جدای از بحث قدیمی و همیشگی اکران فیلم خارجی به نفع سینمای ایران است یا به ضرر، چند نکته دراین شکل اکران فیلم خارجی قابل تامل است:

از ابتدا پیدایش سینما تا به امروز تبلیغات پایه اصلی اکران هر فیلم سینمایی بوده و هست، زمانهای قدیم که گستردگی رسانه‌ها به شکل امروز نبود و فضای مجازی هم وجود نداشت با آگهی در روزنامه و یا همان پرده سر در سینما سعی داشتند مخاطب را از به نمایش در آمدن فیلم‌ها آگاه کنند، حال باید پرسید دلیل این گونه اکران بی سر و صدا و بدون هیچ اطلاع رسانی "فیلم خارجی" در عصر انفجار ارتباطات چیست؟

اگر اکران فیلم خارجی همزمان با نمایش جهانی فیلم یا نهایتا با تاخیری چند هفته‌ای صورت بگیرد به دلیل اینکه مخاطب هیچ دسترسی دیگری به فیلم غیر از سالن سینما ندارد، بلیت خریده و برای دیدن آن به سینما می‌رود. مانند کاری که در کشورهای همسایه امارات و ترکیه انجام می‌دهند.

اما نمایش فیلمی که از شروع اکران جهانی آن بیش از 6 ماه گذشته (27 آذر 1396 ) و اکنون نسخه‌های دی.وی.دی و دانلود با کیفیت بالای آن در اختیار مخاطب داخل کشور هم هست چه سودی برای سینما دارد؟

درست است که تماشای هر فیلمی بر روی پرده بزرگ حس و حال دیگری دارد ولی مخاطب امروز باید پارامترهای جذاب زیادی را کنار هم قرار دهد تا اقدام به دیدن فیلمی در سالن سینما بکند، با نداشتن افتتاحیه و مراسم‌های اکران مردمی همراه با عوامل فیلم(مانند فیلم‌های داخلی)، نداشتن تبلیغات و اطلاع رسانی، نداشتن تیزر تلویزیونی و اینترنتی، تعداد سینما و سانس‌های محدود و در این سکوت خبری کامل، چه انتظاری از این اکران دارند جز شکست؟

با توجه به شرایط داخل سینمای ایران، ظرفیت محدود سالن نمایش نسبت به فیلم‌های تولید شده در سال (هر سال حدود 40 فیلم پشت در اکران می ماند)، نبود نماینده پخش کننده های بین المللی و صاحب فیلم در داخل و انحصار این پخش فیلم خارجی در دست موسسه رسانه های تصویری (وابسته به وزارت ارشاد) عملا اکران فیلم خارجی به شوخی شبیه است.

این که قیمت بلیت در سینماهای ممتاز پایتخت 15 هزار تومان است ولی برای فیلم خارجی 20 هزار تومان، سوالی دیگر از این اکران فیلم خارجی است؟

آیا اکران محدود و بدون تبلیغات فیلم خارجی برای آنست که سبد اکران متنوع تر شود یا اینکه از همین الان پروژه‌ای را کلید زده ایم که عاقبتی جز شکست ندارد و بعد از چند ماه می توان با استناد به این دوره اکران ناموفق پرونده آنرا برای همیشه بست؟

یا کاری را اصلا انجام ندهیم یا درست و تمام و کمال انجام دهیم این مدل دست و سر شکسته اکران فیلم خارجی فرصت سوزی است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته ازسایت خبری تحلیلی عصرایران، تاریخ انتشار: 9تیر1397 ، کدخبر: 617882،www.asriran.com