شعارسال: برزو بی‌غم، مدیرعامل اتحادیه مرغداران گوشتی استان تهران، در نشستی با انتقاد از شیوه نظارت دولت بر مرغداری‌ها گفت: سابقه خدمت در شرکت پشتیبانی امور دام و سازمان تعاون روستایی را دارم و 10 سال است که از خدمات دولتی دور هستم. در حال حاضر شیوه نظارت دولت به‌گونه‌ای است که به ورشکستگی مرغداران منجر شده. دولت هدفش این است که مرغ را با قیمتی ارزان به دست مردم برساند که این اتفاق سبب شده مرغداران ضرر کنند؛ زیرا قیمت‌ها منصفانه تعیین نمی‌شود. رئیس اتحادیه مرغداران گوشتی استان تهران با اشاره به این‌که مافیای واردات کشور بعد از روغن و برنج انگشت روی مرغ گذاشته است، افزود: گرفتن رانت دلار دولتی و کف بازار با مجوز دلار سه‌هزارو 800 تومانی سبب شده است بسیاری از محاسبات غلط از آب درآید و این یعنی تصمیم گرفته‌اند صنعت مرغداری را فلج کنند.

وی با بیان این‌که مصرف سرانه پروتئین حیوانی کشور ۹۰ درصد به گوشت مرغ وابسته است، اضافه کرد: نمی‌توان گفت مافیای واردات در این بخش قطعاً وجود دارد؛ اما می‌توان به جرأت گفت در حال حاضر صنعت طیور جلوتر از اهدافی است که دولت در زمینه تولید برای این بخش داشته و دارای پتانسیل بسیار بالایی برای تولید است؛ اما نحوه اداره صنعت طیور به‌گونه‌ای رقم خورده که همه هزینه‌ها را مرغدار می‌پردازد. ما در حال حاضر ظرفیت تولید سالانه سه‌میلیون تن مرغ گوشتی را در کشور داریم؛ اما متأسفانه نحوه اداره این بخش غلط است. دولت اصرار دارد اقشار آسیب‌پذیر جامعه به مواد پروتئینی دسترسی داشته باشند که این از نظر ما قابل قبول است؛ اما مشکل این‌جا است که قیمت‌های کنونی به ضرر مرغدار تمام می‌شود.

هزینه ناتوانی مصرف‌کننده را مرغدار می‌دهد

وی در ادامه افزود: مشکلی در تولید نداریم؛ اما هزینه ناتوانی خرید مصرف کننده را مرغدار نباید بدهد. این موضوع سبب می‌شود کسانی که در انتظار واردات هستند، سود ببرند. اگر صنعت مرغداری کشور قادر به ادامه فعالیت نباشد، باید سالانه دو میلیون تن مرغ وارد کشور شود و این مسأله مانند واردات روغن زلزله ایجاد می‌کند؛ بنابراین دولتمردان باید قدر این صنعت را که رشد زیادی داشته، بدانند. بی‌غم با بیان این‌که ۹۵ درصد سرمایه‌گذاری در این حوزه را بخش خصوصی برعهده دارد، تصریح کرد: این مسأله باید قدر شناخته و حفظ شود. راه حفظ آن هم این است که مرغ قیمت حقیقی خود را پیدا کند. وی در ادامه اضافه کرد: در دنیا قیمت مرغ یک دوم گوشت قرمز برای مصرف‌کننده است، ولی در کشور ما نیز پیش از انقلاب این مبلغ تقریباً یک‌سوم بود؛ اما اکنون فاصله قیمت گوشت قرمز و مرغ نزدیک به ۹ برابر شده و این نشان‌دهنده این است که مرغ قیمت منطقی ندارد؛ بنابراین اگر بگذارند این صنعت با توانمندی‌هایی که در داخل دارد به قیمت منطقی در فروش برسد، می‌تواند رشد داشته باشد.

