شعار سال: هزاوه روستایی در 18 کیلومتری اراک است که بواسطه جاذبه های فراوانش، روستایی شناخته شده است.

علاوه بر جاذبه های تاریخی این روستا که در این گزارش مجالی برای پرداختن به آنها نیست، این روستا محل تولید محصولات خوراکی ویژه ای است که سرمنشاء همه آنها باغ های پر برکت انگور است. شیره هزاوه معروفترین محصول این روستاست و پس از آن باسلق و ترخینه و رب انگور محصولات جانبی دیگری که به برکت زمین و دستان هنرمند زنان و مردان هزاوه ای از انگور بدست می آیند و در زمستان که زندگی کشاورزی در آن به خمیازه می افتد، فروش این محصولات در گذران معیشت مردمان این دیار نقش مهمی دارد.

به گفته علی بادکوبه هزاوه عضو شورای روستای هزاوه، شیره انگور نقش بسیار مهمی در اقتصاد مردم این روستا دارد.

وی که خود یکی از تولیدکنندگان این محصول است می گوید: 90 درصد مردم این روستا از محل تولید و فروش شیره روزگار می گذرانند و درآمد حاصل از فروش انگور و شیر و فتیر و دیگر محصولات، درآمدهای جانبی این مردم محسوب می شود. در واقع به طور معمول هر ساله حدود 30 تا 40 درصد انگور تولیدی در باغات هزاوه جهت تازه خوری به فروش می رسد و مابقی صرف تولید شیره می شود.

تولید شیره فرایند خاصی دارد که مردم هزاوه با هنرمندی تمام آنرا اجرا می کنند تا بهترین محصول را به بازار عرضه کنند، اما سرمازدگی باغات این روستا در سال گذشته باعث شد که آنها نتوانند محصول مورد نیاز بازار را تامین کنند و همین امر باعث شد که فضا برای حضور محصولات تقلبی که حتی گاه در بازار به نام شیره هزاوه به فروش می رسند، مهیا شده و برند هزاوه را به خطر بیندازد.

بادکوبه هزاوه گفت: سرمازدگی باغات حدود 50 درصد به بازار شیره هزاوه خسارت وارد کرد و حال که زمستان است، معیشت مردم نیز که وابستگی زیادی به فروش شیره داشته با سختی هایی مواجه شده است. هرچند مردم روستا نگذاشتند این بازار از رونق بیفتد و با تهیه انگور از دیگر نقاط کشور تولید شیره را ادامه دادند هرچند میزان تولید انجام شده و درآمد حاصل از آن همانند سال های گذشته نبود.

مردان هزاوه عموما کشاورزند و زمستان ها که از رونق کشاورزی کاسته می شود را به دورهمی هایی در معابر روستا می گذرانند و گاه به دامداری و دامپروری، اما با توجه به اینکه توان مالی‌شان برای توسعه دامداری های سنتی شان محدود است، پس امکان گسترش این بخش را نیز ندارند.

بادکوبه می گوید: مردم این روستا در حوزه گاوداری فعالند اما تاکنون نتوانسته اند از تسهیلات موجود برای توسعه دامداری هایشان به سطح نیمه صنعتی بهره مند شوند.

وی مهمترین دلیل این امر را عدم همکاری بانک‌ها با متقاضیان روستایی در ارائه تسهیلات عنوان کرد و افزود: علیرغم آنچه در خصوص قبول اسناد روستایی توسط بانک ها جهت وثیقه بانکی گفته می شود، اما در عمل این همکاری صورت نگرفته و بانک ها تمایلی به انجام این امر با چنین شرایطی ندارند.

به گفته وی، شیر تولیدی در این روستا به اندک قیمتی به واسطه ها فروخته می شود که البته درآمد حاصل از این بخش نیز یا خیلی دیر به دست‌شان می رسد یا در قالب تهاتر پرداخت می شود که این روش، عملا کمکی به افزایش منابع مالی در زندگی این افراد نخواهد بود.

زنان روستای هزاوه هنرمندند و این هنر هم در پخت شیره و باسلق و فتیر و تولید دیگر محصولاتی از این دست بارز و هویداست و هم در بافت قالی های رنگارنگ؛ هرچند به نظر می رسد این هنر کهن ایران زمین در این روستای کهن دچار مشکلاتی است.

بادکوبه ضمن تایید این مهم می گوید: تولید قالی در این روستا کاهش پیدا کرده است زیرا در بخش فروش این محصول مشکلاتی وجود دارد، از سوی دیگر، تجاری هستند که با ارائه مواد اولیه به زنان روستا قالی بافته شده از آنها را تحویل گرفته و مزد بافت را پرداخت می کنند اما این مزد آنقدر محدود و حداقلی است که فعالیت در این بخش را برای زنان روستا به کاری بدون صرفه بدل کرده است.

وی با بیان اینکه در واقع درآمد واقعی تولید قالی در جیب دلالان است افزود: اگر یک ارگان یا سازمان قالی تولیدی زنان هزاوه را به قیمت مناسب خریداری می کرد این هنر می توانست کمک خوبی به معیشت این مردم باشد اما متاسفانه از چنین اقداماتی خبری نیست و در نتیجه تولید قالی در این روستا کاهش یافته است.

زمستان آخرین روزهایش را در هزاوه می گذراند و مردم این روستای کهن امیدوارند که بهار نویدبخش سال بهتر برای آنها باشد و امسال روزگار روی خوش نشان دهد و باغ ها به بار بنشینند و خوشه های سرشار انگور اقتصاد آنها را بار دیگر بارور کند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت اراک365، تاریخ 20 اسفند 96، کد مطلب: 96122010965: www.arak365.ir