شعارسال: پیشکسوت باید با انتقادات سازنده به پیشرفت فوتبال کمک کند. البته معمولا پیشکسوتان در ایران تخریب می‌کنند. نمونه واضح این پیشکسوت ها را می توان در استقلال دید. فقط منتظر هستند تیم نتیجه نگیرد تا حمله کنند. طبیعتا در استقلال پیشکسوتانی مثل نامجو مطلق یا علی موسوی هم پیدا می شوند که همواره انتقاد منطقی می کنند و حرف هایی می زنند که مفید است. در عرصه ملی هم معمولا انتقادها به شکل عجیب و غریبی است. مثلا اگر حرف های تازه مهرداد میناوند را بخوانید تصور می کنید فوتبال ملی بچه بازی است. او برای اینکه از تیم ملی امید حمایت کند، تیم ملی بزرگسالان را زده است. مشکل دقیقا همین جاست. هر تیمی مشکل خود را دارد. می توان به تیم ملی بزرگسالان هم نقد کرد. می توان گفت مثلا خیلی دفاعی است و یا در بخش هجومی مشکل داریم. این ها انتقاداتی است که می توان بیان کرد. بی شک کار کی روش هم بی نقص نیست اما اینکه فکر کنیم وسط بازی هستیم و بهتر است برای دفاع از تیم امید، تیم بزرگسالان را بزنیم، کاری عبث و بیهوده است که فقط از عهده پیشکسوتانی مثل میناوند بر می‌آید. تیم امید قطعا مشکل دارد. تیمی که آنگونه به میانمار می‌بازد-چه با برنامه چه بی برنامه-مشکل دارد. تیمی که مقابل کره جنوبی ضعیف عمل می کند و پراشتباه ظاهر می شود، نیاز به پیشرفت دارد. اینکه روی مشکلات تیم امید چشم بپوشیم و به خاطر دل رفقایمان از آنها تعریف کنیم، هیچ چیزی را درست نمی کند. هر تیمی قابل نقد است. میناوند و پیشکسوتانی مانند او اما وسط یک بازی گیر کرده اند. وقتی تیم ملی به جام جهانی می رود انتقاد می کنند. وقتی 4 امتیاز از گروه بسیار سختش می گیرد باز هم انتقاد می کنند. وقتی تیم امید نتیجه نمی گیرد، طبیعتا باید دوباره انتقاد کنند ولی به خاطر رفیق بازی، ناگهان در موقعیتی گیر می افتند که این بار باید با وجود شکست تعریف کنند! این توضیح شفاف درباره طرز فکر بعضی از پیشکسوتانی است که حتی حاضرند طوری که شما دوست دارید مصاحبه کنند، نه طوری که خودشان فکر می‌کنند.

با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 11 شهریور 1397 ، کدخبر:801479 ،www.khabaronline.ir