سود دلار 3 هزار و 800 تومانی به جیب واردکنندگان می‌رود

بی‌غم در ادامه بحث به واردات نیز اشاره کرد و گفت: بهانه دولت این است که ما ارز می‌دهیم؛ اما مسأله این‌جاست که مابه‌التفاوت ارز به کام وارد کننده است و تأثیری برای بهبود شرایط مرغداران و تولیدکنندگان ندارد. این در حالی است که باید این ارز را به تولیدکننده و تشکل‌ها بدهند. وی با انتقاد از این‌که امروزه تشکل‌های اقتصادی قوی در این حوزه در تنگنا قرار دارند، ادامه داد: برای مثال هنگام واردات ذرت بیش از پنج ماه ذرت من را بدون دلیل در انبار نگاه داشتند و یک‌میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان هزینه انبارداری دادم و این ضرری بود که متحمل شدم. من تنها نیستم و افراد زیادی که در این صنعت کار می‌کنند، همین شرایط را دارند. در واقع دست‌های پنهان تلاش می‌کند تعاونی‌ها و اتحادیه‌ها رشد نکنند و در میدان نمانند.

وی در پاسخ به این‌که چرا این ذرت طی این مدت در انبار توقیف شد، گفت: به همان دلیلی قانونی که پس از پنج ماه و نیم ذرت ما را آزاد کردند. با این کار قیمت ذرت که کیلویی۷۲۰ بود، یک‌هزارو 200 تومان برایم هزینه برداشت. بحث ما این است که اگر قرار است ارزی داده شود، این ارز باید به تشکل‌های مرغداری داده شود.

کار را بر دوش تشکل‌ها قرار دهند

بی‌غم در مورد مسیر‌های پیشنهادی برای تحقق این امر گفت: پیشنهاد می‌کنیم که به واردکنندگان صنعت طیور طرف قرارداد گفته شود به جای ارز سه هزار و 800 تومانی با ارز چهارهزارو 200 تومانی محصول وارد کنند تا همه چیز شفاف شود. وی در پاسخ به پرسش خبرنگار مبنی‌بر این‌که برخی صندوق‌ها با ارسال نامه‌ای به وزیر جهاد کشاورزی و معاون رئیس‌جمهور اعلام کردند که ۴۰۰ تومان مابه‌التفاوت ارز سه‌هزارو 800 تا چهار هزارو 200 را به آن‌ها بدهند تا بتوانند بازار را مدیریت کنند، لذا نظر شما در این خصوص چیست، اظهار داشت: انتظار ما اجرای این سیاست و پرداخت این مابه‌التفاوت از سوی دولت به تولیدکننده است. در حال حاضر این ۴۰۰ تومان مابه‌التفاوت به جیب واردکننده می‌رود و به حال من مرغدار تأثیر چندانی ندارد. اگر این دوستان واردکننده هستند، به‌طور شفاف بگویند که این مقدار وارد کردیم و به این افراد دادیم. این در حالی است که ما اکنون فقط آمار می‌بینیم. از طرفی با کمبود ذرت هم مواجه هستیم. مسئولان یک‌بار هم که شده به تولیدکنندگان و قشر زحمتکش مرغدار اعتماد کنند. ما همه جا تشکل داریم، حتی در شهرستان‌های دور دست هم تعاونی داریم و به همین دلیل مطمئنیم که می‌توانیم این صنعت را بچرخانیم، بدون آن‌که تولیدکننده و مرغدار ما ضرر و زیان کند.

