شعارسال: حدود یک سال است که سرمایه‌گذاران خارجی در حال بررسی بازار ایران برای سرمایه‌گذاری مستقیم و حضور مستمر در این بازار هستند.

نشریه فوربز در گزارشی می‌نویسد: «در شش ماه پایانی مذاکرات، ایران و شش قدرت جهانی پای خود را روی پدال سرعت فشار دادند تا هرچه سریعتر به توافق دست پیدا کنند. در این مدت تجار و شرکت‌های بازرگانی به دقت بازار و اقتصاد ایران را زیر ذره بین قرار دادند تا به محض برداشتن تحریم ها به ایران بیایند. این کشور یکی از معدود بازارهای خودرو دنیا با پتانسیل فروش یک میلیون و 500 هزار دستگاه در سال را دارد.

شرکت های خودروسازی در این مدت روابط خود را با شرکای ایرانی برقرار کرده‌اند و در برخی موارد به صورت مستقیم و در مواردی دیگر به صورت غیر مستقیم گفت‌وگوهایی را آغاز کرده اند، وزیرهای کلیدی در ایران نیز چند بیانیه را به عنوان قواعد جدید بازی در ایران منتشر کرده اند. ایران بازاری با پتانسیل فوق‌العاده، خودروهایی خارج از رده، زیرساخت‌های کامل و جایگاه جغرافیایی مناسب برای تبدیل شدن به هاب (مرکز تولید و انتقال) منطقه‌ای است.»

در این گزارش به پتانسیل بازار ایران هم اشاره می‌شود: «علاوه بر این، کشور ایران اشباع شده از جمعیت جوان و تحصیل‌کرده‌ طبقه متوسط است که خواستار خودروهایی با کیفیت‌تر و بهتر هستند. به نظر می‌رسد بیشتر جذابیت بازار ایران را باید به چشم دید تا درک شود.»

اکنون با باز شدن شرایط برای سرمایه‌گذاری کشورهای خارجی در ایران، مسئله سرمایه‌گذاری مشترک بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند. اگرچه ایران شاید اکنون از نظر رشد اقتصادی شرایط مناسبی نداشته باشد ولی نگاه خودروسازان به پیش بینی های صندوق بین‌المللی پول مبنی بر افزایش این شاخص در سال‌های آینده است.

علاوه بر این،بکر بودن و حجم بازار خودروی ایران، وضع جغرافیایی و ثبات سیاسی اقتصادی از دیگر نقاط قوت این صنعت برای سرمایه‌گذاری کشورهای خارجی است.

به اعتقاد کارشناسان دولت به جای اینکه بازار ایران را تبدیل به مکانی برای واردات و فروش کالاهای خارجی کند، قصد دارد سرمایه گذاری مستقیم شرکت‌های بزرگ را جذب کند.

*تجربه سرمایه‌گذاری مشترک در دنیا

بررسی حجم سرمایه‌گذاری‌های مشترک در کشورهای مختلف به ما نشان می‌دهد که بسته به رشد اقتصادی کشور هدف، سرمایه گذاری مستقیم بیشتری صورت می‌گیرد. سرمایه گذاری مشترک در کشورهایی مانند ویتنام تنها یک حضور منطقه‌ای و محدود است ولی در کشورهای درحال توسعه این سرمایه‌گذاری‌ها شاید از مهم‌ترین عوامل توسعه پایدار باشند. مأمن این سرمایه‌گذاری‌ها هم طبیعتا کشور چین است.

تا چند سال پیش آمریکا به واسطه سیاست‌ها و رشد اقتصادی مثبت‌اش بیشترین جذب‌کننده سرمایه‌گذاری مستقیم بوده است. بر اساس اطلاعات سازمان تجارت و توسعه ایالات متحده در سال 2003، کشور چین پذیرای 53.5 میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی بود که این کشور را به بزرگترین پذیرنده سرمایه گذاری خارجی تبدیل می‌کرد. جایگاهی که پیشتر در اختیار کشور آمریکا بود.

