شعارسال:

ماده 1- به منظور تامین مشارکت کارگران و کارفرمایان و نظارت بر حسن اجرای مقررات حفاظت فنی و بهداشت کار صیانت نیروی انسانی و منابع مادی کشور در کارگاههای مشمول و همچنین پیشگیر ی از حوادث و بیماری های ناشی از کار ، حفظ و ارتقای سلامتی کارگران و سالم سازی محیط های کار ، تشکیل کمیته های حفاظت فنی و بهداشت کار با رعایت ضوابط و مقررات مندرج دراین آیین نامه درکارگاههای کشور الزامی است .

ماده 2- کارگاههایی که دارای 25 نفر کارگر باشند ، کارفرما مکلف است کمیته ای به نام کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار در کارگاه با اعضای ذیل تشکیل دهد.

1- کارفرما یا نماینده تام الختیار او

2- نماینده شورای اسلامی کار یا نماینده کارگران کارگاه

3- مدیر فنی و در صورت نبودن او یکی ار سر استادان کارگاه

4- مسئول حفاظت فنی

5- مسئول بهداشت حرفه ای

تبصره 1- مسئول حفاظت فنی می بایستی ترجیحا از فارغ التحصیلان بهداشت حرفه ای یا پزشک عمومی مورد تایید مرکز بهداشت شهرستان باشد .

تبصره 3- اعضا کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار با هزینه کارفرما بایستی در برنامه های آموزشی و بازآموزی مربوط به حفاظت فنی و بهداشت کار که توسط ارگانهای ذیربط برگزار می گردد شرکت نمایند.

تبصره 4- در کارگاههایی که بین 25 تا 100 نفر کارگر داشته باشند در صورتیکه که یک یا دو نفر از اعضای کمیته د رکارگاه حضور نداشته باشند جلسه کمیته با حداقل سه نفر از افراد مذکور تشکیل می گردد مشروط برآنکه در این کمیته مسئول حفاظت فنی یا مسئول بهداشت حرفه ای حضور داشته باشد .

ماده 3 – در کارگاههایی که کمتر از 25 نفر کارگر دارند و نوع کار آنها ایجاب نماید با نظر مشترک و هماهنگ بازرس کار و کارشناس بهداشت حرفه ای محل ، کارفرما مکلف به تشکیل کمیته مزبور خواهد بود.

تبصره 1- دراین گونه کارگاهها با سه نفر از اعضا به شرح زیر تشکیل می گردد:

1- کارفرما یا نماینده تام الختیار او

2- نماینده شورای اسلامی یا نماینده کارگران کارگاه

3- مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه ای

تبصره 2- صلاحیت مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه ای برای این گونه کارگاهها باید به تایید اداره کار و مرکز بهداشت محل برسد .

تبصره 3- در کلیه کارگاههایی که کمیته حفاظت فنی و بهداشتی کار با سه نفر تشکیل می گردد مسئول حفاظت فنی و بهداشت حرفه ای می تواند یک نفر باشد مشروط بر آنکه پس از آموزشهای لازم با هزینه کارفرما توسط مرکز بهداشت و با اداره کار محل حسب مورد تشکیل می گردد شرکت نموده و گواهی نامه لازم را دریافت نماید .

ماده 4 – جلسات کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار باید لااقل هر ماه یک بار تشکیل گردد و در این جلسه خود نسبت به انتساب یک نفر دبیر از میان اعضاءکمیته اقدام نمایند . تعیین زمان تشکل جلسات و تنظیم صورتجلسات کمیته به عهده دبیرجلسه خواهدبود.

تبصره 1- در مواقع ضروری یا زودتر از موعد با پیشنهاد مدیر کارخانه یا مسئول حفاظت فنی و یا مسئول بهداشت حرفه ای کمیته تشکیل خواهد شد .

تبصره 2- در صورتیکه حفاظت فنی و بهداشت کار احتمال وقوع حادثه یا بیماری ناشی از کار را برای کارگاه تشخیص دهد باید فورا اقدام به تشکیل جلسه نموده و موارد را ضمن اعلام به کارفرما به اداره کار و مرکز بهداشت مربوطه اعلام نماید.

تبصره 3- کارفرما مکلف است یک نسخه از تصمیمات کمیته مذکور و همچنین صورتجسات تنظیم شده را به اداره کار و مرکز بهداشت مربوطه ارسال نماید.

ماده 5- وظایف کمیته فنی و بهداشت کار به شرح ذیل است :

1- طرح مسائل و مشکلات حفاظتی و بهداشتی در جلسات کمیته و ارائه پیشنهادات لازم به کارفرما جهت رفع نواقص وسالم سازی محیط کار

2- انعکاس کلیه ایرادات و نواقص حفاظتی و بهداشتی پیشنهادات لازم جهت رفع آنها به کارفرمای کارگاه

3- همکاری و تشریک مساعی یا کارشناسان بهداشت حرفه ای و بازرسان کار جهت اجرای مقررات حفاظتی و بهداشت کار

4- توجه و آشناسازی کارگران نست به رعایت مقررات و موازین بهداشتی و حفاظتی در محیط کار

5- همکاری با کارفرما درتهیه دستورالعملهای لازم برای انجام کار مطمئن ، سالم و بدون خطر و همچنین استفاده صحیح از لوزام وتجهیزات بهداشتی و حفاظتی در محیط کار

6- پیشنهاد به کارفرما جهت تشویق کارگرانی که در امر حفاظت فنی و بهداشت کار علاقه و جدیت دارند

7- پیگیری لازم به منظور تهیه و ارسال صورتجسات کمیته و همچنین فرمهای مربوط به حودث ناشی از کار و بیماری های ناشی از کار به ارگانهای ذیربط

8- پیگیری لازم در انجام معاینات قبل ازاستخدام و معاینات ادواری به منظور پیشگیری از ابتلا کارگران به بیماری های ناشی از کار و ارائه نتایج حاصله به مرکز بهداشت مربوطه

9- اعلام موارد مشکوک به بیماری های حرفه ای از طریق کارفرما به مرکز بهداشت مربوطه و همکاری در تعیین شغل مناسب برای کارگرانیکه به تشخیص شورای پزشکی به بیماری های حرفه ای مبتلا شده و یا در معرض ابتلا آنها قرار دارند .( موضوع تبصره 1 ماده 92 قانون کار )