مدیرعامل اتحادیه مرغداران گوشتی استان تهران ادامه داد: هم اتحادیه سراسری هم صندوق طیور همه این‌ها در واردات دست دارند و می‌توانند به‌راحتی کار کنند و برایشان کار سختی نیست. خود ما هم تاکنون سه مرحله واردات داشتیم. وی به فرد خاصی که لابی قوی در صنعت مرغداری دارد، اشاره کرد و گفت: آقای خاصی که مدعی است به صنعت مرغداری خدمت می‌کند و اگر حذف ‌شود این صنعت با مشکلات بسیاری روبه‌رو می‌شود، تنها فردی است که در بین واردکنندگان دارای ضمانت است و اگر بگوید برای واردات ذرت یا دیگر نهاده‌ها تا دو ماه دیگر پول بدهید، همه به او اعتماد دارند و به او پول می‌دهند. نمی‌خواهیم کسی را که در این صنعت زحمت می‌کشد نفی کنیم، ولی می‌گوییم بسیاری از آقایان دوست ندارند تشکل‌ها رشد کنند. صحبت از فعالیت و رشد تشکل‌ها می‌کنند؛ اما در عمل چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. وی ادامه می‌دهد: واردکنندگان متقاضی ارز قادر نیستند بازار را مدیریت کنند و تجربه چندین و چند ساله من این را ثابت می‌کند.

بی‌غم در این باره که اعلام سیاست ارز تک نرخی باعث شد که قیمت نهاده‌های دام و طیور بالا برود، در این بین برخی گفتند تنظیم بازار نهاد‌ه‌های دام و طیور را به شرکت پشتیبانی امور دام می‌دهیم، لذا عملکرد شرکت پشتیبانی امور دام را در تنظیم بازار نهاده‌های دام و طیور چطور ارزیابی می‌کنید، گفت: شرکت پشتیبانی امور دام شعارهای خوبی می‌دهد. تاکنون 32 تن سهمیه کنجاله سویا و ۱۷۵ تن سهمیه ذرت به استان تهران داده است؛ در حالی که استان تهران روزانه حداقل یک‌هزار تن مصرف ذرت و سویا دارد. به طور قطع با سهمیه‌های شرکت پشتیبانی امور دام نمی‌توان پاسخگوی نیاز مرغداران بود. در واقع می‌توان گفت شرکت پشتیبانی امور دام نزدیک به صفر از این میزان نیاز را تأمین می‌کند.

خروج شرکت پشتیبانی از بازار بزرگ‌ترین خدمت به تولیدکنندگان مرغ محسوب می‌شود

مشهدی، دبیر اتحادیه مرغداران دماوند، نیز در ادامه این نشست گفت: در شرایط کنونی خروج شرکت پشتیبانی امور دام از بازار بزرگ‌ترین خدمت به تولیدکنندگان مرغ محسوب می‌شود. وی با اشاره به اقدام خود برای خرید نهاده ذرت در فروردین ماه سال جاری افزود: در ۲۱ فروردین ۹۷ از شرکت پشتیبانی امور دام پیش‌فاکتور خرید ذرت برزیل را داشتم که گفتند ذرت برزیل داریم؛ ولی اجازه فروش نداریم! با توجه به اهمیت تغذیه طیور با اکراه برای خرید ذرت ایرانی به قیمت 950 تومان در اواخر همان هفته اقدام کردم. شرکت پشتیبانی امور دام مهلت پرداخت آن را همان روز اعلام کرد که برای ما تعیین این مهلت زمانی اندک، عجیب بود؛ اما هنگامی که هفته بعد برای خرید ذرت اقدام کردم، با قیمت بالاتری مواجه شدم. سوالم این است که با توجه به این‌که شرکت پشتیبانی دادن هرگونه رانتی را رد می‌کند؛ چرا بیش از ۱۵ درصد افزایش نرخ را در مدت زمانی اندک اعلام کرده؟ اسناد و مدارک این گفته‌ها اکنون موجود است. این اقدامات دلیلی شد بر این‌که ما از خرید نهاده ذرت منصرف شویم.

