شعار سال: در دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی وزرای باسابقه‌ای حضور دارند؛از بیژن نامدار‌ زنگنه که بیش از ۲۰ سال در وزارت نفت سکان‌داری کرده است تا حضور چهره‌های قدیمی یا به اصطلاح برند کابینه!

شاید در خاطره بسیاری نباشد که روحانی در جلسه رأی اعتماد به وزیران کابینه در سال ۹۲ برخی از وزرای خود را «برند بین‌المللی» معرفی کرد. او در صحن علنی مجلس شورای اسلامی گفته بود؛ من یک وزیری می‌خواهم که اسمش برند باشد،برای جذب سرمایه و من این را تعارف و شوخی نمی‌کنم؛ اسامی‌ برخی از وزرای ما در دنیا برند جذاب است.

از این دسته برندها در کابینه تدبیر و امید زیاد وجود دارد، البته برخی از این اعضای دولت در میان راه از قطار پاستور پیاده شدند و راهی دیگری را برای خود انتخاب کردند. استعفا یکی از راهکارهای وزیران دولت روحانی برای رها کردن وی بود.

همین موضوع سبب شد، روحانی بعد از انتخابات ریاست‌ جمهوری اردیبهشت سال ۹۶ به برخی از وزرا کنایه تلخی بزند. روحانی در جلسه بعد از انتخابات ۹۶ گفته بود که برخی از وزرا پاشنه کفش خودشان را برای حمایت از دولت بالا نکشیدند و وسط میدان برای جلب نظر مردم نیامدند.

این اختلاف‌ها بین برخی از وزرای دولت روحانی ریشه تاریخی و جریانی دارد. دولت تدبیر و امید بر اساس ائتلاف چندگانه در سال ۹۲ تشکیل شد. روحانی با حمایت‌های مرحوم هاشمی رفسنجانی، خاتمی و ناطق‌نوری بر سر کار آمد، به همین دلیل وزرا هم در تقسیم‌بندی‌های سیاسی مسئولیت‌های را برعهده گرفتند.

یکی از مناقشه‌های بزرگی که در دولت دوازدهم رخ داد، اختلاف اساسی بین برخی از اعضای کابینه بود. از سوی اصلاح‌طلبان جهانگیری و از طرف حزب اعتدال و توسعه نیز واعظی و نوبخت تقابلی با هم در دولت داشتند ونکته مهمی دیگر در دولت دوازدهم استعفاهای وزرا بود.

در تابستان سال ۹۷ اسحاق جهانگیری اعلام کرده بود که هیچ اختیاری در دولت ندارد و حتی نمی‌تواند منشی خود را تغییر دهد. الیاس حضرتی هم در گفتگوی گفته بود احتمالاً جهانگیری از دولت استعفا دهد. اما عبدالله ناصری عضو برجسته شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان گفت که جهانگیری قصد استعفا داشته ولی به او اجازه این کار را ندادند.

دولت یازدهم و دوازدهم حسن روحانی ترکیبی از استعفا و استیضاح‌ها است. شاید نخستین خروج دولت بعد از سال ۱۳۹۶ مربوط به محمدعلی نجفی، دبیر ستاد اقتصادی دولت بود. او برای حضور در شهرداری تهران از دولت کناره‌گیری کرده بود.

خروج علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در ۲۸ مرداد سال ۱۳۹۵ از دولت نقطه پررنگ دیگر است، ویجای خود را به صالحی‌امیری داد. او نیز برای حضور در شهرداری تهران از دولت کناره گرفت.

نخستین استعفای مهم در دولت دوازدهم حسن روحانی با وزیر راه‌و‌شهرسازی آغاز شد. روحانی که روزی عباس آخوندی را «برند کابینه» معرفی کرده بود، به‌یکباره با استعفای آخوندی روبرو شد. او هم به دلیل اختلاف نظر فکری که در نامه خودش هم به روحانی اعلام کرده بود از کابینه خارج شد.

دومین استعفای پر سر و صدا دولت با رئیس سلامت دولت دوازدهم ارتباط دارد. قاضی‌زاده هاشمی در ۱۳ دی ماه سال ۹۷ استعفای خود را به‌صورت علنی اعلام کرد و پاستور را ترک کرد. مولاوردی معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور هم در نامه‌ای سرگشاده با توجه به قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان در نامه‌‌ای پُراز کنایه و گلایه از دولت خداحافظی کرد. ناگفته نماند در دولت دوازدهم علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و کرباسیان وزیر اقتصاد و دارایی هم استیضاح شده بودند.

مهم‌ترین و شاید به جرئت اعلام کرد، خبرسازترین استعفا مربوط به محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه بود. وی در نیمه شب و در صفحه اینستاگرامی خود با انتشار مطلبی استعفایش را اعلام کرد. البته این کناره‌گیری بعد از دو روز به نتیجه نرسید و ظریف به کار خود ادامه داد.

با استعفای ظریف دولت روحانی در کمتر از ۶ سال ۱۲ استعفا و استیضاح داشته است که در مجموع ۹ وزیر از دولت جدا شدن که نشان دهنده رنگین‌کمانی از استعفاها و استیضاحدر دولت روحانی است.

البته فشارهای اصلاح‌طلبان به دولت نیز ادامه دارد. آنها که در انتخابات ریاست‌ جمهوری سال ۹۲ و ۹۶ به‌صورت تام از روحانی حمایت کردند با آمدن مشکلات اقتصادی و معیشتی درصدد جدا کردن خودشان از دولت هستند. صوفی هم چند وقت پیش در گفتگوی با خبرگزاری آنا گفته بود، خاتمی به روحانی اعلام کرده اگر نمی‌تواند، از دولت استعفا دهد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری دانشگاه آزاد اسلامی آنا، تاریخ انتشار 12اردیبهشت 98، کد خبر: 377818، www.ana.ir