سالروز ملی خلیج همیشه فارس

امروز روز ملی خلیج فارس است. روز ملی خلیج همیشه فارس در تقویم جمهوری اسلامی به ثبت رسید تا نام و منزلت خلیج فارس برای جهانیان مشخص باشد.

شعارسال:امروز روز ملی خلیج فارس است. روز ملی خلیج همیشه فارس در تقویم جمهوری اسلامی به ثبت رسید تا نام و منزلت خلیج فارس برای جهانیان مشخص باشد.

همه ی دلتنگی های ایران در جایی جمع می شود که دنیا آن را با نام هرمز می شناسند. این همه دلتنگی، این همه راز های مگو، این همه حماسه و سر و رمز، آنقدر جذاب هستند که همه ی دنیا در وسوسه ی دست اندازی به آن افتاده باشند.

داستان پر فراز و نشیب خلیج فارس و تنگه هرمز، از دست درازی های استعمار گرفته تا اصرار بر جعل نام غیر واقعی برای آن تا امروز نیز ادامه دارد.

امروز روز ملی خلیج فارس است. روز ملی خلیج همیشه فارس در تقویم جمهوری اسلامی به ثبت رسید تا هم پاسداشتی از طوفان مقاومت ها در زمینه حفظ این خلیج نیلگون باشد و هم تا ابد برای بدخواهانش آینه ی عبرت قرار بگیرد. برخی خیال می‌کنند اعلام این روز به نام خلیج فارس دعوا بر سر یک نام یا یک عکس‌العمل می‌باشد، درحالی که چنین نیست. ثبت یک روز به نام روزملی خلیج فارس یک غبار روبی و یک یادآوری است.

انگیزه ثبت روز ملی خلیج فارس

خلیج فارس، فارس بوده و خواهد بود. اما در دهه 1330 خورشیدی به تحریک انگلیسی‌ها کشورهای عربی، نام جعلی خلیج ع ر ب ی را به نا گاه وارد ادبیات جغرافیایی منطقه کردند. البته این نامگذاری ابتدا به گونه ای دیگر صورت گرفت اما چون با اقبال مواجه نشد تغییر پیدا کرد.دولت انگلیس نیز در سال 1219 خورشیدی، نام دریای بریتانیا را برای خلیج فارس به کار بردند اما این نام پذیرشی نیافت و آن را رها نمودند.

پس از ملی شدن نفت ایران و خلع ید از شرکتهای انگلیسی و قطع روابط ایران و انگلیس ابتدا نماینده سیاسی انگلیسی مقیم بحرین از سال 1329 (1950 م.) عبارت ساحل عربی را برای منطقهٔ جغرافیایی بخش جنوبی خلیج فارس که متعلق به عرب‌های تحت‌الحمایه انگلیس بود مرسوم ساخت و سپس به مرور کلمه خلیج ع رب ی را جایگزین آن ساخت و سپس این نام را به کل خلیج فارس تعمیم داد.

این در حالی است که تا اوایل دهه 1960 درباره نام خلیج فارس هیچ گونه بحث و جدلی در میان نبوده است و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و امریکایی، دانشنامه‌ها و نقشه های جغرافیایی این کشورها نام از خلیج فارس درتمام زبان ها به همین نام یاد شده است.

اصطلاح «خلیج ع رب ی» برای نخستین بار در دوره تحت قیمومت شیخ نشین‌های خلیج فارس توسط کارگزاران انگلیس و بطور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج فارس به نام رودریک اوون در کتابی به نام حبابهای طلایی در خلیج ع رب ی در سال 1958 نوشت که «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس(بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند بنابر این ادب حکم می‌کند که این خلیج را ع رب ی بنامیم».

اما دلایل عرب های آن طرف خلیج فارس نیز برای این نامگذاری در نوع جالب توجه است آن ها هیچ توجهی به پیشینه تاریخی این منطقه ندارند و تمام تحلیلشان مبتنی بر این مسئله است که ساکنان سواحل خلیج فارس عموما عرب زبان هستند. برخی از این تحلیل ها نیز بر عدم تبعیت سواحل از دولت ایران اتکا دارد.

البته باید انصاف را هم رعایت کرد، تمام اعراب این نام را برای خلیج فارس نمی پسندند، بسیاری از متفکران و روشنفکران دنیای عرب مخصوصا اعراب شمال آفریقا معتقد بر اصالت نام خلیج فارس هستند.

در کشورهای عربی شمال آفریقا حتی نویسندگانی هستند که در دفاع از نام خلیج فارس مطالبی منتشر کرده و هم زبانان خود را که در جهت تغییر این نام تاریخی سرمایه گذاری می کنند بشدت سرزنش کرده اند. اما اعراب حاشیه خلیج فارس به دلایل سیاسی نام خلیج فارس را به یک بهانه تبدیل کرده اند تا به مقابله رسانه ای و تبلیغاتی با ایران بپردازند.