دل کسی برای صنعت مرغداری نمی‌سوزد

در ادامه بی‌غم نیز با بیان این‌که مسئولان هیچ دلسوزی‌ای برای صنعت مرغداری کشور ندارند، گفت: مرغداران نهاده را گران‌تر می‌خرند و وقتی برای این افزایش قیمت به مسئولان ذی‌ربط اعتراض می‌کنیم، آقایان جواب می‌دهند ما از جای دیگر اجازه افزایش قیمت داشتیم و هیئت مدیره این افزایش را مصوب کرده است؛ بنابراین آن‌ها هیچ دلسوزی‌ای برای صنعت مرغداری ندارند و تبدیل به شرکت بازرگانی محصولات دامی شده‌اند. وی در ادامه تصریح کرد: شرکت پشتیبانی امور دام مرغ را به جای تولیدکنندگان از کشتارگاه می‌خرد؛ زیرا به‌دلیل چارچوب‌هایی که این شرکت از نظر قیمت و سایر موارد دارد، نمی‌تواند با تولیدکننده کنار بیاید. اما مرغ‌های خریداری شده خود را بعد زیر نرخ وارد بازار می‌کند که سبب می‌شود به من تولیدکننده ضربه‌ وارد شود. ضربه دوم این است که برای جبران هزینه زیان توزیع مرغ، نهاده‌های خود را با افزایش نرخ به تولیدکننده تحمیل می‌کنند و تولیدکننده امروز در این شرایط متضرر مطلق است و می‌توان گفت در شرایط فعلی تولید مرغ قماربازی حلال است.

وی با انتقاد از توزیع مرغ توسط شرکت پشتیبانی با قیمت پنج‌هزار و 800 تومان گفت: وقتی قیمت مرغ زنده شش‌هزار و ۵۰۰ تومان قبل از شلوغی‌ها بود، در حالی که به اعتراف کارشناسان خودشان باید بالای هفت‌ هزار تومان باشد، امروز با چه توجیهی مجوز توزیع مرغ منجمد را به قیمت پنج هزار و ۸۰۰ تومان می‌دهند؟ اگر شرکت پشتیبانی مرغ را شش‌هزار و ۵۰۰ تومان بخرد، قیمت این مرغ برای مرغدار ۹ تا ۱۰ هزار تومان درآمده است؛ لذا این اختلاف بین ۱۰ هزار تومان تا ۵ هزار و ۸۰۰ تومان فروش توسط شرکت پشتیبانی را چه کسی تأمین می‌کند؟ اولین دود این کار به چشم مرغدار می‌رود و این صنعت را نابود می‌کند. فکر می‌کنم مسئولان یا با سیاست بازار آشنا نیستند یا بسیار از آن دور هستند. سال ۹۶ شاهد بودیم که در یک ابلاغ دستوری گفتند مرغ باید کیلویی هفت‌هزار و ۸۰۰ تومان فروخته شود. همان زمان با بسیاری از مسئولان صحبت کردیم و گفتیم سیستم بازار تابع عرضه و تقاضاست. با توجه به صدور بی‌رویه مجوز تولید مرغ و نوسان نرخ نهاده‌ها در کشور که وابسته به نرخ دلار است، این‌که به‌صورت دستوری نرخ مرغ را هفت‌هزار و ۸۰۰ تومان اعلام کنند، کاملاً بدون منطق است و بازار را نمی‌توان مجبور کرد که مرغ را با هفت‌هزار و ۸۰۰ تومان یا هفت‌هزار و 750 تومان بفروشد؛ اما این اقدام را انجام دادند و بازار را دچار التهاب کردند.

رانت بیداد می‌کند

هاشمی نیز که سال‌هاست در حوزه تولید مرغ گوشتی فعالیت می‌کند، در این نشست گفت: وقتی رانت باشد، از همان شاهد بی‌عدالتی هستیم. آقای ‌بی‌غم گفتند پنج ماه ذرت خریداری شده‌اش را در انبار نگاه داشتند و عملاً سود وی در این پنج ماه از بین رفت. این امر نشان می‌دهد برخی به قدری حمایت می‌شوند که با تلفنی می‌توانند تولیدکنندگان را به مرز نابودی بکشند. برای بهبود شرایط مسئولان باید به تشکل‌ها اعتماد کنند و کار از طریق تشکل‌ها انجام شود.

