و در این موضوع از آنجا که دست شان از ارتباط مستقیم با امام معصوم (ع) کوتاه است ، نمیتوان رهیافت روحانیت را نادیده گرفت وریشه نفوذدردلهارابایددراین نقطه یافت.

پس مردم ما؛ذاتا نمیتوانند باعالمان دینی ، زاویه داشته باشند ، و اگر دل خوری دیده میشود ،جای بررسی دقیق دارد.

این قلم بر اساس قرآن مشکل عمده را در شش وصف منفی می داند که باعث قطع علائق بین جامعه و روحانیت میشود.

۱) گرفتار فساد مالی

«إن کثیراًمن الاحبار و الرهبان لیأکلون اموال الناس بالباطل ویصدون عن سبیل الله »؛(توبه/۳۴)بسیاری از دانشمندان یهود و راهبان ،اموال مردم را به ناروا می خورند،ومردمان از راه خدا باز می دارند .

خوردن اموال عمومی یا شخصی باطل است و این باطل و ناروا بودن با توجیه های شرعی و بازی کردن های با قانون و پیش کشیدن فلان ماده و تبصره ! از باطل بودن، درنمی آید.

امروز برخلاف گذشته ؛ فسادمالی درنزد افکارعمومی، نمیتواندباپوشش شرع و یا عرف ویا قانون صورت "حق بجانب” بخودگیرد.

چقدر عزیزند؛روحانیونی که قرآن آنان را می ستاید که، دل در گرو زرق وبرق دنیا نداشته وببرکت وجودشان،جامعه به ارزشها رهسپارمیشود؛ "وَ قالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَکُمْ ثَوابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ لا یُلَقَّاها إِلَّا الصَّابِرُونَ.(قصص/۸۰)

۲)ساکت وبی تفاوتی در برابرفساد

«لولا ینهاهم الربنیون و الأخبارعن قولهم لاإثم واکلهم السحت »؛(مائده/۶۳)

حضرت علی (ع) میفرماید:خداوند عوام را به خاطرارتکاب معاصی و دانشمندان را به خاطر ترک ونهی از منکر لعنت کرد.(خطبه ۱۹۲)

و از این روشن تر،درخطبه سوم است «و ما اَخذَ اللهُ علی العلماء ان لا یقارُّوا علی کِظَّه ظالم، و لاسغب مظلوم» ؛ قراری که خدا با عالمان دارد این است که اهل ساخت وپاخت با ظالمان نبوده ، و بر سیری آنان و گرسنگی مظلومان تاب نیاورند.

۳) سوق جامعه به شخصیت پرستی

«اتخذوها أحبارهم و رهبانهم أرباباًمن دون الله»(توبه/۳۱)

براساس حدیث؛«اِنّ العلماءَ ورثه الانبیاءً»، روحانیت ورثه انبیاء است پس باید مشی تعلیم و ارشاد و احیای نفوس و تصحیح مسیر بشریت داشته باشد نه "دعوت به خود” و یا "دعوت به امثال خود” !

به نقل مجمع البیان امام باقروامام صادق (علیهماالسلام) میفرمایند:

بندگان خدا ؛ اصلا متوجه شِگردشیطانی اینان نمیشوند که چگونه، آنان را گرفتار پرستش شان کرده اند !

این درحالی است که؛ به بیان زیبای علامه طباطبایی(درآیه ۱۸سباء) ؛  شان وجودی عالم دینی ؛ برقراری رابطه مردم با انبیاءواهل بیت (ع)است.

آیا این رسالتِ روحانیت، با ترویج شخصیت پرستی که در قالب مرید بازی، تملق جستن ، وسر وصورت به عبامالیدن و زار زار گریستن و…سازگار است؟!

آیاتاریخ یک نمونه ی از این بازی ها را نسبت انبیاء و اهل بیت (ع) سراغ دارد؟!

۴) پنهان و کتمان حقیقت ها

«إن الذین یکتمون ما انزلنا من البینت والهدی من بعد ما بیناه للناس فی الکتب اولئک یلعنهم الله و یلعنهم اللعنون»

(بقره/۱۵۹).

مگر نه این است که علماء ؛ امناء الرسول اند ، پس باید امانتدار پیامبرباشند و امانت همان محتوای رسالت است.

جامعه،خصوصااهل فکروبررسی؛توقع ندارد در بزنگاههای مهم دینی که ارباب قدرت دین رامناسب باجایگاهشان معرفی میکنندویاحقیقتی از آموزه های دینی راکتمان میکنند،دانشمندان دینی مُهرسکوت برلب داشته باشند!

والبته درمقابل هم نباید در ضروریات و شرائع دین بخاطر پسند”عوام کوتاه بیایند؛ ومصداق تخفیف الشرائع للعوام باشند!

۵) مرکز ورود و صدور دروغ ؛

این وصف چقدر زشت و چقدر خطرناک است ، جداً قلم در بیان این وصف عالمان سوء ، نای حرکت روی کاغذ را ندارد !

وصف زشت دروغ ! آنهم نه فقط دروغگوئی، بلکه ایجاد یک شبکه وسیع درراستای دروغ !!

آیه۴۱مائده به حقیقتی بسیار سنگین اشارت دارد؛

وَمِنَ الَّذِینَ هَادُوا ۛ سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِینَ لَمْ یَأْتُوکَ

اولا ؛

دانشمندان منفی دینی مانند علماء یهود؛ از جهت اخلاقی و روانی بسیاردروغ باورند و محضرشان ، محل حضور دروغگویان حرفه ای می شود!

وثانیا؛به مقلدانِ ساده باورشان ،فقط دروغ تحویل میدهند!

۶) زبان زشت

زشتی زبان برای هرکسی بداست اما برای برجستگان جامعه؛ بسیار بدتر!

این همان چیزی که پیامبر فرمود: کمر مرا می شکند !

در تعبیرات امام خمینی از این وصف به چماق زبان نام برده شده که نتیجه اش را ایشان لجن پراکنی می داند.

زبان زشت دو مصداق دارد ؛ هم زبان بی ادبانه را شامل میشود و هم زبان قدرت؛که همان ادبیات خشِن وآمرانه‌ است.

خداوندمتعال علماء راستین ما را حفظ نماید.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری شقفنا، تاریخ انتشار:8 اردیبهشت 97، کدخبر:  559184،www.fa.shafaqna.com