او از شاخصترین نقاشان نوگرای ایران است که با رویکردی مدرنیستی و سبکی شخصی، آثاری بدیع و منحصر به فرد خلق کرده است.
وی در سالهای 1348 تا 1355 ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را بر عهده داشت.
وزیری مقدم از اواخر دهه ۱۳۳۰ خورشیدی، نقاشی بازنمودی را کنار گذاشته و به پژوهش و تجربه استفاده از ماده، بافت و امکانات بیان تصویری با سطوح مختلف پرداخت. این نقاشیهای انتزاعی که با حرکتهای سریع دست ساخته شدهاند، مشخصاً تأثیرات جنبش هنر بیفرم (Art Informel) را نشان میدهند.
شننگاریهای وزیریمقدم، علاوه بر اینکه به یکی از جدیترین جریانهای هنر مدرن مربوط میشود، ارجاعاتی به پریمیتیویسم یا نوعی بدویتگرایی در هنر دارند. حتی میتوان دورتر رفت و آنها را همتراز نقاشیهای دیواری انسان نخستین با دست در غارهای باستانی دانست. به همین جهت میتوان تأثیری از هنر تجریدی و چکیدهنگارانه سپیدهدم تاریخ را بر آثار این هنرمند ردیابی کرد. از همینرو بسیاری از منتقدان غربی از جمله توروکو لیوری، ماریو بوسالی و یا جولیو کارلو آرگان، اهمیت بهسزایی برای این دوره از کارهای او قایل شدهاند.
این هنرمند فقید همچنین به ساخت مجسمههای چوبیِ مَفصلی و متحرکش مشهور است.
وزیری مقدم تنها نقاش ایرانی است که موزه هنرهای مدرن نیویورک (MOMA) اثرش را بدون واسطه خریداری کرده است.
سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی تابناک ،تاریخ انتشار 16 شهریور 97، کدمطلب: 831663، www.tabnak.ir
م.ا75