تشکل‌ها ضعیف شده‌اند

بی‌غم هم در ادامه گفت: درحال حاضر تشکل‌ها ضعیف شده‌اند و گویا مسئولان از تشکل‌های ضعیف خوششان می‌آید. وی با اشاره به این‌که با صنعت مرغداری به‌واسطه تجربه سالیان دراز آشنایی کامل دارم، افزود: من نماینده تولیدکنندگانی هستم که هیچ حامی‌ای ندارند. بسیاری اجازه نمی‌دهند که مرغ به قیمت واقعی خود برسد و به اقدامات ضد و نقیضی که برخی افراد انجام می‌دهند، نمی‌توان پاسخ داد.

مدیرعامل اتحادیه مرغداران گوشتی استان تهران گفت: اکنون قیمت تمام‌شده مرغ زنده شش‌هزار و500 تومان است؛ اما مرغ منجمد را با هزینه سرباری نزدیک به ۱۰ هزار تومان به قیمت پنج هزار و 800 توزیع می‌کنند؛ چرا؟ این اقدام سبب نابودی ۲۰ هزار مرغدار می‌شود. اگر امروز مرغدار در خیابان داد می‌زند و به من اتحادیه و مسئول بد می‌گوید، برای اقداماتی است که انجام شده. شب عید قیمت مرغ تازه در بازار به هشت هزار تومان رسید و آقایان مرغ گرم و سرد را در بازار ریختند و مرغداران در این بین متضرر شدند.

برخی اجازه تولید مرغ سایز را نمی‌دهند

در ادامه هاشمی گفت: استاندارد جهانی مصرف مرغ یک و ۲۰۰ تا یک‌کیلو و 600 کیلوگرم است؛ اما مصرف‌کننده داخلی اغلب مرغ بالای دو کیلوگرم را مصرف می‌کند و مرغداران ما نیز به تولید مرغ با وزن بالا عادت کرده‌اند و از استانداردهای جهانی فاصله گرفته‌اند. به عبارتی صادرات‌محور نبودن و عدم تولید مرغ سایز در کشور یک بحث است و گرانی نهاده‌های تولید و به صرفه نبودن تولید مرغ با وزن اندک بحثی دیگر. وی در پاسخ به این‌که شما مرغداران برای صادرات‌محور کردن تولیدات خود چه اقداماتی را انجام داده‌اید، گفت: در مورد مرغ سایز بحث زیاد است. زمانی قرار بود مرغ را داخل نایلون ببرند و چقدر موافق و مخالف برای اجرای این طرح ایجاد شد. برای این‌که اجرای این طرح سود‌های بالای دلالان را به خطر می‌انداخت و دیگر نمی‌توانستند با آب زدن وزن مرغ را بالا ببرند. بحث مرغ سایز هم بر این محور است. اولین اتفاقی که با تولید مرغ سایز می‌افتد، این است که دلالان دارو اوضاعشان بد می‌شود، چراکه اگر مرغ پس از ۳۸ روز به کشتارگاه برود، کم‌تر دارو می‌خورد. وی با انتقاد از مصرف بسیار زیاد آنتی‌بیوتیک در مرغداری‌ها اذعان داشت: بسیاری از قرص‌هایی که بیماران در کشور مصرف می‌کنند، تأثیرش را از دست داده؛ زیرا در گوشت مرغ مقدار زیادی آنتی‌بیوتیک وجود دارد. اگر مرغ را با استاندارد جهانی تولید کنیم، اتفاقات خوبی در کشور می‌افتد؛ اما اجازه اجرایی‌شدن آن را نمی‌دهند.

