شعارسال: در همین راستا رییس جمهور کشورمان روز یکشنبه ضمن اشاره به بستن تنگه هرمز در صورت تحریم نفتی ایران و تأکید بر اینکه به جز این تنگه، راه‌های فراوان دیگری هم برای ایران وجود دارد، با کنایه به تنگه‌های دیگری اشاره کرد که ایران در صورت لزوم می تواند در آنها نیز به نمایش قدرت بپردازد.
نکته قابل تأمل دیگر سیاست جدید دولت برای رفع اختلافات با کشورهایی همچون عربستان، امارات و بحرین بود که در مقطع کنونی روابط با آنها در تیره ترین وضعیت خود قرار دارد، اما به گفته رییس جمهور، ایران در شرایط جدید به دنبال اصلاح روابط با این کشورها است.
تحلیل سخنان رییس جمهور نشان می دهد که دولت در مقطع فعلی می کوشد به نوعی تعریف مجدد از سیاست خارجی خود در عرصه منطقه ای و بین المللی بپردازد و با یک استراتژی هدفمند، آمریکا را به تنها دشمن خود در عرصه بین المللی تبدیل کرده و بقیه دشمنان بالقوه و بالفعل منطقه ای(البته به جز رژیم صهیونیستی) را به کشورهایی بی طرف و در صورت امکان دوست تبدیل کند.
در واقع دولت ایران می کوشد ضمن جدی جلوه دادن تهدید خود مبنی بر بستن تنگه هرمز برای اعمال فشار بر سیاستمداران آمریکایی و بالابردن هزینه های رویارویی با ایران برای آنها، از شکل گیری جبهه مشترک غربی- عربی در خلیج فارس مشابه آنچه که در دهه 1980 و در زمان جنگ نفتکش ها رخ داد، جلوگیری کند.
در عرصه مناسبات بین المللی، زمانی که کشوری مورد تحریم و فشار قرار می گیرد، مهمترین عامل پیروزی، یارگیری گسترده و ایجاد منافذ هر چه بیشتر در سد تحریم است، با این حساب دستگاه دیپلماسی ایران تلاش می کند تا با سیاستی هوشمندانه، ضمن نشان دادن چراغ قرمزهای متعدد به دولت تندروی آمریکا، به دشمنان منطقه ای چراغ سبز نشان دهد و به صورت تلویحی اعلام کند که ایران در صدد مقابله با آنها نیست.
البته در کنار این هویج‌های دیپلماتیک، رییس جمهور ایران چماقی تلویحی نیز به رقبای منطقه ای نشان داد و با ذکر این جمله که «جنگ با ایران مادر جنگها و صلح با ایران مادر صلح هاست»، اعلام کرد اگر با ایران صلح کنید همه شما در آرامش خواهید بود، اما چنانکه با تحریک آمریکا به دنبال ایجاد ائتلافی ضد ایرانی و به راه انداختن جنگ بر علیه کشورمان باشند، باید بدانند که این جنگ به ایران محدود نمی شود، بلکه دامن تک تک آنها را خواهد گرفت و موجی از نا امنی و بی ثباتی را در همه کشورهای منطقه رقم خواهد زد.
به این ترتیب به نظر می رسد دولت ایران که در مقطع کنونی برگهای برنده ای همچون امکانات و پتانسیلهای گسترده داخلی، حمایت تمامی اعضای شورای امنیت به جز آمریکا، کاهش هر چه بیشتر مشروعیت و مقبولیت رییس جمهور آمریکا به ویژه بعد از نشست هلسینکی و عدم همراهی افکار عمومی جهانی با سیاستهای آمریکا، را در اختیار دارد، تلاش می کند از موضع قدرت، سیاست خارجی دوران تحریم را باز طراحی و اعلام و در عرصه منطقه ای نیز راه را برای یک معامله استراتژیک باز کند؛ معامله ای که در آن کشورهای عربی «یا با ایران هستند، یا بر علیه ایران» و چنانکه راه دوم را انتخاب کنند، باید منتظر پاسخ ایران و عواقب آن باشند.
تجربه سالهای اخیر نشان می دهد کشورهای عربی تمایلی برای نزدیکی به ایران ندارند و پیشنهادات مکرر ایران برای تعامل و تشکیل «مجمع گفت و گوی منطقه ای» تأثیر چندانی بر آنها نداشته و بین ایران و آمریکا، بهره مندی از چتر حمایتی ایالات متحده را ترجیح می دهند. نکته اینجاست که تضاد کشورهای عرب منطقه به ویژه عربستان با ایران به طور ملموس بر سر منافع این کشورها در حوزه هایی چون عراق، سوریه، لبنان و یمن است و می کوشند با کمک آمریکا، نفوذ ایران در این کشورها را از بین ببرند.
حال بر خلاف رویه سابق که دولت ایران با نگرش آرمانگرایانه خواهان دوستی و تعامل با این کشورها می شد، اینبار با رویکردی واقع گرایانه از در «منافع» وارد شده و دست روی نقاط جدیدی از منافع کشورهای عرب گذاشته که به واسطه دشمنی با ایران و همراهی با آمریکا به خطر خواهند افتاد؛ نقاطی که دیگر تنها شامل و محدود به تنگه هرمز نیست.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا ، تاریخ انتشار: 6 مرداد 1397 ، کد خبر: 82983447 ، www.irna.ir