شعار سال: برای نمونه همین نظرسنجی‌ها نشان داده که سال‌هاست نرخ تورم در کشور ما همچنان تک‌رقمی مانده است! اما این تک‌رقمی‌ماندن حس نمی‌شود. کج‌سلیقه‌ای جدید آموزش‌وپرورش در اجرای طرح «معلم تمام‌وقت» نیز از این قاعده بی‌اعتمادی مستثنا نماند؛ بختکی که هنوز آیین‌نامه اجرائی آن ابلاغ نشده است، خواب ناآرام معلمان را به کابوس تبدیل کرد و مصرانه اعلام می‌کنند که حق در حال نادیده‌گرفتن است. مسئولان این حجم وسیع انتقادات را غیرمنصفانه و در مواردی غیرکارشناسانه می‌خوانند، اما نمی‌پذیرند که این موج بی‌اعتمادی و بدبینی ریشه‌هایش از کجاست؟ علی اللهیارترکمن در دفاع از این طرح با بیان اینکه این طرح هیچ تأثیری بر کمبود نیروی انسانی در آموزش‌وپرورش نمی‌گذارد، گفت: «هیچ قصدی برای دائمی‌کردن این طرح و اجباری‌شدن آن وجود ندارد و طرح معلم تمام‌وقت برای اجرا در محدوده سال تحصیلی و به‌منظور کمک به وضعیت معیشت معلمان تدوین شده است». همین سخنان کافی است تا عدم‌صداقت این طرح را سنجید! در زمانی که آموزش‌وپرورش در حال دست‌وپا‌زدن برای رهایی از آنچه خودشان «سونامی» نیروی انسانی نامیده است، این طرح را بدون تأثیر بر رفع کمبود نیروی انسانی معرفی می‌کنند و آن را اختیاری می‌خوانند. راه دوری نمی‌رویم؛ در سال‌های گذشته به‌دلیل کمبود نیرو و به‌منظور پرکردن کلاس درس، ساعات تدریسی برای مدیران و معاونان مشخص شد. مدیران و معاونان موظف شدند به کلاس درس بروند. امسال در آغاز سال تحصیلی و بعد از ساماندهی کامل نیروی انسانی در مناطق، اعلام شد که تدریس برای این همکاران اختیاری است. آنچه ما در کف مدرسه می‌بینیم ساعت تدریس این همکاران بر قوت خود باقی است و بدتر آنکه برای مثال همکاری شش ساعت به کلاس می‌رود و در ابلاغش چهار ساعت ثبت شده است. تکلیف این دو ساعت چیست؟ بی‌اعتمادی معلم به این سیستم می‌گوید این دو ساعت به عنوان اضافه‌کاری برای همکار دیگر درج شده است؟ آیا مفهوم اختیاری در طرح معلم تمام‌وقت مانند اختیاری‌بودن تدریس مدیران و معاونان آنهاست؟ اگر بعد از یک سال تحصیلی همکار قصد خروج از طرح را دارد، اختیاری برای ایشان مفهومی این‌چنین دارد؟ اللهیارترکمن این طرح را کمک به وضعیت معیشتی معلمان می‌دانند. این کلافی است که وزیر ماه‌ها قبل با سخنان به‌ظاهر دلسوزانه باز کرده است. طرح اینکه معلمان مجبورند شغل دوم داشته باشند و معلمی که شغل دوم دارد، نمی‌تواند راه‌ورسم زندگی را تمرین کند، حال خود را در غالب طرحی این‌چنینی مطرح می‌کند که معلم ساعت موظف خود را بالاتر ببرد تا مشکل معیشتی را حل کنند. وزیر کلاف را باز می‌کند و معاون می‌بافد و از زیبابافی خود تعریف می‌کند!
آقای بطحایی به قول خودتان نشانه‌های ورشکستگی در آموزش‌وپرورش پیداست. نام نیک رفتگان ضایع مکن، خود نیز در این ورشکستی دخیل هستید، اگر سهمتان مساوی نباشد اطمینان داشته باشید کمتر نیز نخواهد بود.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 27 آبان 97، شماره: 3294