منفعت تولید مرغ به همه می‌رسد به غیر از مرغدار

مشهدی نیز در ادامه این بحث گفت: در مورد مرغ سایز سال‌ها بحث شده، ولی گفته‌ها و نوشته‌ها با واقعیت‌ها متفاوت است. من یک تولیدکننده هستم و مشکلات این بخش را اعم از تأمین سرمایه، پرداخت بدهی، آماده‌سازی برای تولید جوجه یک‌روزه و... لمس کرده‌ام. زمانی‌که مرغ به وزن استاندارد جهانی می‌رسد، سازمانی وجود ندارد که آن را بخرد. مرغدار نمی‌تواند مرغ‌ها را در رودخانه بریزد؛ لذا مجبور می‌شود تا آن‌ها را پس از این‌که به وزن دلخواه رسید، به کشتارگاه بدهد. وی ادامه داد: مغازه‌دار طالب مرغ درشت است؛ چراکه می‌گوید مصرف‌کننده از من دو مرغ می‌خواهد و نمی‌گوید پنج کیلو مرغ می‌خواهم. اگر دو عدد مرغ یک کیلویی بگذارم می‌شود دو کیلو منفعت. در واقع منفعت مرغ به همه می‌رسد به غیر از مرغدار. در این میان وقتی کشتارگاه از من می‌پرسد میانگین وزن شما چیست، اگر از میزانی که او می‌خواهد وزن مرغ پایین‌تر باشد، زیر قیمت به‌حساب می‌آید؛ در واقع از نظر روحی و روانی مرغدار را به سمت تولید مرغ با وزن بالا سوق می‌دهند. وی با اشاره به این‌که مسئولان باید توجه بیش‌تری به بهبود امور مرغداران داشته باشند، ادامه داد: تولیدکنندگان پس از زحمات بسیار برای تولید مرغ هیچ اختیاری در تعیین قیمت محصول تولیدی خود ندارند که این امر سبب دلسردی آن‌ها برای ادامه تولید شده است.

فرهنگ‌سازی جواب نمی‌دهد

بی‌غم نیز در این‌باره گفت: در این مورد فرهنگ‌سازی هم جواب نمی‌دهد؛ زیرا همه چیز به مدیریت نادرست بازمی‌گردد. پدر خانواده اگر یک مرغ دو کیلویی بگیرد، مقدار گوشتی که از آن استحصال می‌کند نسبت به یک مرغ یک کیلو و ۲۰۰ گرمی بسیار بیش‌تر است. امروز مردم با مشکلات اقتصادی بسیاری روبه‌رو هستند و توان خرید مرغ سایز را ندارند. اگر زمانی تکنولوژی تولید مرغ سایر در کشور فراهم شد و مردم نیز به خرید این مرغ رغبت داشتند، از تولیدکنندگان می‌توان انتظار داشت که مرغ سایز تولید کنند. وی با بیان این‌که ۹۰ درصد مصرف‌کنندگان تمایلی برای مصرف مرغ سایز ندارند، اضافه کرد: مصرف‌کننده وقتی مرغ یک‌کیلو و ۵۰۰ گرمی را پوست و استخوان می‌داند و می‌گوید گوشت ندارد، به این معناست که تمایلی برای مصرف مرغ سایز ندارد. بی‌غم در ادامه تصریح کرد: ما مرغداران برای تولید مرغ سایز آماده هستیم و از تولید آن استقبال هم می‌کنیم، ولی باید تبعاتش را نیز بسنجیم.

دلالان دارو با تولید مرغ سایز مخالفت می‌کنند

هاشمی نیز با ورود به این بحث گفت: در این میان عوامل بسیاری دخیل هستند؛ به طور مثال صنعت دارو از آن‌جا که مصرف دارویشان کم می‌شود با تولید مرغ سایز مخالفت می‌کند، چون مدت زمان پرورش مرغ کوتاه‌تر می‌شود و در سن پایین‌ نیز مرغ‌ها کم‌تر مریض می‌شوند و تمام عوامل در دست تولیدکنندگان نیست.