10- جمع آوری آمارو اطلاعات مربوطه از نقطه نظرمسائل حفاظتی و بهداشتی و تنظیم و تکمیل فرم صورت نواقص موجود در کارگاه

11- بازدیدو معاینه ابزارکار ، وسایل حفاظتی و بهداشتی در محیط کارو نظارت بر حسن استفاده از آنها

12- ثبت آمار حوادث وبیماری های ناشی از کار کارگران وتعیین ضریب تکرار و ضریب شدت سالانه حوادث

13- نظارت بر ترسم نمودار میزان حوادث و بیماری های حرفه ای و همچنین نصب پوستر ها آموزشی بهداشتی و حفاظتی در محیط کار

14- اعلام کانونهای ایجاد خطرات حفاظتی وبهداشتی در کارگاه

15- نظارت بر نظم وترتیب و آرایش مواد اولیه و محصولات و استقرار ماشی آلات و ابزار کار به نحو صحیح وایمن و همچنین تطابق صحیح کار و کارگر در محیط کار

16- تعیین خط مشی روشن و منطبق با موازین حفاظتی وبهداشتی بر حسب شرایط اختصاصی هر کارگاه جهت حفظ و ارتقاء سطح بهداشت و ایمنی محیط کار و کارگر در محیط کار

17- تهیه و تصویب وصدوردستورالعملهای اجرایی حفاظتی و بهداشتی جهت اعمال در داخل کارگاه در مورد پیشگیری از ایجاد عوارض و بیماری های ناشی از عوامل فیزیکی ، شیمیایی . ارگونومیکی ، بیولوژیکی ، و روانی محیط کار

ماده 6- وجود کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار مسئولین حفاظت و بهداشت حرفه ای در کارگاه به هیچ وجه رافع مسئولیتهای قانونی کارفرما در قبال مقررا ت وضع شده نخواهد بود .

ماده 7 – این آیین نامه در 7 ماده و 10 تبصره به استناد ماده 93 قانون کار جمهوری اسلامی ایران توسط وزاتخانه های کار، امور اجتماعی و وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی تهیه شده و در تاریخ 15/4/74 به تصویب وزرای کار و امور اجتماعی و بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی رسید .

آیین‌نامه چگونگی بازرسی کار موضوع‌ تبصره ماده 99 قانون کار

ماده 1- بازرسان کار موظفند در جهت نظارت بر حسن اجرای‌مقررات قانون کار و آیین‌نامه‌های مربوطه به ویژه مصوبات‌شورای‌عالی حفاظت فنی‌، مقررات حمایتی مربوط به مدت کار،مزد، رفاه کارگران‌، اشتغال زنان‌، کارگران نوجوان و اتباع خارجی‌،مرخصی‌، نوبت کاری‌، کار شبانه‌، اضافه‌کاری‌، کمک هزینه مسکن وخواربار و ایاب و ذهاب کارگران‌، کمک عائله‌مندی‌، بیمه‌، پاداش‌افزایش تولید و طبقه‌بندی مشاغل کارگران‌، مراتب را مورد بررسی وتحقیق قرار داده و به مدارکی که مربوط به امور کار و کارگر کارگاه‌باشد مراجعه و در صورت نیاز از تمام و یا قسمتی از دفاتر، اسناد و مدارک مذکور رونوشت تحصیل نمایند.

ماده 2- بازرسی از کارگاه‌های مشمول قانون کار به استثنای‌کارگاه‌های خانوادگی بدون اطلاع قبلی کارفرما و نیاز به اجازه وی‌براساس برنامه از پیش تعیین شده از طرف واحد مربوطه انجام‌می‌پذیرد.

تبصره‌- بازرسان کار موظفند هنگام بازرسی‌، کارت شناسایی‌ویژه بازرسی را که به امضای وزیر کار و امور اجتماعی رسیده است‌همراه داشته باشند و به کارفرما یا نماینده وی ارائه نمایند.

ماده 3- بازرسان کار موظفند به منظور نظارت بر حسن اجرای‌مقررات و آیین‌نامه‌های مصوب شورای عالی حفاظت فنی از همه‌قسمت‌های کارگاه بازرسی ایمنی به عمل آورند.

ماده 4- بازرسان کار باید هنگام بازرسی از کارگاه‌ها با توجه به‌نوع صنعت و نوع کار، به آیین‌نامه‌های مربوطه توجه و به مواد آن‌استناد نمایند.

ماده 5- بازرسان کار در مواردی که ادامه کار دستگاه یا قسمتی ازکارگاه را خطرناک تشخیص می‌دهند، موظفند مراتب را کتبا و از طریق‌اداره متبوع خود جهت توقف کار و رفع خطر به کارفرما ابلاغ کنند.

ماده 6- بازرسان کار موظفند در موارد لزوم ضمن ارائه ‌توضیحات کافی به کارگران و کارفرمایان نسبت به راهنمایی وآموزش حضوری آنان اقدام نمایند.

ماده 7- بازرسان کار موظفند در صورت مشاهده تولید ماشین‌آلات غیر ایمن و خطرناک با توجه به ماده 88 و 89 قانون‌کار، تذکرات و راهنمایی‌های لازم را کتبا و از طریق اداره متبوع خودبه کارفرمایان مربوطه ابلاغ نمایند.

ماده 8- بازرسان کار موظفند پس از انجام بازرسی‌، در مورد کلیه‌مشاهدات خود، طبق دستورالعمل‌های اداره کل بازرسی کار از مشخصات کارگاه و نواقص موجود گزارش کتبی تهیه و به اداره‌ متبوع خود تسلیم کنند.

ماده 9- بازرسان کار مکلفند نواقص و ایرادات موجود راحضورا به مسئولین کارگاه اعلام و سپس مراتب را کتبا و از طریق ‌اداره متبوع خود به کارفرما و با تعیین مهلت معقول و مناسب در جهت رفع نواقص و ایرادات ابلاغ نمایند.

ماده 10- در صورت عدم اجرای موارد ابلاغ شده و عدم رفع ‌تمام یا برخی از نواقص و ایرادات بازرسان کار موظف به درخواست‌تعقیب متخلفین‌از مراجع قضایی از طریق اداره متبوع خود می‌باشند.

