کرد و گفت:" منطق آمریکا غلط است پس ما باید در اتفاقات فرگوسن و جنبش وال استریت هم که اتفاق افتاده جلسه تشکیل می دادیم! و خود شما حاضر به این بررسی ها نیستید در حالی که می خواهید این مساله در مورد ایران بررسی شود که صحیح نیست."

ایران هم صرفا با فکر اینکه شکایت بی فایده است نباید رفتار کند چون آمریکایی ها به هر علتی از ما شکایت می کنند ما هم این کار را می کنیم، ممکن است گاهی هم در دادگاه ها برنده شویم حتی اگر به ما چیزی ندهند.

برای مثال زمانی که لیبی هواپیمای آمریکایی با 52 مسافر را منفجر کرد آمریکا از کشور لیبی نفری 19 میلیون دلار غرامت گرفت اما زمانیکه هواپیمای مسافربری ما را در خلیج فارس منفجر کردند برای هر ایرانی ها 253 دلار غرامت داد یعنی از دشمن غیر از این نمی توان انتظار داشت.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری ایسکانیوز ، تاریخ انتشار:22 دی 1396 ، کدخبر: 894283،www.iscanews.ir