در ادامه نشست بی‌غم در پاسخ به این‌که هدف اصلی از تشکیل اتحادیه‌ها و تشکل‌ها اتخاذ یک صدای واحد از سوی تولیدکنندگان برای احقاق حقوقشان بوده، آیا اتحادیه شما طی این مدت در این زمینه عملکرد موفقی داشته است و آیا تاکنون از سوی شما فرهنگ‌سازی برای مصرف مرغ سایز در بین مصرف‌کنندگان انجام شده است، عنوان کرد: وقتی قیمت جوجه سه‌هزار تومان بود، علاقه‌ای به تولید مرغ سایز نداشتیم. باید توجه داشت که انجمن صنفی یک رسالت دارد و من تعاونی رسالت دیگری دارم. من قرار بود تشکل اقتصادی باشم. انجمن صنفی باید کار‌های صنفی انجام دهد و مطالبات صنفی داشته باشد. امروز تا جایی که صرف داشته، از من به‌عنوان اتحادیه استفاده کرده‌اند.

مشهدی نیز در ادامه گفت: در حال حاضر بیش از ۲۰۰ شهر در کشور داریم و بیش‌تر شهرها استعداد ایجاد یک زنجیره تولید را دارند؛ اما این امر به سادگی محقق نمی‌شود و نیاز به پشتیبانی دارد و این حمایت و پشتیبانی در حال حاضر به هیچ وجه وجود ندارد. وی افزود: اتحادیه مرغداران دماوند این افتخار را داشته که بیش از 10 سال بودجه مورد نیاز مرغداران را تأمین و نگرانی‌های آنان را برطرف کند. بیش از 30 ‌سال است که تعاونی‌ها تشکیل شده‌اند و امروز باید فعال‌تر از گذشته باشند.

هاشمی نیز در ادامه با اشاره با داشتن یارانه 240 میلیون تومانی برای دریافت گازوئیل افزود: زمستان سال گذشته وعده 90 هزار لیتر گازوئیل را به من دادند که از این میزان فقط 40 هزار لیتر آن داده شد، این درحالی است که خودشان سهمیه گازوئیل را در بازار آزاد به قیمت 600 می‌فروشند. متأسفانه اجازه گازکشی به مرغداری را هم نمی‌دهند؛ در حالی که دریافت یک دوره سه ماهه گازوئیل رقم بالایی به دولت ضرر می‌زند. امروزه ما برای بهبود امور قانون داریم؛ اما اراده‌ای نیست که شرایط را اصلاح کند. تا زمانی‌که شرکت پشتیبانی امور دام شیوه مدیریت خود را تغییر ندهد و تشکل‌ها کار را به دست نگیرند، این وضعیت ادامه دارد. وی در ادامه افزود: شرکت پشتیبانی امور دام باید با سازمان تعاون روستایی ادغام و کارها به تشکل‌ها واگذار شود. این آرزوی ۵۰ ساله ماست که هنوز محقق نشده. متأسفانه طی سال‌های گذشته تشکل‌ها رشد کافی نداشته‌اند و نتیجه این عدم پیشرفت شرایط نابه‌سامان کنونی است.

وی با انتقاد از این‌که هیچ یک از افراد حاضر در هیئت مدیره شرکت پشتیبانی امور از اعضای تشکل‌ها نیستند، تصریح کرد: گفته می‌شود اعضای هیئت مدیره شرکت پشتیبانی امور دام باید از کارمندان رسمی دولت باشند، به نظر شما آنان پایبند چه تعهداتی هستند که من عضو تشکل نمی‌توانم به آن متعهد باشم و چه ایرادی دارد اعضای شرکت پشتیبانی امور دام از افراد حاضر در تشکل‌های دام و طیور باشند؟

