شعار سال: سیداحمد محیط‌طباطبایی افزود: «این کافی نیست که تنها یک تخته روی پله‌ها بگذارند و بگویند به معلولان نیز توجه شده است. باید دید به چه میزان بستر مناسب برای حضورِ نابیناها، ناشنواها یا یک بیمار مبتلا به اوتیسم در موزه‌ها فراهم شده است؛ موزه‌هایی که مانند موزه صلح آن هم در سطحی خاص به این قضیه پرداخته‌اند، کم‌تعداد هستند.»وی با اشاره به کمک‌هایی که یکی از مسوولان کتابخانه حسینیه ارشاد در بخش نابینایان و ناشنوایان به ایکوم ایران کرده، ادامه داد: «متاسفانه ایکوم اعتباری ندارد که حتی یک پرینتر بریل داشته باشد؛ در غیر این صورت به صورت رایگان همه موزه‌های کشور بروشور بریل از اطلاعات موزه‌ای در اختیار داشتند. البته این اتفاق برای موزه ملی ایران رخ داده است. این موزه یکی از نخستین موزه‌هایی است که راهنمای بریل دارد؛ هرچند امکان همراه داشتن این راهنما در خارج از موزه برای نابینایان مهیا نیست. با این حال تا زمانی که در موزه هستند نابینایان می‌توانند با در دست گرفتن و لمس بروشور با آثار موجود در موزه‌ ملی ایران آشنا شوند.»

رئیس ایکوم ایران خاطرنشان کرد: «همه موزه‌ها نیاز به ماکتی از آثار تاریخی دارند که آن را در مکانی مشخص در موزه‌هایشان نمایش دهند تا معلولان و نابینایان بتوانند با لمس آنها، با هویت آثار تاریخی آشنا شوند.»محیط‌طباطبایی همچنین تصریح کرد: «ایکوم ایران در روز معلول پیشنهادی رسمی به سازمان میراث‌فرهنگی داد تا شاخص معلولان را در موزه‌های جدید در دست ساخت بگنجاند. در حال حاضر نه گروه معلول در کشور وجود دارد، اما تنها موزه ملی است که به معلولان و آن هم نابینایان بها می‌دهد. در سال‌های گذشته موزه فرش دارای سالن نابینایان بوده و حتی طرح‌هایی مانند نقش کاشان به صورت برجسته بافته می‌شده تا نابینایان بتوانند آن را لمس کنند. اما تا جایی که اطلاع دارم مدتی است این سالن تعطیل شده است. از این نکته نیز نباید غافل ماند که تمام معلولان، معلول فیزیکی نیستند.»

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه دنیای اقتصاد، تاریخ انتشار 21 خرداد 97، شماره: 3398747