این دوربین بر مقدار زمانی که نور فروسرخ طی می‌کند تا به جسم برخورد کند و به دوربین برگردد متکی است.

از آنجا که سرعت نور ثابت است، محاسبه مسافتی که طی می‌شود، بسیار آسان است؛ زیرا با داشتن مدت زمان و همچنین سرعت نور، مسافت طی‌شده از طریق محاسباتی بسیار ساده به دست می‌آید.

زمان پرواز، یک مفهوم کلی و عمومی است که در بسیاری از زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد و محدود به سرعت نور نمی‌شود.

برای مثال، یک زمان پرواز فراصوتی در واقعیت مجازی نیز وجود دارد. برای گوشی‌های هوشمند، سیستم‌های ToF، شکل و قالب دوربین‌هایی را می‌سازد که اطلاعات و داده‌های نگاشت‌های عمقی را ارائه می‌دهد.

در گرافیک کامپیوتری هم همین کار در Z-buffer انجام می‌شود. نقشه عمقی(تصاویری به رنگ سیاه و سفید) که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، نوع اطلاعاتی است که ما از دوربین ToF انتظار داریم.

اصل اساسی که در این دوربین بکار می‌رود، بسیارساده است. دوربین ToF به جای رنگ‌ها بر اساس مسافت کار می‌کند.

در واقع سنسور ToF مثل یک قدم‌شمار عمل می‌کند. تمام پیکسل‌ها پس از اینکه نور از سنسور خارج شد (در واقع همان زمان پرواز)، شروع به محاسبه زمان می‌کنند.

وقتی که سیگنال پس از یک مدت زمان کوتاه، برگشت (پایان پرواز)، فاصله محاسبه می‌شود. زمان پرواز، در واقع همان فاصله زمانی است که نور از دوربین خارج و به آن وارد می‌گردد.

گفته می‌شود که این دوربین‌ها به زودی جای سیستم‌های عمق‌بین دوربین دوگانه در گوشی‌های هوشمند مانند آیفون Xs یا گلکسی اس9 پلاس را می‌گیرد؛ چون اطلاعات دقیق‌تری هم در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سايت خبری ايتنا ، تاریخ انتشار: 4 اردیبهشت 1398 ، کدخبر: 56112 ، www.itna.ir