در سال‌های اخیر این روال دامنه دار تر بوده است در هر مراسمی اعم از سیاسی، فرهنگی و ورزشی اعراب حاشیه خلیج فارس درباره این نام شیطینت هایی را صورت دادند. حتی در برخی مواقع در حضور چهرهای دولتی رسمی ایرانی دست به این کار می‌زدند. دشمنان فضای اینترنت را نیز از این اقدامات خود مصون نگذاشته اند.

اتحادیه عرب از سال ۱۹۶۴ رسماً نام خلیج فارس رابرای عرب زبانان ممنوع کرده است اما در ایران رسانه‌های گروهی تا سال ۱۳۸۱ در این مورد سکوت کردند و مطبوعات حاضر نبودند پژوهش‌های دفاع از نام خلیج فارس را چاپ کنند آنچه منتشر شدیک جلد اطلس و دو جلد کتاب در تیراژ بسیار اندک بود که دایره کاربرد آن از چندکتابخانه و استاد دانشگاه فراتر نرفت. اما از سال ۱۳۸۱ با آمدن وب سایت و وبلاگ‌های فارسی رسانه‌های گروهی از انحصار خارج شد و وضعیت تغییر کردو اولین وبلاگها و پژوهشها در دفاع از نام خلیج فارس منتشر شد موجی ایجاد شد که محافل رسمی مجبور به دنباله روی ازاین موج گردید.

نام گذاری روز ملی خلیج فارس یک روند چندین ساله داشت. با توجه به بررسی اسناد در رابطه با نام گذاری روز خلیج فارس و مکاتبات پرونده مربوطه در ریاست جمهوری و ادارات سه‌گانه وزارت خارجه(حقوقی- خلیج فارس و اسناد) و به گواهی کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران و همچنین کتاب اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان و دکتر محمد عجم در مصاحبه با ایرنا و مصاحبه رادیو ایران با دو تن از پژوهشگران عضو کمیته خلیج فارس. دولت ایران، پس از مشاهده اراده قاطع عمومی جامعه و حرکت اعتراضی عمومی آبان ۱۳۸۳ رسانه های فارسی و مردم و وبلاگ نویسان داخل و خارج بر علیه مجله نشنال جئوگرافی و انتقاد از سکوت مقامات رسمی، وارد عرصه شد و اقداماتی را انجام داد. از جمله پس از جلسات متعدد برای بررسی عوارض مثبت و منفی، سرانجام بااین نام گذاری‌ها موافقت شد.

به هر ترتیب این شیطنت ها آن قدر گسترش یافت تا این که شورای عالی انقلاب فرهنگی برای مقابله تبلیغاتی با اقدامات اعراب تصمیم گرفت یک روز ملی را به "خلیج فارس” اختصاص دهد. برای این کار قرعه به نام روز دهم اردیبهشت افتاد. اما چرا دهم اردیبهشت؟

چرا دهم اردیبهشت روز ملی خلیج فارس نام گرفت؟

کمی بیشتر از 500 سال پیش دریاسالار پرتغالی "آلفونسو دا آلبوکرک" (آلبوکرکی) پس از استقرار در هند، در سال 1507 تصمیم گرفت به جزیره هرمز واقع در خلیج فارس حمله کند او با ارسال پیامی نظامی و تهدید آمیز به شاه اسماعیل صفوی بنیانگذار سلسله صفوی وارد خلیج فارس شد و هرمز را مورد حمله قرار داد. ولی استقرار کامل آنها در هرمز هشت سال بعد یعنی در سال 1515 صورت گرفت .

این درست زمانی بود که ایران بیشتر توانش را بر نواحی غربی و شمال غربی کشور، که از ناحیه عثمانی در معرض خطر قرارداشت، متمرکز ساخته بود و صفویه در آغاز تشکیل سلسله خود برای یکسان سازی کشور، گسترش مذهب شیعه و مبارزه با عثمانی، که داعیه رهبری جهان اسلام را در سر می پروراند، برای حفظ شیعه اثنی عشری تمامی تلاش خود را گذاشته بود.

در این زمان، پرتغالی ها با انتقال کشتی ها و سربازان بیشتری در منطقه هرمز ساکن شدند. کشتی های پرتغالی مجهزبه توپ بودند و مدافعان ایرانی هرمز چنین ادوات جنگی را در این منطقه در اختیار نداشتند.