ماده 11- بازرسان کار موظفند کلیه حوادث ناشی از کار رابراساس مقررات و دستورالعمل‌های مربوطه که از طرف اداره کل‌بازرسی کار صادر می‌شود، مورد بازرسی‌، بررسی و تجزیه و تحلیل‌قرار داده و نسبت به تهیه و تنظیم گزارشات و ابلاغ دستورالعمل‌های‌لازم به کارفرما به منظور جلوگیری از وقوع حوادث مشابه اقدام‌نمایند.

ماده 12- بازرسان کار موظفند رونوشت گزارش حوادث را به‌مراجع درخواست‌کننده (انتظامی و قضایی‌) از طریق اداره متبوع‌خود ارسال دارند.

ماده‌13- درهنگام ‌بررسی‌حوادث‌منجر به ‌فوت‌ و نقص‌عضو، بازرسان‌کار موظفند نظریه پزشکی قانونی را اخذ و مورد توجه قرار دهند.

ماده 14- بررسی حوادث منجر به فوت یا نقص عضوحتی‌الامکان توسط 2 نفر از بازرسان کار انجام شود.

تبصره‌- بازرسان کار با کمتر از سه سال سابقه کار تجربی‌نمی‌توانند به بررسی حوادث منجر به فوت و نقص عضو مستقلا اقدام نمایند.

ماده 15- بررسی مجدد حوادث ناشی از کار و ابراز نظریه‌ کارشناسی صرفا به درخواست مراجع قضایی امکان‌پذیر می‌باشد.

ماده 16- در بررسی حوادث ناشی از کار چنانچه حادثه به علت‌ نواقص ایمنی کارگاه یا ماشین‌آلات مربوطه اتفاق افتاده باشد بازرس‌کار موظف است طبق ماده 105 قانون کار اقدام نماید.

ماده 17- بازرسان کار مکلفند برای تشکیل و فعال نمودن‌کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار از کارگاه‌های مشمول با کارفرمایان همکاری نموده و در صورت لزوم با شرکت در جلسات ‌متشکله با این کمیته‌ها تبادل نظر کنند.

ماده 18- جهت ارتقای فرهنگ ایمنی کارگران و کارفرمایان‌، بازرسان کار باید در کلاسهای آموزشی که توسط وزارت کار و امور اجتماعی تشکیل می‌گردد، شرکت و نسبت به تدریس دروس ایمنی‌ و حفاظتی اقدام نمایند.

ماده 19- نماینده مورد نظر در مواد 173 ـ 174 ـ 175 ـ 176 ـ177 قانون کار (فصل یازدهم‌) از بین بازرسان کار واحد کار و اموراجتماعی محل انتخاب می‌گردد.

این آیین‌نامه مشتمل بر 19 ماده و 2 تبصره به استناد تبصره ماده ‌99 قانون کار جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخ 19/8/77 شورای عالی حفاظت فنی تهیه و در تاریخ 8/9/77 به تصویب ‌وزیر کار و امور اجتماعی رسید.

فصل‌ چهارم‌قانون کار: حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار

مبحث‌ اول‌ ـ کلیات‌

ماده‌ 85ـ برای‌ صیانت‌ نیروی‌ انسانی‌ و منابع‌ مادی‌ کشور رعایت‌ دستورالعملهایی‌ که‌ از طریق‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ (جهت‌ تأمین‌ حفاظت‌ فنی‌) و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ (جهت‌ جلوگیری‌ از بیماریهای‌ حرفه‌ای‌ و تأمین‌ بهداشت‌ کار و کارگر و محیط‌ کار) تدوین‌ می‌شود، برای‌ کلیه‌ کارگاهها، کارفرمایان‌، کارگران‌ و کارآموزان‌ الزامی‌ است‌.

تبصره‌ـ کارگاههای‌ خانوادگی‌ نیز مشمول‌ مقررات‌ این‌ فصل‌ بوده‌ و مکلف‌ به‌ رعایت‌ اصول‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار می‌باشند.

ماده‌ 86ـ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ مسؤول‌ تهیه‌ موازین‌ و آئین‌نامه‌های‌ حفاظت‌ فنی‌ می‌باشد و از اعضا ذیل‌ تشکیل‌ می‌گردد:

1ـ وزیر کار و امور اجتماعی‌ یا معاون‌ او که‌ رئیس‌ شورا خواهد بود

2ـ معاون‌ وزارت‌ صنایع‌

3ـ معاون‌ وزارت‌ صنایع‌ سنگین‌

4ـ معاون‌ وزارت‌ کشاورزی‌

5ـ معاون‌ وزارت‌ نفت‌

6ـ معاون‌ وزارت‌ معادن‌ و فلزات‌

7ـ معاون‌ وزارت‌ جهاد سازندگی‌

8ـ رئیس‌ سازمان‌ حفاظت‌ محیط‌زیست‌

9ـ دو نفر از استادان‌ با تجربه‌ دانشگاه‌ در رشته‌های‌ فنی‌

10ـ دو نفر از مدیران‌ صنایع‌

11ـ دو نفر از نمایندگان‌ کارگران‌

12ـ مدیر کل‌ بازرسی‌ کار وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ که‌ دبیر شورا خواهد بود.

تبصره‌ 1ـ پیشنهادات‌ شورا به‌ تصویب‌ وزیر کار و امور اجتماعی‌ رسیده‌ و شورا در صورت‌ لزوم‌ می‌تواند برای‌ تهیه‌ طرح‌ آئین‌نامه‌های‌ مربوط‌ به‌ حفاظت‌ فنی‌ کارگران‌ در محیط‌ کار و انجام‌ سایر وظایف‌ مربوط‌ به‌ شورا، کمیته‌های‌ تخصصی‌ مرکب‌ از کارشناسان‌ تشکیل‌ دهد.

تبصره‌ 2ـ آئین‌نامه‌ داخلی‌ شورا با پیشنهاد شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ به‌ تصویب‌ وزیر کار و امور اجتماعی‌ خواهد رسید.

