شعارسال:با وجود درآمدهای سرشار نفتی ایران حتی یک سند درباره نحوه هزینه کرد این 42 درصد از فروش نفت در هیچ کجا ثبت نشده است؛ بودجه های هنگفتی که وارد دستگاه دولتی شده اما خروجی آن برای مردم فقر و محرومیت بوده است.

با گذشت نزدیک به چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی نگاهی به گذشته و مقایسه آن با امروز نشان‌دهنده عمق تحولی است که ملت ایران آن را تجربه کرده است.

قبل از انقلاب جمعیت کشور ایران حدود 35 میلیون نفر بود اما در همان دوران فروش نفت خام کشور در بالاترین میزان و بالغ بر 5 میلیون بشکه نفت به صورت روزانه بود.

در حالی که تولید نفت ایران در سال های 1973 تا 1978 بین پنج تا شش میلیون بشکه در روز بود، حجم تولید در سال های پس از آن هیچ گاه از چهار میلیون بشکه فراتر نرفته است .تولید نفت ایران در 1973، 1974، 1976و 1977 در حدود شش میلیون بشکه بود اما در سال های بعد با بالا گرفتن مبارزات انقلابی و اعتصاب ها تولید نفت در سال 1878 به کمی بیش از 5 میلیون بشکه رسید .

فروش نفت در سال 57 چهار برابر میزان فروش نفت در سال های اخیر بوده است به طوری که سهم هر ایرانی سهم هر ایرانی از فروش نفت، ۱۲ برابر امروز می‌شد.

وضعیت کشور در سال‌های پیش از 57 برای هر کسی واضح است؛ نبود جاده و راه، عدم بهره‌مندی همه مردم از امکانات، از ایران یک کشور عقب مانده ساخته بود که با اکثریت بیسواد، پزشک وارداتی و کشاورزی در آستانه اضمحلال و ... روبرو بودیم.

شاید علت اصلی این فقر معیشتی مردم و نبود امکانات را بتوان به بریز و پاش های درباریان و حتی واریز بخشی از این درآمد به حساب شخصی شاه مرتبط دانست اما علت اصلی این عقب ماندگی این بود که اکثریت درآمد نفتی بر اساس اراده آمریکا هزینه می‌شد.

آمار و ارقام موجود در مورد دریافت‌های دولت قاجار، بابت حق‌الامتیاز برداشت نفت ایران چندان دقیق و قطعی نیست و گاه کمی هم ناهمخوانی دارد، ولی بااین‌حال می‌توان دانست با گذشت چند سال از اولین برداشت نفت ایران، در سال 1291.ش فروش نفت در کشور به تجارتی جدی تبدیل شد که در نخستین سال آن هشتصد هزار تن نفت به خارج صادر شد.

امتیاز ها و درآمدهای حاصل از فروش نفت بر اساس قراردادهای غیر کارشناسی به شرکت های خارجی و کنسرسیوم ها تعلق می گرفت؛ با این حال بر اساس برخی از اسناد تاریخی باز هم 42 درصد از عوایدی نفت به دولت وقت می رسیده است.

نکته حائز اهمیت این است که با وجود درآمدهای سرشار نفتی ایران حتی یک سند درباره نحوه هزینه کرد این 42 درصد از فروش نفت در هیچ کجا ثبت نشده است؛ بودجه های هنگفتی که وارد دستگاه دولتی شده اما خروجی آن برای مردم فقر و محرومیت بوده است.

امروز در پرتو انقلاب اسلامی، با یک دوازدهم سرانه فروش نفت خام نسبت به قبل از انقلاب به یک کشور به سرعت در حال پیشرفت در تراز بالای جهانی تبدیل شده ایم، چرا که امروز به واسطه استقلال، برنامه - ریزی‌ها براساس منافع و امنیت ملّی ایران انجام می‌شود نه منافع و امنیت ملّی آمریکا.

از طرف دیگر جایگاه اقتصادی ایران با توجه به انتخاب گزینه مقاومت در برابر نظام سرمایه داری جهانی، از جایگاه کشور‌های هم ترازی که گزینه سازش و اتّحاد راهبردی با امریکا را انتخاب کرده اند؛ نظیر مصر، مکزیک به مراتب بالاتر است.

پیش از انقلاب اسلامی بخش قابل توجهی از منابع اقتصادی و درآمد‌های نفتی ایران به دستور آمریکا صرف سرکوب و کشتار مردم مظلوم ویتنام، کامبوج، اتیوپی، فلسطین و ظفار عمان می‌شد.

با گذشت 40 سال از انقلاب اسلامی، استقلال سیاسی و بومی بودن مدیریت کشور به اقتصاد ایران چنان استحکامی بخشیده که در طول ۴۰ سال در مقابل شدیدترین تکانه‌های تاریخی، همچون جنگ تحمیلی و تحریم‌های فلج کننده، پایدار مانده است.

این در حالی است حجم تهدیدات نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی علیه ایران در جهان بی سابقه است و در بهترین حالت تنها 3 درصد از بودجه ناخالص ملی به امورات دفاعی تعلق می‌گیرد؛ تا جایی که انقلاب اسلامی در حوزه اقتصاد دفاع، مبانی نظری و مدل سازی‌های جنگ دفاعی به عنوان یک جنگ نرم را به کلی تغییر داده است.

طی سال‌های بعد از انقلاب از ظرفیت بزرگ اقتصادی ایران برای مقابله با شدیدترین و مستمرترین تحریم‌ها به نحو شایسته‌ای استفاده شده است.

در سال های گذشته میزان فروش نفت کشور به کمترین رقم رسیده که البته بسیاری از این فروش از طریق دور زدن تحرم ها رخ داده و رقم کلانی از درآمدهای کشور مشمول تحریم ها شده و وارد کشور نشده است. با این حال اوضاع اقتصادی مردم در حال حاضر از دروان انقلاب بسیار بهتر شده و سطح رفاه مردم افزایش یافته است.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت اطلاع رسانی راه دانا، تاریخ انتشار 12 بهمن 97، کدخبر: 1454700، www.dana.ir