شعار سال: مرتضی نظری کارشناس آموزش و پرورش و رئیس روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش در یادداشتی نوشت: خبر تلخ است و بسیار تاسف آور؛ این را بدون تعارف می‌گویم چون خودم پدر هستم و مانند شما خواننده محترم این سطور، احساس ناامنی اولیای آن چند دانش آموز را به خوبی می‌توانم بفهمم، اما سه نکته بسیار ضروری و مهمی که در ۲۴ ساعت گذشته باعث سوءتفاهم‌های بسیار شده و می‌تواند همان کاری را با افکار عمومی کند که غذای مسموم با معده آدم می‌کند، به این شرح است:

یکم: تفاوت واژه‌ها

روی مصرف واژه‌ها خیلی دقت و وسواس به خرج بدهیم. «آزار»، «تعرض» یا «تجاوز» تفاوت ماهوی و معنایی خیلی فاحشی با یکدیگر دارند.

دوم: یک ابهامِ تاریخی

از سال سوم دبیرستان که با روزنامه جمهوری اسلامی و سلام همکاری مطبوعاتی‌ام را آغاز کردم تا اکنون، همیشه در موضوعاتی شبیه به این رویداد اخیر که ذهن جامعه را شدید به خود مشغول می ساخته یک مساله حل نشده برای من وجود داشته و دارد. آن ابهام این است که چرا ما در چنین مواقعی گرایش به داغ کردن سوژه داریم و چرا در چنین شرایطی یک ماراتُن نفس‌گیر چه در میان تولید و توزیع کنندگان خبر (رسانه‌ها) و چه در بین مصرف کنندگان خبر برای هرچه جنایی تر کردن و شدیدتر نشان دادن رویداد، بزرگتر از مقیاس و اندازه واقعی موضوع در می گیرد؟ من هیچ وقت مسابقه شدیدی که برای هرچه حرارتی تر کردن یک اتفاق در میان ما در می گیرد را نمی فهمم. شاید پاسخ را باید نزد جامعه شناسان و مردم شناسان جست.

سوم: فرزندانمان در خطرند، تابو را بشکنیم!

و نکته سوم و بسیار کلیدی و مهم تر اینکه؛
باور کنیم
باور کنیم
باور کنیم
ارائه آگاهی های ضروری بهداشتی و مراقبتی در زمینه بلوغ و مسایل جنسی به دانش آموزان با رعایت تمام ظرافت ها و اقتضایات سنی البته توسط مربیان آگاه و مطمئنی و صلاحیت دار، یک ضرورت انکار ناپذیر است.

فرزندان ما در خطرند و من چیزی خطرناک‌تر از اطلاعاتِ غلط و در ناآگاهی نگه داشتن دانش آموزان نسبت به حقوق بدن و اطلاعات جنسی و مراقبتی نمی شناسم. در بی‌خبری نگه داشتن بچه‌ها راه چاره نیست. فرزندانمان را با کمک آموزش‌های صحیح و ‌متناسب، توانمند بسازیم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت درنگ، تاریخ 7 خرداد 97، کد مطلب: -: www.derang.ir