تبصره‌ 3ـ انتخاب‌ اساتید دانشگاه‌، نمایندگان‌ کارگران‌ و نمایندگان‌ مدیران‌ صنایع‌ مطابق‌ دستورالعملی‌ خواهد بود که‌ توسط‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ تهیه‌ و به‌ تصویب‌ وزیر کار و امور اجتماعی‌ خواهد رسید.

ماده‌ 87ـ اشخاص‌ حقیقی‌ و حقوقی‌ که‌ بخواهند کارگاه‌ جدیدی‌ احداث‌ نمایند و یا کارگاههای‌ موجود را توسعه‌ دهند، مکلفند بدواً برنامه‌ کار و نقشه‌های‌ ساختمانی‌ و طرحهای‌ مورد نظر را از لحاظ‌ پیش‌بینی‌ در امر حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار، برای‌ اظهارنظر و تأیید به‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ ارسال‌ دارند. وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ موظف‌ است‌ نظرات‌ خود را ظرف‌ مدت‌ یک‌ماه‌ اعلام‌ نماید. بهره‌برداری‌ از کارگاههای‌ مزبور منوط‌ به‌ رعایت‌ مقررات‌ حفاظتی‌ و بهداشتی‌ خواهد بود.

ماده‌ 88ـ اشخاص‌ حقیقی‌ یا حقوقی‌ که‌ به‌ ساخت‌ یا ورود و عرضه‌ ماشین‌ می‌پردازند مکلف‌ به‌ رعایت‌ موارد ایمنی‌ و حفاظتی‌ مناسب‌ می‌باشند.

ماده‌ 89ـ کارفرمایان‌ مکلفند پیش‌ از بهره‌برداری‌ از ماشینها، دستگاهها، ابزار و لوازمی‌ که‌ آزمایش‌ آنها مطابق‌ آئین‌نامه‌های‌ مصوب‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ ضروری‌ شناخته‌ شده‌ است‌ آزمایشهای‌ لازم‌ را توسط‌ آزمایشگاهها و مراکز مورد تأیید شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ انجام‌ داده‌ و مدارک‌ مربوطه‌ را حفظ‌ و یک‌ نسخه‌ از آنها را برای‌ اطلاع‌ به‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ ارسال‌ نمایند.

ماده‌ 90ـ کلیه‌ اشخاص‌ حقیقی‌ یا حقوقی‌ که‌ بخواهند لوازم‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشتی‌ را وارد یا تولید کنند، باید مشخصات‌ وسایل‌ را حسب‌ مورد همراه‌ با نمونه‌های‌ آن‌ به‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ ارسال‌ دارند و پس‌ از تأیید، به‌ ساخت‌ یا وارد کردن‌ این‌ وسایل‌ اقدام‌ نمایند.

ماده‌ 91ـ کارفرمایان‌ و مسوولان‌ کلیه‌ واحدهای‌ موضوع‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ مکلفند براساس‌ مصوبات‌ شورای‌ عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ برای‌ تأمین‌ حفاظت‌ و سلامت‌ و بهداشت‌ کارگران‌ در محیط‌ کار، وسایل‌ و امکانات‌ لازم‌ را تهیه‌ و در اختیار آنان‌ قرار داده‌ و چگونگی‌ کاربرد وسایل‌ فوقالذکر را به‌ آنان‌ بیاموزند و در خصوص‌ رعایت‌ مقررات‌ حفاظتی‌ و بهداشتی‌ نظارت‌ نمایند. افراد مذکور نیز ملزم‌ به‌ استفاده‌ و نگهداری‌ از وسایل‌ حفاظتی‌ و بهداشتی‌ فردی‌ و اجرای‌ دستورالعملهای‌ مربوط‌ کارگاه‌ می‌باشند.

ماده‌ 92ـ کلیه‌ واحدهای‌ موضوع‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ که‌ شاغلین‌ در آنها به‌ اقتضای‌ نوع‌ کار در معرض‌ بروز بیماریهای‌ ناشی‌ از کار قرار دارند باید برای‌ همه‌ افراد مذکور پرونده‌ پزشکی‌ تشکیل‌ دهند و حداقل‌ سالی‌ یک‌بار توسط‌ مراکز بهداشتی‌ درمانی‌ از آنها معاینه‌ و آزمایشهای‌ لازم‌ را به‌عمل‌ آورند و نتیجه‌ را در پرونده‌ مربوط‌ ضبط‌ نمایند.

تبصره‌ 1ـ چنانچه‌ با تشخیص‌ شورای‌ پزشکی‌ نظر داده‌ شود که‌ فرد معاینه‌ شده‌ به‌ بیماری‌ ناشی‌ از کار مبتلا یا در معرض‌ ابتلا باشد کارفرما و مسؤولین‌ مربوطه‌ مکلفند کار او را براساس‌ نظریه‌ شورای‌ پزشکی‌ مذکور بدون‌ کاهش‌ حق‌السعی‌، در قسمت‌ مناسب‌ دیگری‌ تعیین‌ نمایند.

تبصره‌ 2ـ در صورت‌ مشاهده‌ چنین‌ بیمارانی‌، وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ مکلف‌ به‌ بازدید و تأیید مجدد شرایط‌ فنی‌ و بهداشت‌ وایمنی‌ محیط‌ کار خواهد بود.

ماده‌ 93ـ به‌منظور جلب‌ مشارکت‌ کارگران‌ و نظارت‌ بر حسن‌ اجرای‌ مقررات‌ حفاظتی‌ و بهداشتی‌ در محیط‌ کار و پیشگیری‌ از حوادث‌ وبیماریها، در کارگاههایی‌ که‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ ضروری‌ تشخیص‌ دهند کمیتة‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار تشکیل‌ خواهد شد.

تبصره‌ 1ـ کمیته‌ مذکور از افراد متخصص‌ در زمینه‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ حرفه‌ای‌ و امور فنی‌ کارگاه‌ تشکیل‌ می‌شود و از بین‌ اعضا، دو نفر شخص‌ واجد شرایطی‌ که‌ مورد تأیید وزارتخانه‌های‌ کار و امور اجتماعی‌ و بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ باشند تعیین‌ می‌گردند که‌ وظیفه‌شان‌ برقراری‌ ارتباط‌ میان‌ کمیته‌ مذکور با کارفرما و وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ می‌باشد.