تصرف هرمز هشت ماه پس از جنگ چالدران روی داد. رخنه اروپاییان به خلیج فارس، شاه اسماعیل صفوی را دچار ناراحتی کرده بود، زیرا که ایران فاقد قدرت دریایی موثر بود تا از قلمرو خود دفاع کند و پرتغالی ها با استفاده از همین ضعف ایران (نداشتن توپ و کشتی توپدار) ، ظرف شش سال (تا سال 1521 میلادی) بسیاری از جزایر ایرانی خلیج فارس از جمله بحرین را تصرف و به گمبرون (بندر عباس) دست اندازی کردند و دولت صفویه، تنها از طریق تحریک و تشویق مردم به شورش و حملات پراکنده در شب، به کار مبارزه با سلطه غرب ادامه می داد. در آن زمان توپ های پرتغالی باروی قلعه های ایران را می شکافتند و از تیر کمان قلعه بان ایرانی در برابر آتش تفنگ سرباز پرتغالی کاری ساخته نبود. صد سال بعد شاه عباس صفوی بعد از صلح با ترکان عثمانی در سال 1622 هرمز را آزاد کرد.

این خلیج، فارس بوده است و خواهد ماند

در زیر به مهمترین اسناد جهانی در تأیید مالکیت خلیج فارس اشاره‌ای خواهیم داشت.

- یونانی‌های باستان این خلیج را "پرسیکوس سینوس" یا "سینوس پرسیکوس" که همان خلیج فارس است نامیدند، از آنجا که این نام برای نخستین بار در منابع درست و معتبر تاریخی که غیر ایرانیان نوشته‌اند آمده است، هیچگونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد.

- فلاویوس آریانوس که در قرن دوم میلادی می‌زیسته در کتابی که درباره جنگهای اسکندر نوشته بود از سفر دریاسالار ارتش اسکندر به دریای پارس نام برده است. وی این دریای پارس را به نام پرسیکون کایتاس نوشته است که همان خلیج فارس کنونی است.

- استرابون جغرافی‌دان نامور یونانی که تا 19 پس از میلاد می‌زیسته است در نقشه‌های خود از همین نام برای دریای پارس استفاده کرده است.

- کلودیس پتوله یا بطلیموس جغرافی‌دان – نقشه نگار ریاضیدان و نویسنده قرن دوم میلادی در کتابهای نقشه‌های جهان خود که شامل 27 نقشه از جهان و کشورهای مختلف است نام دریای پارس را به نام پرسیکوس سینوس آورده است. وی امپراتوری شاهنشاهی اشکانی را به تصویر کشیده است.

- کوین کورسیوس روفوس مورخ نامدار رومی که یورشهای اسکندر به کشورهای مختلف را به رشته تحریر در آورده است در قمستی مربوط به ایران از دریای پارس به نام "اکوارم پرسیکو" نام برده است که در پارسی امروزی به معنی آبگیر پارس ترجمه می‌شود.

- ابوبکر احمدبن محمد معروف به ابن فقیه در کتاب نامور خود ( مختصر البلدان ) از دریای پارس به نام بحر فارس نام برده است.

- ابوعلی احمدبن عمر در کتاب خود ( الاعلاق النفیسه ) از دریای ایران به نام خلیج فارس نام برده است.

-در کتاب عجایب الاقا لیم السبعه الی نهایه ا لعماره نام دریای ایران به صورت بحر فارس آمده است.

- در کتاب المسالک الممالک ابن خرداذبه بحر فارس مشهود است.

-ابوا لحسن علی حسین مسعودی مورخ نامدار در کتاب مشهور خود به نام مروج الذهب – التنبیه و الاشراف این دریای ایرانی را به نام حقیقی‌اش یعنی دریای پارس آورده است.

- ابن المطهر المقدسی در کتاب تاریخ خود ( البلدء و التواریخ ) نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- ابن حوقل در کتاب صوره الارض نام دریای پارس را آورده است.

- المقدسی در کتاب احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم نام دریای پارس را نوشته است.

- ابوریحان بیرونی فیلسوف بزرگ ایرانی در کتاب عظیم التفهیم لاوائل صناعه التنجیم نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- ابوعبدالله محمد بن محمد معروف به الشریف الادریسی در کتاب نزهه المشتاق فی اختراق الافاق نام دریای فارس را به روشنی چند بار آورده است.

- ابن بلخی در کتاب فارسنامه‌اش که یکی از مشهورترین کتب تاریخی است نام دریای پارس را آورده است.

- یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- قزوینی در کتاب آثار البلاد و اخبار العباد و عجایب المخلوقات و غرائب الموجودات نام دریای پارس را آورده است.

- ابوالفداء در کتاب تقویم البلدان نام دریای پارس را نوشته است.

-شمس الدین ابوعبدالله محمد ابن ابی طالب در کتاب نخبه الدهرفی عجایب البروالبحر نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- شهاب الدین احمد بن عبدالوهاب در کتاب نهایت الارب فی فنون العرب نام دریای پارس را ذکر کرده است.

- حمدالله مستوفی قزوینی در کتاب نزهه القلوب نیز نام دریای پارس را آورده است.