شعار سال: آنچه گفتنی است حقیقت است، راست می گویی، خوب تحلیل کردن و نظریه ات کاملاً نظریه اسلام است اما . . . مصلحت نیست.

این منطق کیست؟ این منطق مصلحت اندیش و منطقش، دشمن و مخالف علی است و با همین ابزار و ضربه است که علی خانه نشین می شود.

یک مثال

خالد بن ولید جنایت کرده است. مالک بن نویره را کشته و همانجا با زنش هم بستر شده است پس باید حد بخورد اما مصلحت نیست!

عبدالرحمن بن عوف پول پرست و تجملی و اشرافی است و باید کنارش زد اما مصلحت نیست!

علی اگر مهار شتر خلافت را بدست گیرد آن را بر راهش می برد از همه عالم تر است باتقوی تر است بیشتر از همه به اسلام خدمت کرده است بهتر از همه قرآن را می فهمد . . . آری اما مخالف زیاد دارد، اشراف تازه مسلمان از شمشیرش جنگ های عصر پیغمبر کینه دار و برای خلافت مصلحت نیست . . .

بنی امیه در تمام طول حکومتشان جنایت کرد و از درون به اسلام ضربه ها زدند اما قوی هستند باید به آنها پست داد، خشونت مصلحت اسلام نیست!!!!

و هنوز هم مصلحت نیست ها را چون سدی در برابر همه جنبش ها و کوشش ها می بینیم. می گوید: قمه زنی و تیغ زنی و جریده کشی و نعش بندی و این حرکات با اسلام سازگار نیست، لخت شدن مردها در انظار، آسیب زدن به بدن، شرعاً جایز نیست.

می گوییم پس اعلام بفرمائید تا نکنند مخالفان اسلام و تشیع نبینند، شما خودتان درستش کنید تا دیگران جور دیگری جمعش نکنند . . . می فرماید بله ولی . . . مصلحت نیست.

اعتراف می کند که: این جور وعظ و تبلیغ دیگر برای این زمان مؤثر نیست، در برابر هجوم تبلیغات و شیوه های هنری و فنی و علمی جدید نمی تواند مقاومت کند و از اسلام دفاع اثر بخشی کند، باید فیلم را، تلویزیون را، تئاتر را، رادیو را در خدمت بیان جدید مذهب آورد . . . خوشحال می شوی از این همه روشن بینی و هوشیاری و احساس زمان و نیاز زمان و قدرت نفوذ تحلیل اجتماعی و پیشنهاد می کنی که اشکالی ندارد ما حاضریم هر کاری از دستمان بر می آید در این راه انجام دهیم بلافاصله بله ولی هنوز زود است فعلاً مصلحت نیست!

مصلحت نیست، مصلحت نیست، مصلحت نیست.

آری حقیقت نیست اما مصلحت است حقیقت است اما مصلحت نیست، این است شعار تشیع مصلحت.

تشیع مصلحت نابود کننده تشیع حقیقت است همچنانکه در تاریخ اسلام، اسلام حقیقت قربانی اسلام مصلحت شد که آغاز نبرد میان مصلحت و حقیقت در سقیفه بود و مصلحت پیروز شد و از همانجا همچنان ادامه دارد و همچون دو خطی که از یک نقطه آغاز می شوند و باز او به یک درجه ای از هم دور می شوند و هرچه می گذرد فاصله بیشتر می شود و بیشتر تا فاصله حقیقت و مصلحت می شود فاصله ظلم و عدل، امامت و استبداد، جمود و اجتهاد، ذلت و عزت و . . . یعنی گذشته و حال.
امروز مسئولیت همه روشن است با هر عالم و تاجر و روشنفکر و مردمی صحبت می کنی حقیقت ها و مسئولیت ها را می شناسد اما در عمل مصلحت نمی داند! چون می خواهد زندگی کند و ضمن داشتن رفاه و حقوق و بازار می خواهد به نوعی دینش را هم دانسته باشد. علی و حسین و اهل بیت را هم به عنوان قوت قلب و زینت دنیا و تسلیت آخرت بی ضرر و بی خرج یدک بکشد!
این است که برای گریز از تمامی مسئولیت های شیعه بودن مذهب مسئولیت راه حل هایی ساخته اند و می سازند تا خوابشان نیاشوبد.

من که تمام عمر شاهد قربانی شدن و پایمال شدن حقیقت ها بوسیله انسان های مصلحت پرست بوده ام در مورد مصلحت عقده پیدا کرده ام و اعتقاد یافته ام که:

هیچ چیز غیر از خود حقیقت، مصلحت نیست.

اگر شیعه علی هستی، خود تشیع مسئولیت زاست و برخلاف محب لعنتی که تازه ساخته اند که فقط احساس است و مسئولیتی نمی شناسد در اسلام و تشیع سخن از شناخت است من مات و لم یعرف امام زمان مات میته جاهلیه (هر که بمیرد و امام عصر خویش را نشناسد مرده و جاهلی مرده) شیعه به معنی پیرو است که حرکت و در پی کسی رفتن را در نفس خویش دارد و مسئول است. مسئولیت کسی را داریم که در پیش حرکت می کنیم و آن نه گفتن در مقابل هر مصلحتی است به خاطر حقیقت.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت رشد، تاریخ -، کد مطلب: -: www.danesh.roshd.ir