تبصره‌ 2ـ نحوه‌ تشکیل‌ و ترکیب‌ اعضا براساس‌ دستورالعملهایی‌ خواهد بود که‌ توسط‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ تهیه‌ و ابلاغ‌ خواهد شد.

ماده‌ 94ـ در مواردی‌ که‌ یک‌ یا چند نفر از کارگران‌ یا کارکنان‌ واحدهای‌ موضوع‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ امکان‌ وقوع‌ حادثه‌ یا بیماری‌ ناشی‌ از کار را در کارگاه‌ یا واحد مربوطه‌ پیش‌بینی‌ نمایند می‌توانند مراتب‌ را به‌ کمیته‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار یا مسؤول‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار اطلاع‌ دهند و این‌ امر نیز بایستی‌ توسط‌ فرد مطلع‌شده‌ در دفتری‌ که‌ به‌ همین‌ منظور نگهداری‌ می‌شود ثبت‌ گردد.

تبصره‌ـ چنانچه‌ کارفرما یا مسؤول‌ واحد، وقوع‌ حادثه‌ یا بیماری‌ ناشی‌ از کار را محقق‌ نداند موظف‌ است‌ در اسرع‌وقت‌ موضوع‌ را همراه‌ با دلایل‌ و نظرات‌ خود به‌ نزدیکترین‌ اداره‌ کار و امور اجتماعی‌ محل‌ اعلام‌ نماید. اداره‌ کار و امور اجتماعی‌ مذکور موظف‌ است‌ در اسرع‌ وقت‌ توسط‌ بازرسین‌ کار به‌ موضوع‌ رسیدگی‌ و اقدام‌ لازم‌ را معمول‌ نماید.

ماده‌ 95ـ مسؤولیت‌ اجرای‌ مقررات‌ و ضوابط‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار برعهده‌ کارفرما یا مسؤولین‌ واحدهای‌ موضوع‌ ذکر شده‌ در ماده‌ 85 این‌ قانون‌ خواهد بود. هرگاه‌بر اثر عدم‌ رعایت‌ مقررات‌ مذکور از سوی‌ کارفرما یا مسؤولین‌ واحد، حادثه‌ای‌ رخ‌ دهد، شخص‌ کارفرما یا مسؤول‌ مذکور از نظر کیفری‌ و حقوقی‌ و نیز مجازاتهای‌ مندرج‌ در این‌ قانون‌ مسؤول‌ است‌.

تبصره‌ 1ـ کارفرما یا مسؤولان‌ واحدهای‌ موضوع‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ موظفند کلیه‌ حوادث‌ ناشی‌ از کار را در دفتر ویژه‌ای‌ که‌ فرم‌ آن‌ از طریق‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ اعلام‌ می‌گردد ثبت‌ و مراتب‌ را سریعاً به‌صورت‌ کتبی‌ به‌ اطلاع‌ اداره‌ کار و امور اجتماعی‌ محل‌ برسانند.

تبصره‌ 2ـ چنانچه‌ کارفرما یا مدیران‌ واحدهای‌ موضوع‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ برای‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار، وسایل‌ و امکانات‌ لازم‌ را در اختیار کارگر قرار داده‌ باشند و کارگر با وجود آموزشهای‌ لازم‌ و تذکرات‌ قبلی‌ بدون‌ توجه‌ به‌ دستورالعمل‌ و مقررات‌ موجود از آنها استفاده‌ ننماید کارفرما مسئولیتی‌ نخواهد داشت‌. در صورت‌ بروز اختلاف‌، رأی‌ هیأت‌ حل‌ اختلاف‌ نافذ خواهد بود.

مبحث‌ دوم‌ ـ بازرسی‌ کار

ماده‌ 96ـ به‌منظور اجرای‌ صحیح‌ این‌ قانون‌ و ضوابط‌ حفاظت‌ فنی‌، اداره‌ کل‌ بازرسی‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ با وظایف‌ ذیل‌ تشکیل‌ می‌شود:

الف‌ـ نظارت‌ بر اجرای‌ مقررات‌ ناظر به‌ شرایط‌ کار به‌ ویژه‌ مقررات‌ حمایتی‌ مربوط‌ به‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور و خطرناک‌، مدت‌ کار، مزد، رفاه‌ کارگر، اشتغال‌ زنان‌ و کارگران‌ نوجوان‌

ب‌ـ نظارت‌ بر اجرای‌ صحیح‌ مقررات‌ قانون‌ کار و آئین‌نامه‌ها و دستورالعملهای‌ مربوط‌ به‌ حفاظت‌ فنی‌

ج‌ـ آموزش‌ مسائل‌ مربوط‌ به‌ حفاظت‌ فنی‌ و راهنمایی‌ کارگران‌، کارفرمایان‌ و کلیه‌ افرادی‌ که‌ در معرض‌ صدمات‌ و ضایعات‌ ناشی‌ از حوادث‌ و خطرات‌ ناشی‌ از کار قرار دارند.

دـ بررسی‌ و تحقیق‌ پیرامون‌ اشکالات‌ ناشی‌ از اجرای‌ مقررات‌ حفاظت‌ فنی‌ و تهیه‌ پیشنهاد لازم‌ جهت‌ اصلاح‌ میزان‌ها و دستورالعمل‌های‌ مربوط‌ به‌ موارد مذکور، مناسب‌ با تحولات‌ و پیشرفتهای‌ تکنولوژی‌

ه‌ـ رسیدگی‌ به‌ حوادث‌ ناشی‌ از کار در کارگاههای‌ مشمول‌ و تجزیه‌ و تحلیل‌ عمومی‌ و آماری‌ این‌گونه‌ موارد به‌منظور پیشگیری‌ حوادث‌.

تبصره‌ 1ـ وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ مسؤول‌ برنامه‌ریزی‌، کنترل‌، ارزشیابی‌ و بازرسی‌ در زمینه‌ بهداشت‌ کار و درمان‌ کارگری‌ بوده‌ و موظف‌ است‌ اقدامات‌ لازم‌ را در این‌ زمینه‌ به‌عمل‌ آورد.

تبصره‌ 2ـ بازرسی‌ به‌صورت‌ مستمر، همراه‌ با تذکر اشکالات‌ و معایب‌ و نواقص‌ و در صورت‌ لزوم‌ تقاضای‌ تعقیب‌ متخلفان‌ در مراجع‌ صالح‌ انجام‌ می‌گیرد.

