شعار سال: عملکرد ماهانه شرکت‌ها روی «کدال» قرار گرفته است. در این گزارش «دنیای بورس» مواردی مانند کم‌فروشی «فاسمین»، افزایش موجودی «شپدیس»، اثر ضعف تولید بر ملی سرب و روی، مشکلات فروش داخلی و خارجی «کاوه»، جهش ادامه‌دار «چکاپا» و برآورد اولیه از سودآوری این سهم بررسی شده است.

«کم‌فروشی» کالسیمین

نکته نخست: نرخ فروش این شرکت در مقایسه با دو ماه قبل حدود 900 هزار تومان به ازای هر تن افت داشته است (افت حدود 6 درصدی). به نظر می‌رسد شرکت باید مشخص کند چه بخشی از فروش در بازار صادراتی چه بخشی در بازار داخلی انجام شده است. در تلاطم ارزی و رانت‌های موجود نوسانات نرخ می‌تواند ابهامات زیادی را برای سرمایه‌گذاران ایجادکند. اهمیت این موضوع بر کسی پوشیده نیست ولی برای درک اهمیت این موضوع باید گفت علت اصلی جهش اخیر بورس تهران انتظارات آتی از انعکاس نرخ‌های بالای دلار در صورت‌های مالی شرکت‌ها بود.

نکته دوم: ضعف شدید تولید شمش در کالسیمین در خردادماه است. این شرکت 3687 تن شمش روی به فروش رسانده است. در حالی‌که میانگین تولید ماهانه این شرکت بیش از 3350 تن بوده است در خرداد تنها 2184 تن تولید را به ثبت رسانده است. میانگین تولید ماهانه سال گذشته نیز 3146 تن بود. یکی از علل اصلی که «دنیای بورس» از ابتدای سال 96 بر جذابیت سهام «فاسمین» تاکید داشت رویه صعودی تولید شمش به عنوان محصول نهایی بود. افزایش مقدار فروش در آخرین ماه از هر فصل (افزایش فروش نسبت به میانگین دو ماه قبل) رشد مبلغ فروش تا سطح 65 میلیارد تومان را به دنبال داشته است. به این ترتیب مجمووع فروش این شرکت در نخستین فصل سال حدود 148 میلیادر تومان است.

آمادگی «شپدیس» برای انتظارات دلاری

نکته نخست: تولید پتروشیمی نسبت به ماه‌های قبل بهبود یافته است. این شرکت در خردادماه 220 هزار تن اوره تولید کرده است که نسبت به ماه قبل رشد 18 درصدی را نشان می‌دهد. راه‌انداز فاز سوم این شرکت از پاییز سال گذشته رویه تولید این شرکت را در کانون توجه قرار داده است. در شرایط کنونی مسیر رو به بهبود تولید این شرکت مشاهده می‌شود اما همچنان تولید اوره به عنوان محصول نهایی از انتظارات کمتر است.

نکته دوم: موضوع مهم در خصوص شرکت‌های کالایی (نرخ‌گذاری محصولات وابسته به قیمت جهانی و نرخ دلار) رویه فروش شرکت‌ها است. اگر شرکتی در فضایی که با سرکوب دستوری ارز امکان فروش با قیمت ریالی بیشتر وجود ندارد، محصولات خود را انبار کند با انتظارات ارزی موجود می‌تواند با نرخ‌های فروش محصولات را در صورت مالی منعکس کند؛ در شرایط کنونی الزام شرکت‌های پتروشیمی به واردات ارز از طریق سامانه نیما و با نرخ تقریبی 4200 تومانی مانع از انعکاس نرخ واقعی ارز در صورت‌های مالی شرکت‌ها شده است. پتروشیمی پردیس در خرداد فروش صادراتی نداشته است (فروش داخلی شرکت‌های اوره‌ای با توجه به نرخ ثابت موضوع بحث نیست). بر این اساس افزایش ذخایر محصول نهایی می‌تواند با فروش در ماه‌های آینده سود بیشتری را در صورت‌های مالی این شرکت منعکس کند. اهرم دلار برای این شرکت بسیار قدرتمند است.

ضعف تولید به ملی سرب و روی نیز رسید

نکته نخست: حضور نفتی‌‌ها در لیست سهام‌داران «فسرب» این سهم را برای چند هفته متوالی داغ کرده بود. اما گزارش خرداد این شرکت با رشد قیمتی این سهم در یک‌ماه اخیر مطابقت ندارد. ضعف شدید تولید شمش روی از نکات مهمی است که باید به آن توجه ویژه کرد. شاید بهتر باشد ناظر بازار علت افت محسوس تولید در شرکت‌های گروه سرب و روی ایران را جویا شود.

نکته دوم: تولید شمش روی افت 40 درصدی را نشان می‌دهد. از سوی دیگر تولید شمش سرب رشد نسبی را نشان می‌دهد اما این موضوع تا برآورده کردن انتظارات، فاصله زیادی دارد. در سال‌های نه‌چندان دور وعده تولید 900 تن شمش روی به صورت ماهانه از سوی مدیران این شرکت داده می‌شد که همچنان خبری از این اعداد در صورت‌های مالی این شرکت نیست. این شرکت در خرداد فروش ضعیفی را به ثبت رسانده است؛ حدود 5 میلیارد و 350 میلیون تومان. البته این موضوع با افزایش ذخایر و انتظارات برای نرخ بالاتر می‌تواند در آینده به نفع شرکت تمام شود. اما مشکلی که وجود دارد رویه نزولی قیمت جهانی روی است که به کف 2800 دلار به ازای هر تن نزدیک می‌شود. با توجه به این‌که بازار چندان در گزارش‌های ماهانه دقیق نمی‌شود شاید بتوان گفت ضعف فروش «فسرب» در کنار افت قیمت فلزات در بازار جهانی فشار را بر قیمت سهام این شرکت بیشتر کند. البته این موضوع به شدت به فضای حاکم بر معاملات بازار وابسته است.

