پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۱۳۱۳۰۷
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار : ۰۹ خرداد ۱۳۹۷ - ۰۹:۱۳
پدر شايان در حالي كه لرزش صدايش از پشت تلفن به خوبي حس مي شد، مي گويد: «براي تفريح به مريوان رفته و در راه برگشت به سنندج بوديم كه اين اتفاق افتاد.

شعار سال: ساعت حدود پنج، شش عصر بود و يك ساعت مانده بود به سنندج برسيم كه بچه ها گرسنه بودند و از من خواستند ماشين را كنار جاده نگه دارم تا عصرانه بخوريم. تازه باران تمام شده بود و هوا خيلي خوب بود. براي همين وسط سبزه زار ها رفتيم و همانجا عصرانه را خورديم. بعد از اينكه كمي آنجا استراحت كرديم، بچه ها به بالاي تپه رفتند تا گل و قارچ بچينند. ناگهان صداي مهيبي آمد؛ به بالاي تپه نگاه كردم، ديدم شايان با دست و صورت خوني 20 متر به طرف پايين آمد و در ميان راه افتاد. مادرش با داد و فرياد سعي داشت از تپه بالا برود، پاهاي من سست شده بود و توان راه رفتن نداشتم. تا نصف تپه را بالا رفتم اما نتوانستم خودم را به شايان برسانم. مرد كشاورزي كه آن نزديكي ها بود، وقتي متوجه انفجار شد، خودش را به شايان رساند و او را به پايين تپه ها آورد. چند دقيقه بعد آمبولانس آمد و شايان را به بيمارستان سنندج انتقال دادند». چند ثانيه سكوت مي كند؛ از آن طرف خط صدا از داخل بيمارستان سنندج مي آيد كه يكي را پيج مي كنند. صداي پدر شايان از ته گلويش بيرون مي آيد و مي گويد: «شما اگر خبرش را در روزنامه ها كار كنين، مشكلي براي پسرم پيش نمي آيد؟ لطفا چيزي ننويسيد كه كسي ناراحت شود و كار پسرم به مشكل بربخورد». از صحبت كردن با رسانه ها مي ترسد. بعد از كمي گفت وگو راضي مي شود صحبتش را با من ادامه دهد و مي گويد: «وقتي آمبولانس آمد، شايان هوشيار بود و با ما صحبت مي كرد. پزشك گفت كه نبايد خوابش ببرد، براي همين آن 50 دقيقه تا وقتي كه به بيمارستان كوثر سنندج رسيديم، با او صحبت مي كردم و مدام صدايش مي زدم و مي گفتم شايان جان نخواب پسرم؛ ولي پسرم درد داشت و ناله مي كرد و مي گفت دستم درد مي كند». اينها را كه مي گويد، گريه اش مي گيرد و گوشم از صداي گريه اش پر مي شود. بعد از اينكه كمي آرام مي شود، ادامه مي دهد: «وقتي در آي سي يو به ملاقاتش رفتم، از من خواست گريه نكنم و ناراحت نباشم؛ اما چطور مي توان آرام بود؟ پسر 11ساله ام در اين سن معلول شد. دو دستش را از مچ قطع كردند و يكي از چشم هایش تخليه شده. هرچند وقتي به ديدنش مي روم، سعي مي كنم به او روحيه بدهم اما چه فايده اي دارد؟ مگر مي توانم دوباره دست هايش را برگردانم؟»
نفس عميقي مي كشد و ادامه مي دهد: «فرداي آن روز به ما گفتند منطقه اي كه شما به آنجا رفته بوديد، يك پايگاه متروكه بوده است و گروه پاكسازي دو مين عمل نشده ديگر در آنجا پيدا و خنثي كردند. اما آنجا نه سيم خارداري بود و نه تابلويي كه متوجه شويم احتمال خطر مين در آن منطقه وجود دارد. تازه بعد از اينكه اين بلا به سر پسرم آمد، متوجه شديم آنجا محل خطرناكي است. منطقه اي سرسبز و خوش آب و هوا كه صد كيلومتر با مرز فاصله دارد و نزديك مناطق مسكوني است». پدر شايان كه كارگر ساختمان است در ادامه مي گويد: «از مسئولان خواهش مي كنم به دادمان برسند. البته خوشبختانه بيمارستان با ما همكاري كرد و خيلي به پسرم رسيدگي كردند