ماده‌ 97ـ اشتغال‌ در سمت‌ بازرسی‌ کار منوط‌ به‌ گذراندن‌ دوره‌های‌ آموزش‌ نظری‌ و علمی‌ در بدو استخدام‌ است‌.

تبصره‌ـ آئین‌نامه‌ شرایط‌ استخدام‌ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار با پیشنهاد مشترک‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌، وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ و سازمان‌ امور اداری‌ و استخدامی‌ به‌ تصویب‌ هیأت‌ وزیران‌ خواهد رسید. این‌ شرایط‌ به‌ نحوی‌ تدوین‌ خواهد شد که‌ ثبات‌ و استقلال‌ شغلی‌ بازرسان‌ را تأمین‌ کند و آنها را از هر نوع‌ تعرض‌ مصون‌ بدارد.

ماده‌ 98ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار در حدود وظایف‌ خویش‌ حق‌ دارند بدون‌ اطلاع‌ قبلی‌ در هر موقع‌ از شبانه‌روز به‌ موسسات‌ مشمول‌ ماده‌ 85 این‌ قانون‌ وارد شده‌ و به‌ بازرسی‌ بپردازند و نیز می‌توانند به‌ دفاتر و مدارک‌ مربوطه‌ در موسسه‌ مراجعه‌ و در صورت‌ لزوم‌ از تمام‌ یا قسمتی‌ از آنها رونوشت‌ تحصیل‌ نمایند.

تبصره‌ـ ورود بازرسان‌ کار به‌ کارگاههای‌ خانوادگی‌ منوط‌ به‌ اجازه‌ کتبی‌ دادستان‌ محل‌ خواهد بود

ماده‌ 99ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار حق‌ دارند به‌منظور اطلاع‌ از ترکیبات‌ موادی‌ که‌ کارگران‌ با آنها در تماس‌ می‌باشند و یا در انجام‌ کار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرند، به‌ اندازه‌ای‌ که‌ برای‌ آزمایش‌ لازم‌ است‌ در مقابل‌ رسید، نمونه‌ بگیرند و به‌ روسای‌ مستقیم‌ خود تسلیم‌ نمایند.

تبصره‌ـ سایر مقررات‌ مربوط‌ به‌ چگونگی‌ بازرسی‌ کار مطابق‌ آئین‌نامه‌ای‌ خواهد بود که‌ با پیشنهاد شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشت‌ کار حسب‌ مورد به‌ تصویب‌ وزیر کار و امور اجتماعی‌ و وزیر بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ خواهد رسید.

ماده‌ 100ـ کلیه‌ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌، دارای‌ کارت‌ ویژه‌ حسب‌ مورد با امضاء وزیر کار و امور اجتماعی‌ یا وزیر بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ هستند که‌ هنگام‌ بازرسی‌ باید همراه‌ آنها باشد و در صورت‌ تقاضای‌ مقامات‌ رسمی‌ یا مسوولین‌ کارگاه‌ ارائه‌ شود.

ماده‌ 101ـ گزارش‌ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار در موارد مربوط‌ به‌ حدود و ظایف‌ و اختیاراتشان‌ در حکم‌ گزارش‌ ضابطین‌ دادگستری‌ خواهد بود.

تبصره‌ 1ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار می‌توانند به‌عنوان‌ مطلع‌ و کارشناس‌ در جلسات‌ مراجع‌ حل‌ اختلاف‌ شرکت‌ نمایند.

تبصره‌ 2ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار نمی‌توانند در تصمیم‌گیری‌ مراجع‌ حل‌ اختلاف‌ نسبت‌ به‌ پرونده‌هایی‌ که‌ قبلاً به‌عنوان‌ بازرس‌ در مورد آنها اظهارنظر کرده‌اند، شرکت‌ کنند.

ماده‌ 102ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار نمی‌توانند در کارگاهی‌ اقدام‌ به‌ بازرسی‌ نمایند که‌ خود یا یکی‌ از بستگان‌ نسبی‌ آنها تا طبقه‌ سوم‌ و یا یکی‌ از اقربای‌ سببی‌ درجه‌ اول‌ ایشان‌ به‌طور مستقیم‌ در آن‌ ذینفع‌ باشند.

ماده‌ 103ـ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار حق‌ ندارند در هیچ‌ مورد حتی‌ پس‌ از برکناری‌ از خدمت‌ دولت‌ اسرار و اطلاعات‌ را که‌ به‌ مقتضای‌ شغل‌ خود به‌ دست‌ آورده‌اند و یا نام‌ اشخاص‌ را که‌ به‌ آنان‌ اطلاعاتی‌ داده‌ یا موارد تخلف‌ را گوشزد کرده‌اند، فاش‌ نمایند.

تبصره‌ـ متخلفین‌ از مقررات‌ این‌ ماده‌ مشمول‌ مجازاتهای‌ مقرر در قوانین‌ مربوط‌ خواهند بود.

ماده‌ 104ـ کارفرمایان‌ و دیگر کسانی‌ که‌ مانع‌ ورود بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ کار به‌ کارگاههای‌ مشمول‌ این‌ قانون‌ گردند و یا مانع‌ انجام‌ وظیفه‌ ایشان‌ شوند یا از دادن‌ اطلاعات‌ و مدارک‌ لازم‌ به‌ آنان‌ خودداری‌ نمایند، حسب‌ مورد به‌ مجازاتهای‌ مقرر در این‌ قانون‌ محکوم‌ خواهند شد.

ماده‌ 105ـ هرگاه‌ در حین‌ بازرسی‌، به‌ تشخیص‌ بازرس‌ کار یا کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ احتمال‌ وقوع‌ حادثه‌ و یا بروز خطر در کارگاه‌ داده‌ شود، بازرس‌ کار یا کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ مکلف‌ هستند مراتب‌ را فوراً و کتباً به‌ کارفرما یا نماینده‌ او و نیز به‌ رئیس‌ مستقیم‌ خود اطلاع‌ دهند

تبصره‌ 1ـ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌، حسب‌ مورد گزارش‌ بازرسان‌ کار و کارشناسان‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ از دادسرای‌ عمومی‌ محل‌ و در صورت‌ عدم‌ تشکیل‌ دادسرا از دادگاه‌ عمومی‌ محل‌ تقاضا خواهند کرد فوراً قرار تعطیل‌ و لاک‌ و مهر تمام‌ یا قسمتی‌ از کارگاه‌ را صادر نماید. دادستان‌ بلافاصله‌ نسبت‌ به‌ صدور قرار اقدام‌ و قرار مذکور پس‌ از ابلاغ‌ قابل‌ اجراست‌.