مواجهه «کاوه» با دو مشکل داخلی و خارجی

نکته نخست: رویه تولید کاوه جنوب اختلاف چندانی با دو ماه قبل ندارد اما به طور کلی این رویه مناسب تولید برای این شرکت نیست. عمده تحلیل‌هایی که به جهش سودآوری این شرکت اشاره داشتند با انتظار برای تولید 1200 هزار تنی بود، در نتیجه با تولید حدود 85 هزار تن به ازای هر ماه، در نهایت اختلاف حدود 18 درصدی با سقف تولیدات وجود خواهد داشت. علت مانور عمده تحلیل‌گران بر این سهم انتظار برای رشد تولید بود.

نکته دوم: مشکلی که برای «کاوه» وجود دارد تمرکز بر فروش صادراتی است. واقعیت اقتصاد کشور ما این است که صادرکننده باید با نرخ 4200 تومانی نرخ را به داخل منتقل کند، اما تورم حاصل از سرکوب دلار به بازارهای کالایی داخلی کشیده شود، موضوعی که در کمال تعجب از روز نخست این‌چنین سیاست‌گذاری از سوی دولت مورد توجه نبود. همین موضوع باعث می‌شود که نرخ فروش محصولات صادراتی در عملکرد فروش «کاوه» در سطح 2124 تومان به ازای هر کیلو باشد، در حالی‌که فروش این محصول در بازار داخل 2425 هزار تومان قیمت خورده است. اختلاف 14 درصدی فروش داخلی و صادراتی به انعکاس نرخ‌های واقعی دلار در عرضه بورس کالا برمی‌گردد. با این حال میزان صادرات شمش فولادی در «کاوه» بیش از 80 درصد از کل فروش را به خود اختصاص می‌دهد و این بخش نقش مهم‌تری در سودآوری این شرکت دارد.

با این حال نکته مثبت در عملکرد این شرکت که احتمالا در دیگر شرکت‌های فلزی به خصوص فولادی قابل مشاهده خواهد بود، بالا رفتن عمومی نرخ‌ها با اهرم فروش داخلی است که البته هر شرکتی که فروش داخلی بیشتری را داشته باشد، بیشتر از این موضوع منتفع می‌شود؛ یکی از دلایلی که شرکتی مانند فولاد مبارکه در کانون توجه «دنیای بورس» قرار گرفته است.

جهش ادامه‌دار «چکاپا»

نکته نخست: شاید برای محاسبه سودآوری «چکاپا» در وضعیت کنونی نیاز چندانی به تمرکز بر بخش بهای تمام‌شده تولید نباشد و اگر برآورد مناسبی از مبلغ فروش وجود داشته باشد امکان پیشبینی سود خالص وجود دارد. نرخ فروش محصولات کاغذ پارس در خرداد نیز جهش یافت. در رویه معمول تولید این شرکت جهش نرخ فروش افزایش محسوس مبلغ فروش را به همراه دارد. عاملی که صف‌نشینی مداوم برای سهام این شرکت را به دنبال داشته است. همان‌طور که در شفاف‌سازی این شرکت نیز مطرح شده بود، این شرکت ملزم به ثبت معاملات در سامانه نیما و بر اساس نرخ حدودی 4200 تومانی نیست. اثر این موضوع به خوبی در عملکرد خرداد مشاهده می‌شود. نرخ فروش برای محصول با بیشترین سهم در درآمد (رشد حدود 58 درصدی را نشان می‌دهد). این موضوع برای دیگر محصولات نیز قابل توجه است و کاغذ رول سفید نیز رشد نرخ 23 درصدی را نشان می‌دهد.

ترکیب تولیدات «چکاپا» به سمت محصول با بیشترین جهش در نرخ فروش حرکت کرده است. تمرکز بر فروش و سودسازی احتمالا برای سهام‌داران نیز دلچسب باشد، گرچه شرکت از محصول نهایی به سمت فروش محصولات میانی حرکت کرده است. برآورد اولیه از سودآوری این شرکت برای سال مالی جاری ساخت سود حدود 110 تومانی به ازای هر سهم است.

نکته دوم: از اخباری که برای سهام «چکاپا» مطرح است راه‌اندازی طرح توسعه ظروف یک‌بار مصرف است که این موضوع نیز در ماه‌های آینده باید مورد توجه باشد. اما زمانی‌که فروش محصول خام چنین حاشیه سود بالایی برای شرکت به همراه دارد باید دید آیا فروش محصول جدید توجیهی در پاییز خواهد داشت یا خیر. در خصوص رویه تولید این شرکت گرچه از میزان تولید کاغذ رول سفید کاسته شده است (افت حدود 50 درصدی) اما تولید خمیر ویرجین رشد 44 درصدی را نشان می‌دهد.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری دنیای بورس ، تاریخ انتشار 6 تیر 97، کدمطلب: 23330، www.donyayebourse.com