- اولتیماتوم ایران به عراق: ۱۰ روزه فرصت دارید تا نیروهای تروریستی مسلح را خلع سلاح کند
- حاضر جوابی یا دهن کجی سخنگوی وزارت صمت به انتقادات پلیس در خصوص کیفیت خودرو داخلی
- بازی با اعصاب مردم با تمدید و عدم تمدید طرح تقسیط خلافی خودرو، چرا دائمی نمی کنید!
- تامین امنیت به معنای سرکوب نیست، قبل از اعتراض چه کرده اید؟
شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20 
با نگاهی به تاریخ نه چندان دور متوجه می شویم که چندین فرمانده پرافتخار جنگی ما در ماه اسفند و در اوج افتخار به شهادت رسیده اند ماه اسفند یادآور نام شهدایی چون حمید باکری ، حسین خرازی،عباس کریمی،محمدابراهیم همت و مهدی باکری است.
شعارسال :اسفند ماهِ فرماندهان شهید است
ماهِ حمید باکری که روز ششم اسفند در جزیره مجنون زیر آتشی بی‌امان به شهادت رسید و برادرش مهدی اجازه نداد تنها جنازه او را بازگردانند و پیکر مبارکش همانجا کنار پل شحیطاط ماند.
ماهِ حسین خرازی که روز هشتم اسفند پس از ۴۵ روز جنگ سخت کربلای۵ در عملیات تکمیلی، پس از هفت سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین کنار نهر جاسم به شهادت رسید.
ماهِ محمدابراهیم همت، که روز هفدهم اسفند در میانه عملیات پر از زخم و خون خیبر در سه‌راهیِ مرگ به شهادت رسید و سرش رفت، اما قولش نرفت.
ماهِ عباس کریمی که روز ۲۴ اسفند در کنار رودخانه دجله و شمال القرنه، نیروهای لشکر ۲۷ را فرماندهی کرد و ترکشِ خمپاره، سر این فرمانده دلیر و نجیب را شکافت و به شهادت رساند.
و سر آخر، اسفند، ماهِ مهدی باکری است. که در غروب غم‌انگیز ۲۵ اسفند وقتی در شرق رودخانه دجله با یارانِ اندکش محاصره شده بود، ایستاد و جنگید و در جواب اصرار رفیقش احمد کاظمی برای بازگشتن گفت: «اینجا جای خوبی شده، اگر بیایی تا همیشه با همیم». و بعد تیرِ مستقیم به پیشانی‌اش خورد و متعاقب آن قایقی که جنازه او را باز می‌گرداند با آرپی‌جی منفجر شد و تکه‌های پیکرش در خروش آب دجله رو به سوی مقصدی نامعلوم رفتند... «آقامهدی» همان‌طور که دوست می‌داشت بی‌نشان ماند؛ اما شناسنامه سرزمین ما شد./ جنگ نوشته ها
ماهِ حمید باکری که روز ششم اسفند در جزیره مجنون زیر آتشی بی‌امان به شهادت رسید و برادرش مهدی اجازه نداد تنها جنازه او را بازگردانند و پیکر مبارکش همانجا کنار پل شحیطاط ماند.
ماهِ حسین خرازی که روز هشتم اسفند پس از ۴۵ روز جنگ سخت کربلای۵ در عملیات تکمیلی، پس از هفت سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین کنار نهر جاسم به شهادت رسید.
ماهِ محمدابراهیم همت، که روز هفدهم اسفند در میانه عملیات پر از زخم و خون خیبر در سه‌راهیِ مرگ به شهادت رسید و سرش رفت، اما قولش نرفت.
ماهِ عباس کریمی که روز ۲۴ اسفند در کنار رودخانه دجله و شمال القرنه، نیروهای لشکر ۲۷ را فرماندهی کرد و ترکشِ خمپاره، سر این فرمانده دلیر و نجیب را شکافت و به شهادت رساند.
و سر آخر، اسفند، ماهِ مهدی باکری است. که در غروب غم‌انگیز ۲۵ اسفند وقتی در شرق رودخانه دجله با یارانِ اندکش محاصره شده بود، ایستاد و جنگید و در جواب اصرار رفیقش احمد کاظمی برای بازگشتن گفت: «اینجا جای خوبی شده، اگر بیایی تا همیشه با همیم». و بعد تیرِ مستقیم به پیشانی‌اش خورد و متعاقب آن قایقی که جنازه او را باز می‌گرداند با آرپی‌جی منفجر شد و تکه‌های پیکرش در خروش آب دجله رو به سوی مقصدی نامعلوم رفتند... «آقامهدی» همان‌طور که دوست می‌داشت بی‌نشان ماند؛ اما شناسنامه سرزمین ما شد./ جنگ نوشته ها
شعارسال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت تحلیلی خبری عصر ایران،تاریخ انتشار:6 اسفند 1397،کد خبر:655563،www.asriran.com
برگزیده ها