بخش اعظمی از اقتصاد چین وابسته به خودروسازی است؛ صنعتی که تا همین سال 2005 مهم‌ترین کارش تغییر هاچ‌بک‌های پرفروش ژاپنی و آمریکایی به خودروهای سه چرخه کریه‌المنظر بود. اکنون بازار خودروی چین با فروش سالیانه نزدیک به 20 میلیون دستگاه بزرگترین بازار خودروی دنیاست و یک‌چهارم کل خودروهای فروخته شده در دنیا در این بازار به فروش می‌رسد.

تقریبا می‌توان گفت همه برندهای چینی، با استفاده از سرمایه‌گذاری مشترک رشد کرده‌اند و میزان تولید بسیاری از این برندهای تازه‌کار بیش از 700هزار دستگاه در سال است.

مهندسان آلمانی و طراحان «پورشه» اکنون در برندهای چینی فعالیت می‌کنند و شرکت‌هایی مانند «ولوو» سوئد و «ام‌جی» انگلیس را چینی‌ها خریده‌اند.

با نگاهی به سرمایه‌گذاری مشترک برندهای چینی با شرکت‌های خودروساز جهانی می‌توان دریافت که کمتر شرکتی است که در چین فعالیت نکند. شاید تنها لکسوس باشد که هنوز تصور می‌کند نباید خودروهای خود را زیر دست کارگران چینی بفرستد.

«خودروسازی پکن» یا BAIC تحت سرمایه‌گذاری‌های مشترک پکن-بنز، پکن-هیوندای و فوتون- دایملر فعالیت می‌کند. گروه خودرویی «برلیانس» هم با سرمایه گذاری مستقیم «BMW» پیشرفت کرده است. گروه خودرویی «BYD» نیز با همکاری گروه آلمانی «دایملر» همکاری می‌کند.

«چانگان» از شرکت‌هایی است که توانسته سرمایه‌گذاری‌های زیادی را جلب کند. فورد، مزدا، پژو-سیتروئن و سوزوکی شرکت‌هایی هستند که با سرمایه‌گذاری های بسیار سنگینی به کمک چانگان آمده‌اند.

«چری» برند دیگری است که توانسته سرمایه گذاری مستقیم برند‌های انگلیسی‌الاصل «جگوار» و «لندرور» را جذب کند.

«FAW» نیز با همکاری «فولکس‌واگن» آلمان، «آئودی»، «جنرال موتورز»، «مزدا» و «تویوتا» توانسته کیفیت محصولات خود را بالا ببرد.

شرکت «دانگ‌فنگ»، خودروساز بعدی است که توانسته چند سرمایه‌گذاری اروپایی و آسیایی را جذب کند. دانگ‌فنگ با سرمایه‌گذاری «پژو-سیتروئن»، «هوندا»، «کیا»، «اینفینیتی»، «رنو»، «ولوو» و دو سرمایه‌گذاری «نیسان»، توانسته در رده بزرگان چینی قرار بگیرد.

«سایک موتورز» (SAIC) نیز با «جنرال موتورز»، «فولکس واگن» و «ایویکو» همکاری می‌کند و «خودروسازی گوانگ‌ژو» با «هوندا»، «تویوتا»، «فیات-کرایسلر» و «میتسوبیشی» قرار داد بسته است. «جیلی» و «ولوو»، «هاواتی» و «هیوندای»، «سوئیست» با «میتسوبیشی» هم جزء کم قراردادترین شرکت‌های چینی هستند.

فهرست بلندبالای چین نشان‌دهنده اهمیت رشد اقتصادی در سرمایه‌گذاری مشترک است. در کشور چین به اندازه‌ای برند خودرویی وجود دارد که در اروپا نیست، دلیل این امر هم استفاده از همین امتیاز سرمایه‌گذاری مشترک است. تنها یکی از سرمایه‌گذاری‌های مشترک بالا حجم قراردادی بیشتر از سرمایه گذاری مشترک پژو و ایران‌خودرو است.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری آنا، تاریخ انتشار خبر 24 بهمن 1394، کدمطلب: 84256، www.ana.ir