انفجار در مناطق پاكسازي شده
حدود ٣٠ سال از پايان جنگ هشت ساله عراق با ايران مي گذرد؛ اما بقاياي آن جنگ خونبار هنوز هم کشته و مجروح مي دهد و شايان 11ساله تنها يکي از ١٠ هزارنفري است که در سال هاي پس از جنگ قرباني مين شده اند. دراین باره بهنام صادقي، فعال مين زدايي که سال هاست در استان هاي مرزي مشغول به کار در همين زمينه است مي گويد: «نزديک به چهارميليون و ٢٠٠ هزار هکتار زمين آلوده به مين در پنج استان آذربايجان غربي، کرمانشاه، کردستان، ايلام و خوزستان داريم که به تفکيک ايلام يک ميليون و ٧٠٠ هزار هکتار، خوزستان يک ميليون و ٥٠٠ هزار هکتار، کرمانشاه ٧٠٠ هزار هکتار، کردستان ١٥٠ هزار هکتار و آذربايجان نيز ١٥٠ هزار هکتار زمين آلوده به مين دارد
او در ادامه با بيان اينكه براساس اعلام مرکز مين زدايي کشور از زمان اتمام جنگ ايران و عراق حدود ١٠ هزار نفر بر اثر مين هاي به جامانده از زمان جنگ کشته و زخمي شده اند، مي گويد «سال 88 پاكسازي استان كردستان و آذربايجان غربي اعلام شده بود؛ اما حوادثي كه بعد از آن اتفاق افتاد، نشان مي دهد اين مناطق همچنان به طور كامل پاكسازي نشده اند؛ به همين خاطر از سال 90 مجددا گروه هاي پاكسازي را در قالب چند تيم به استان كردستان اعزام كردند و ما عملا مي بينيم اين حوادث در مناطقي رخ مي دهد كه قبلا پا ك سازي شده اند؛ مثل اتفاقي كه چند روز پيش در 45 كيلومتري جاده مريوان به سنندج رخ داد. اگر روي نقشه نگاه كنيد، مي بينيد محل انفجار كنار جاده است و احتمالا مين به جامانده در اين مناطق به مرور زمان بر اثر باد، باران، فرسايش خاک و جابه جايي توسط افراد از ارتفاع به سمت جاده جابه جا شده است
از او درباره علت وجود اين مين ها در مناطق پاك سازي شده و تجربه ديگر كشور ها در اين زمينه مي پرسم؛ صادقي در پاسخ مي گويد «جغرافياي استان كردستان و آذربايجان غربي با اقليم كردستان عراق يكسان است؛ هم از نظر جغرافيايي و هم از نظر آب و هوايي؛ اما در اقليم كردستان كمتر شاهد چنين اتفاقاتي هستيم. به اين دليل كه در آنجا از مين روب ها مي خواهند تا دامنه ارتفاعات را نيز پاكسازي كنند و فقط منطقه محدوده مين هاي سابق را در نظر نمي گيرند و دامنه هايي را كه احتمال مي رود مين تا آنجا جابه جا شده باشد، نيز در قرارداد ذكر مي كنند و تحت پاك سازي قرار مي دهند. قاعدتا اين عمل هم به زمان و هم هزينه بيشتري نياز دارد؛ اما احتمال اينكه ميني در منطقه باقي بماند، به حداقل مي رسد؛ اما در كشور ما براي پاكسازي فقط ميدان مين در نظر گرفته مي شود. اين در حالي است كه امكان جابه جايي مين بر اثر عوامل مختلف وجود دارد. اي كاش دولت هزينه هاي بيشتري در اختيار مركز مين زدايي قرار بدهد تا بتوانند تا پايين ترين دامنه ها را نيز پاك سازي كنند و شاهد اين گونه اتفاقات نباشيم.
انفجارهاي بي پايان
اخبار مربوط به قربانيان و حادثه ديدگان ناشي از انفجار مين، در حالي منتشر مي شود که پيش از اين براي برخي استان ها پايان عمليات پاکسازي جشن گرفته شد. به عنوان مثال کرمانشاه، نخستين استاني بود که بهمن ٩١ پايان عمليات پاکسازي در آن جشن گرفته شد. اين در حالي است که بنا بر آخرين گزارشي که از قربانيان مين در سال ٩٥ در سايت «مين و زندگي» منتشر شده، از مجموع ٥٥ کشته و مجروح انفجار مين و مهمات بازمانده از دوران جنگ، پنج نفر (دو کشته و سه مجروح) ساکن استان کرمانشاه بوده اند. استان هاي ايلام، کردستان و خوزستان هم وضعي مشابه کرمانشاه دارند. جشن پاکسازي ايلام، پايان سال ٩١ و جشن پاکسازي کردستان، پايان سال ٩٠ و جشن پاکسازي خوزستان، سال ٩٤ برگزار شد؛ اما جمعه، 21 ارديبهشت ١٣٩7، خبري جديد در رسانه ها منتشر شد؛ خبري به اين شرح: «در پي انفجار مين به جا مانده از دوران جنگ در منطقه پيچون «روستايي از توابع بخش کلاترزان شهرستان سنندج يک کودک 11ساله از ناحيه دو دست قطع عضو شد و يکي از چشم هاي او نيز تخليه شد و گوش و بدن کودک نيز به شدت زخمي شده است

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت اطلاع رسانی مخبر، تاریخ 26 اردیبهشت 97، کد مطلب: 5235057: www.mokhbernews.ir


اخبار مرتبط
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳:۰۶ - ۱۳۹۷/۰۴/۰۱
0
0
چقدر غم رو دلش نشسته واقعا! ادم ها بعد این غم های بزرگ همون ادم قبلی میشن؟
ا.ف75
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۰:۰۰ - ۱۳۹۷/۰۴/۲۰
0
0
خدا بهشونت صبربده
خدا به پاسداران عزم و اراده بده تا دیگه شاهد این فجایع نباشیم
م.ص76
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین