سال تحصیلی دانشگاه‌ها در حالی شروع شد که دانشجویان به وضعیت ارائه امکانات آموزشی و رفاهی معترض هستند. در برخی دانشگاه‌ها مانند دانشگاه تربیت مدرس، امیرکبیر و تهران اعتراض دانشجویان از نامه‌نگاری و بیانیه‌نویسی به تجمع دانشجویی در اعتراض به وضعیت رفاهی و آموزشی دانشگاه تبدیل شده است. در این میان بد نیست برخی از خواسته‌های اصلی دانشجویان در این روزها را بررسی کنیم.

**شهریه واحدهای جبرانی

یکی از مسائل عمده دانشجویان در دانشگاه‌ها، پرداخت شهریه برای واحدهای جبرانی است. واحدهای جبرانی که بر مبنای تصمیم گروه آموزشی به اجبار در ابتدای دوره کارشناسی ارشد ارائه می‌شود، علاوه بر طولانی‌تر کردن دوره تحصیلی، هزینه‌هایی را به همراه دارد. دانشجویان نوبت دوم علی‌القاعده شهریه این واحدها را نیز می‌پردازند، اما به‌تازگی دانشجویان روزانه در برخی دانشگاه‌ها مثل دانشگاه تهران نیز باید برای حضور در این کلاس‌ها شهریه بپردازند و در صورت امتناع، دانشگاه برخی دسترسی‌های دانشجو را قطع می‌کند تا شهریه پرداخت شود.

**شهریه ترم‌های اضافی مطابق سنوات

مطابق قانون مصوب دانشجو، سنوات مجاز برای دانشجوی روزانه در اختیار دانشگاه است، آئین‌نامه‌های ابلاغی وزارت علوم برای دانشجو در مقطع کارشناسی 8 ترم، کارشناسی ارشد 4 ترم و دکتری تخصصی 9 ترم را سنوات مجاز می‌داند و برای سنوات اضافی نیاز به تأیید کمیسیون و وزارتخانه است. بر همین مبنا، دانشگاه‌ها برای سنوات اضافی هزینه شهریه یک ترم را از دانشجو طلب می‌کنند. این مسئله موجب می‌شود تا دانشجویانی که می‌خواهند برای افزایش کیفیت رساله خود در تحصیلات تکمیلی تقاضای سنوات اضافی کنند، از این کار خودداری کنند و با عجله کار خود را تحویل دهند.

**کاهش نمره در جلسه دفاع به دلیل تأخیر در ارائه رساله

برخی دانشگاه‌ها مثل دانشگاه تربیت مدرس به دلیل تأخیر در ارائه پروپوزال و یا تأخیر در انجام دفاع از رساله، نمره دانشجو را کم می‌کنند. نگاه ابزاری به نمره و ارزش‌گذاری‌های اینچنینی، بیش از این‌که کمکی به دانشجو برای افزایش کیفیت پژوهش باشد، مانعی بر سر راه ارائه پژوهش کارآمد دانشگاهی است.

**خوابگاه نداریم

برخی دانشگاه‌ها با وجود آن‌که از بودجه دولتی برخوردارند و قرار است آموزش عالی رایگان به دانشجو ارائه دهند و در کنار آن، خدمات رفاهی را فراهم کنند، در همان ابتدای راه یا پس از فرآیند ثبت‌نام به دانشجو اعلام می‌کنند که خوابگاه ندارند. این مسئله بیش از هر چیز مانعی بر سر راه دانشجویی است که دور از شهر خود قصد تحصیل دارد. نکته اینجاست ارائه ندادن خوابگاه هزینه تحصیل در شهر دیگر را به‌شدت افزایش می‌دهد.

از طرف دیگر، برخی دانشگاه‌ها فضایی که پیش از این خوابگاه دانشجویان بوده را به فضای آموزشی اختصاص داده‌اند و برخی از آنها اقدام به راه‌اندازی دانشکده‌های جدید و پردیس‌های بین‌الملل در این فضا کرده‌اند. این در حالی است که امکانات عمومی خوابگاه‌های دانشجویی نیز در حد مطلوبی نیست.

نکته دیگری نیز در مورد خوابگاه وجود دارد و آن هم این است که دانشگاه‌ها در سنوات اضافی به دانشجویان خوابگاه ارائه نمی‌کنند. درمجموع، مسائل مرتبط با خوابگاه بخشی از مشکلات دانشجویان است که موجب محروم شدن برخی افراد از تحصیل می‌شود.

**غذای بی‌کیفیت

از دیرباز سلف‌های دانشگاهی بیش از هر چیزی در طبخ غذا به کاهش هزینه‌های دانشگاه فکر کرده‌اند و به همین بهانه از کیفیت غذای ارائه شده به دانشجویان کاسته شده است. کیفیت پایین غذای سلف‌ در دانشگاه‌ها موجب شده است برخی دانشجویان غذای دانشگاه را استفاده نکنند و در برخی دانشگاه‌ها مثل امیرکبیر اعتراض‌های گسترده‌ای به مسئله غذا انجام شود.

**دانشجوی در بند

با توجه به اعتراض‌های سال گذشته و همچنین پرونده‌سازی‌هایی که انجام شده، برخی دانشجویان با پرونده‌های قضایی مواجه شده‌اند که برای آنها احکام سنگینی در نظر گرفته شده است. ورود دستگاه قضایی به مسائل دانشجویان و صدور احکام، یکی از اعتراض‌های اصلی دانشجویان به روند مدیریت فضای دانشگاهی است. وزیر علوم در همین باب قول‌هایی به دانشجویان داده است تا از صدور احکام سنگین جلوگیری شود، اما همچنان این روند ادامه دارد.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار13آبان 97، کدخبر: 83088641، www.irna.ir