دستور رفع‌ تعطیل‌ توسط‌ مرجع‌ مزبور در صورتی‌ صادر خواهد شد که‌ بازرس‌ کار یا کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ و یا کارشناسان‌ ذیربط‌ دادگستری‌ رفع‌ نواقص‌ و معایب‌ موجود را تأیید نموده‌ باشند.

تبصره‌ 2ـ کارفرما مکلف‌ است‌ در ایامی‌ که‌ به‌علت‌ فوق کار تعطیل‌ می‌شود مزد کارگران‌ کارگاه‌ را بپردازد.

تبصره‌ 3ـ متضرران‌ از قرارهای‌ موضوع‌ این‌ ماده‌ در صورت‌ اعتراض‌ به‌ گزارش‌ بازرس‌ کار و یا کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ و تعطیل‌ کارگاه‌ می‌توانند از مراجع‌ مزبور، به‌ دادگاه‌ صالح‌ شکایت‌ کنند و دادگاه‌ مکلف‌ است‌ به‌ فوریت‌ و خارج‌ از نوبت‌ به‌ موضوع‌ رسیدگی‌ نماید. تصمیم‌ دادگاه‌ قطعی‌ و قابل‌ اجراست‌.

ماده‌ 106ـ دستورالعملها و آئین‌نامه‌های‌ اجرائی‌ مربوط‌ به‌ این‌ فصل‌ به‌ پیشنهاد مشترک‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ به‌ تصویب‌ هیأت‌ وزیران‌ خواهد رسید

قانون باز نشستگی پیش از موعد کارگران مشاغل سخت وزیان آور

لایحه اصلاح تبصره ( 2 ) الحاقی ماده ( 76 ) قانون اصلاح مواد ( 72 ) و ( 77 ) وتبصره ماده ( 76 ) قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 والحاق دوتبصره به ماده ( 76 ) مصوب 1371

ماده واحده - تبصره ( 2 ) الحاقی ماده ( 76 ) قانون اصلاح مواد ( 72 ) و ( 77 ) وتبصره ماده ( 76 ) قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 والحاق دوتبصره به ماده ( 76 ) مصوب 1371 به شرح ذیل اصلاح می شود .

تبصره 2 –

الف ) کارهای سخت وزیان آورکارهایی است که در آنهاعوامل فیزیکی،شیمیایی ،مکانیکی وبیولوژیکی محیط کار، غیراستانداردبوده ودراثراشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر ازظرفیتهای طبیعی (جسمی وروانی) دروی ایجاد گردد که نتیجه آن بیماری شغلی وعوارض ناشی ازآن بوده وبتوان با بکار گیری تمهیدات فنی ، مهندسی ، بهداشتی وایمنی وغیره صفت سخت وزیان آور بودن را از آن مشاغل کاهش یا حذف نمود .

کارفرمایان کلیه کارگاهها مشمول قانون تامین اجتماعی که تمام یا برخی از مشاغل آنها حسب تشخیص مراجع ذیربط سخت وزیان آور اعلام گردیده یا خواهند گردید ، مکلفند ظرف دو سال از تاریخ تصویب این قانون نسبت به ایمن سازی عوامل وشرایط محیط کار مطابق حد مجاز واستانداردهای مشخص شده در قانون کار وآئین نامه های مربوطه وسایر قوانین موضوعه در این زمینه اقدام نمایند .

کارفرمایان کارگاههای مشمول قانون تامین اجتماعی مکلفند قبل از ارجاع کارهای سخت وزیان آور به بیمه شدگان ، ضمن انجام معاینات پزشکی آنان از لحاظ قابلیت واستعداد جسمانی متناسب با نوع کارهای رجوع داده شده ( موضوع ماده 90 قانون تامین اجتماعی ) ، نسبت به انجام معاینات دوره ای آنان که حداقل در هر سال نباید کمتر از یکبار باشد ، نیز به منظور آگاهی از روند سلامتی وتشخیص به هنگام بیماری وپیشگیری از فرسایش جسمی وروحی اقدام نمایند ، وزارتخانه های بهداشت ، درمان وآموزش پزشکی وکار وامور اجتماعی مکلفند تمهیدات لازم را در انجام این بند توسط کارفرمایان اعمال نمایند .

ب ) حمایتها

1- افرادی که حداقل بیست سال متوالی وبیست وپنج سال متناوب در کارهای سخت وزیان آور ( مخل سلامت ) اشتغال داشته باشند ودر هر مورد حق بیمه مدت مزبور را به سازمان پرداخته باشند می توانند تقاضای مستمری باز نشستگی نمایند . هر سال سابقه پرداخت حق بیمه در کارهای سخت وزیان آور یک ونیم سال محاسبه خواهدشد .

2- در صورتی که بیمه شدگان موضوع این تبصره قبل از رسیدن به سابقه مقرردر این قانون دچار فرسایش جسمی وروحی ناشی از اشتغال در کارهای سخت وزیان آور گردند با تائید کمیسونهای پزشکی ( موضوع ماده 91 قانون تامین اجتماعی ) با هر میزان سابقه خدمت از مزایای مندرج در این تبصره برخوردار خواهند شد .

3- در مورد سایر بیمه شدگان حداقل سابقه پرداخت حق بیمه برای استفاده از مستمری بازنشستگی از تاریخ تصویب این قانون هر سال یکسال افزایش خواهد یافت تا آنکه این حداقل به بیست سال تمام برسد .

4- از تاریخ تصویب این قانون جهت مشمولان این تبصره ، چهار درصد ( 4% ) به نرخ حق بیمه مقرر در قانون تامین اجتماعی افزوده خواهد شد که آن هم در صورت تقاضای مشمولان قانون ، بطور یکجا یا بطور اقساطی توسط کارفرمایان پرداخت خواهد شد .