به ما تشکل‌ها اعتماد شود

وی در واکنش به این‌ گفته که این روند می‌تواند کار را تشریفاتی کند، گفت: اگر به تشکل‌ها اعتماد کنند و کار را به ما بسپارند، ثابت می‌کنیم که شرایط را می‌توان بهتر کرد؛ یعنی تشخیص چگونگی اقدام برای شرایط مرغداران و ضرر و زیان آن را به ما بسپارند. شرکت پشتیبانی امور دام در زمینه بازرگانی ضرری نکرده، ولی نزدیک به دوهزار میلیارد تومان بدهی دارد که آن را صنایع باید جبران کنند. این فعال صنعت مرغداری در ادامه افزود: راهکار اصلی برای بهبود شرایط فعلی این است که مرغ به قیمت واقعی خود برسد. قیمتی که مرغدار را بتواند در شرایط فعلی سرپا نگاه دارد، ۱۵ هزار تومان است. اگر قیمت مرغ کیلویی ۱۵ هزار تومان نشود، به مردم که پروتئین خود را از راه مرغ تأمین می‌‌کنند، خیانت شده‌ است.

از حمایت مسئولان خبری نیست

در ادامه نشست بی‌غم اظهار داشت: در دوره‌ای که در بخش دولتی فعالیت می‌کردم، نیمه‌شب به من تلفن زدند و گفتند امشب باید برای مرغداران سردخانه بگیری و فردا صبح گزارش بدهی چقدر تخم‌مرغ تولید شده است. گفتم همین الان؟ گفتند همین الان. سه تا سردخانه داشتیم و حمایت هم وجود داشت. امروز آن مدیر نیست. باید فانوس برداریم یک گوشه بگردیم و دنبال چنین مدیرانی باشیم؛ مدیرانی که شب به من می‌گفتند مشکل مرغدار باید حل شود. تو مرغ بخر و در گونی بریز ولی مشکل مرغدار را حل کن. ما در این کشور نمی‌دانستیم مرغ خریدن و بسته‌بندی یعنی چه. فکر می‌کردیم خارجی‌ها از کره مریخ آمده‌اند، ولی کم‌کم آمدند خون جیگر خوردند و این تفکرات را جا انداختند و صنعت مرغداری را به امروز رساندند؛ اما امروز از آن حمایت‌ها خبری نیست. در حال حاضر تنها کاری که انجام می‌شود به زندان فرستادن مرغدار دارای چک برگشتی است. تنها هنر مسئولان صنعت طیور این است که تا چک مرغدار برگشت می‌خورد زندانی‌اش می‌کنند و این وضعیت کنونی صنعتی است که بیش‌ترین پروتئین مردم را تأمین می‌کند.

طرح ساماندهی اشتباه بود

وی با گلایه از طرح ساماندهی ‌افزود: طرح ساماندهی مهم‌ترین معضل ما بوده است. در زمان اجرای این طرح به مسئولان گفتم اگر کشمش و نخود و لوبیا را نشناسم، مرغ را خوب می‌شناسم. چه کسی می‌خواهد ضرر و زیان مرغدار را بدهد و همین بحث سبب شد از وزارتخانه تعلیق شوم. بی‌غم اظهار داشت: فکر می‌کنم مشکل سر ورود دولت به این بحث و قیمت‌گذاری نهاده‌‌ها و اجرای طرح ساماندهی است. اما یک چیزی وجود دارد و آن این‌که تشکل‌ها صدا ندارند. وقتی که صدا ندارند، یک وقتی که خیلی تحت فشار قرار می‌گیرند و دهان باز می‌کنند، جرم تلقی می‌شود. مسأله‌ای که وجود دارد این است که تولید نمی‌تواند نفس بکشد. گفتن همه این مسائل و راهکارها تا عملیاتی نشود، دردی از افراد دوا نمی‌کند. فکر می‌کنم اگر رسانه‌ها کمک کنند، دولت یا به زور یا به رغبت خودش می‌خواهد کار‌ها را به دست بخش خصوصی بدهد. در دنیا هم این است. همه می‌دانید وقتی می‌خواهند مجوز بدهند می‌گویند انجمن یا تشکل مرغداران اجازه بدهد. این موضوع باید در کشور ما کاملاً جا بیفتد.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه سبزینه، تاریخ انتشار:20خرداد1397 ، کدخبر: 45827 : www.sabzineh.org