خوب است اینجا خاطره‌ای را بازگو کنم؛

چند ماهی از اجرای برجام گذشته بود، جلسه چند نفره‌ای با عراقچی داشتیم، از دستاوردهای برجام گفت و البته ناکامی‌ها در حوزه مهم بانکی که بر همه حوزه‌ها اثرگذارست.

گفتم: «آمریکا و هم‌پیمانانش برای اهداف سیاسی و امنیتی پا به مذاکرات گذاشتند اما بیشتر از همه‌چیز به‌دنبال گشایش اقتصادی بودیم اگرچه به رسمیت شناختن حق قانونی ما در حوزه هسته‌ای هم اتفاق مهمی بود اما اساساً تیم‌های مذاکره‌کننده براساس مدل و ترکیب مطلوب طرف مقابل شکل گرفتند؛ محور وزرای خارجه بودند و تیم همراهشان سیاسی-امنیتی. جلوتر که رفتیم آمریکایی‌ها گفتند نگرانی‌های فنی داریم و وزرای انرژی (صالحی و مونیز) به ترکیب اضافه شدند.»

پرسیدم: «چرا ما نگفتیم نگرانی‌های اقتصادی و بازرگانی داریم و باید وزرای اقتصاد هم به مذاکرات بپیوندند؟»

عراقچی پاسخ داد: «نمایندگانی از بانک مرکزی و وزارت اقتصاد در تیم ما بودند، ضمن اینکه دوشنبه‌ها جلسه‌ای به ریاست دکتر نهاوندیان برای دنبال کردن مباحث اقتصادی و با حضور مقامات اقتصادی دولت برگزار می‌شد.»

گفتم: «اینکه در داخل چه می‌گذشته و ما چه می‌خواستیم مهم نیست، آنچه اکنون مانع دستیابی ما به منافعمان طبق برجام شده وجود خلأ و سستی در متن توافق است در‌حالی‌که بخشی از آن‌ها قابل پیش‌بینی و پیشگیری بودند به شرطی که از ابتدا درباره‌شان با جزییات مذاکره می‌کردیم و به‌طور سه قفله در متن برجام آورده می‌شدند.»

این بگومگو بخش‌های دیگری هم دارد که فعلاً فرصت بیانش نیست اما امروز و ۳۴‌ماه بعد از امضای برجام در‌حالی‌که طرف اصلی ما در توافق بدون انجام حداقلی از تعهداتش، توافق را رها کرده و رفته است ما به فکر ترمیم تیم مذاکره‌کننده با حضور جمعی از مدیران اقتصادی-‌بازرگانی افتاده‌ایم!

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از پایگاه خبری جهان نیوز ، تاریخ انتشار: 24 ارديبهشت 1397 ، کدخبر: 611690 ، www.jahannews.com