سربازان و افسران جوان از افرادی بودند که بسیار مورد علاقه صیاد قرار داشتند و برای تربیت آنها همه تلاشش را به کار می گرفت. در این ماموریت ها سعی می کرد تا جانفشانی و ایثار روزهای دفاع مقدس را برای اینانی که حالا هم سن و سال آن روزهای رزمندگان بودند، بیان کند.

او برایش فرقی نمی کرد که بچه ها در کدام یک از پادگان ها هستند، دانشگاه افسری در قلب پایتخت، پادگانی آموزشی در کلان شهری دیگر تا پاسگاهی در شهری دورافتاده از یک جایگاه برخوردار بودند. شب و روزش را می گذاشت و خود را به مراکز مختلف می رساند و رسالتش را پیاده می کرد.

در یکی از همین روزها متوجه شد که پوتین هایش واکس خورده، برایش سوال شد که چه کسی این کار را کرده، نزد فرمانده قرارگاه رفت و سوال کرد و پاسخ شنید که بله تیمسار من از یکی از سربازان خواستم تا این کار را انجام دهد.

با شنیدن این حرف، اخم هایش در هم رفت و شروع به استغفار کرد و بعد به فرمانده گفت: غرور سربازها را حفظ کنید، این کار باعث تقویت روحیه استکباری می شود.

برگرفته از خاطره ای نقل شده در سایت تبیان.

سرلشکر شهید علی صیاد شیرازی که در بیست و یکم فروردین سال 78 به دست منافقان به شهادت رسید.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت جی پلاس ، تاریخ انتشار 21 فروردین 97، کدخبر: 895453، www.jamaran.ir