5- تشخیص مشاغل سخت وزیان آور ونحوه احراز توالی وتناوب اشتغال ، نحوه تشخیص فرسایش جسمی وروحی وسایر موارد مطروحه در این تبصره به موجب آئین نامه ای خواهد بود که حداکثر ظرف چهار ماه توسط سازمان تامین اجتماعی ووزارتخانه های کار وبهداشت ، درمان وآموزش پزشکی تهیه وبه تصویب هیات وزیران خواهد رسید .

6- بیمه شدگانی که سابقه پرداخت حق بیمه در کارهای سخت وزیان آور به تاریخ قبل از تاریخ تصویب این قانون باشند می توانند با استفاده از مزایای این قانون

درخواست بازنشستگی نماینددر این صورت با احراز شرایط توسط بیمه شده، کارفرمایان مربوطه مکلفند حق بیمه مربوطه ومیزان مستمری برقراری را تا احراز شرایط مندرج در تبصره ( 2 ) همچنین چهار درصد ( 4% ) میزان مستمری برقراری نسبت به سنوات قبل از تصویب این قانون را یکجا به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نمایند .

مصوبه فوق مشتمل بر ماده واحده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست وسوم اردیبهشت ماه یکهزاروسیصد وهشتاد به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید .

آئین نامه اجرائی قانون باز نشستگی پیش از موعد کارگران مشاغل سخت وزیان آور

هیات وزیران درجلسه مورخ 22/12/1380 بنا به پیشنهاد مشترک شماره 129026 مورخ 19/ 12/1380 وزارتخانه های کار واموراجتماعی وبهداشت ،درمان وآموزش پزشکی و سازمان تامین اجتماعی وبه استنادبند (5) جزء(ب) ماده واحده قانون اصلاح تبصره (2) الحاقی ماده (76) قانون اصلاح مواد(72) و(77) وتبصره ماده (76) قانون تامین اجتماعی مصوب 1354والحاق دوتبصره به ماده (76) مصوب(1371) - مصوب1380- آیین نامه اجرایی بند یادشده را به شرح زیرتصویب نمود:

آیین نامه اجرایی بند (5) جزء(ب) ماده واحده قانون اصلاح تبصره (2) الحاقی ماده (76) قانون اصلاح مواد(72) و(77) وتبصره ماده(76) قانون تامین اجتماعی مصوب 1354والحاق دوتبصره به ماده (76)مصوب(1371)- مصوب1380-

ماده1 –کارهای سخت وزیان آورکارهایی است که در آنهاعوامل فیزیکی،شیمیایی ،مکانیکی وبیولوژیکی محیط کارغیراستانداردبوده ودراثراشتغال بیمه شده تنشی به مراتب بالاتر ازظرفیتهای طبیعی (جسمی وروانی) دروی ایجاد می شودکه نتیجهء آن

بروز بیماری شغلی وعوارض ناشی ازآن میباشدمشاغل سخت وزیان آ ور موضوع این ماده به دوگروه تقسیم میشوند:

الف – مشاغلی که صفت سخت وزیان آوری باماهیت شغلی وابسته داشته اما می توان با بکارگیری تمهیدات بهداشتی ،ایمنی وتدابیر فنی مناسب توسط کارفرماسختی وزیان آوری آنها راحذف نمود.

ب – مشاغلی که ماهیتاٌسخت وزیان آور بوده وبابکارگیری تمهیدات بهداشتی ،ایمنی وتدابیر فنی توسط کارفرما،صفت سخت وزیان آوری آنها کاهش یافته ولی کماکان سخت وزیان آوری آنهاحفظ میگردد.

ماده2- تعیین سخت وزیان آوربودن مشاغل موضوع ماده (1) ونوع آن (گروه "الف"وگروه "ب") در هر کارگاه بابررسی سوابق ،انجام بازدیدوبررسی شرایط کار توسط کارشناسان بهداشت حرفه ای وزارت بهداشت ،وآموزش پزشکی وبازرسان وزارت کار واموراجتماعی وباتائید آن توسط کمیته استانی موضوع این آئین نامه انجام می گیرد.

تبصره –کارفرمایان کارگاههامکلفند باکارشناسان وبازرسان موضوع این ماده همکاری ومدارک مورد نیاز رادراختیارآنان قراردهد.

ماده3-کارفرمایان کلیه کارهای سخت وزیان آور که تمامی یا برخی از کارهای آنها سخت وزیان آور می باشند مکلفند اقدامات زیر را انجام دهند :

1- کارفرمایان کارگاههای تاسیس شده ،تاتاریخ قانون یاد شده مکلفند حداکثرظرف دو سال از تاریخ مزبور ،نسبت به ایمن سازی عوامل وشرایط محیط کارمطابق حد مجاز واستانداردهای مشخص شده در قانون کار وآیین نامه های مربوط (مصوب شورایعالی حفاظت فنی )وسایر قوانین موضوعه دراین زمینه اقدام نمایند .

درمورد کارگاههایی که پس از تصویب قانون یاد شده ایجاد می گردد کارفرمایان مربوط مکلفند گواهی لازم را از وزارتخانه های کار وامور اجتماعی وبهداشت ،درمان وآموزش پزشکی مبنی بر رعایت ایمنی بهداشت واستانداردبودن آنها طبق قانون کار اخذ نمایند .اجازه فعالیت این قبیل کارگاهها مشروط به ارایه گواهی مزبورمیباشد.

2- کارفرمایان مکلفند شاغلین درکارهای سخت وزیان آور راحداقل سالی یکبار به منظور آگاهی ازروند سلامتی وتشخیص بهنگام بیماری وپیشگیری ازفرسایش جسمی وروحی آنان توسط مراکز بهداشتی درمانی مورد معاینه قرارداده ونتیجه رادرپرونده های مربوط ضبط ویک نسخه ازآنرابه سازمان تامین اجتماعی ارایه نمایند.

3- تغییر شغل بیمه شده که درمعرض فرسایش جسمی وروحی ناشی ازاشتغال درکارهای سخت وزیان آور باشد براساس مقررات پیش بینی شده درقانون کار صورت می گیرد .

4- معاینات قبل از استخدام طبق ماده (90) قانون تامین اجتماعی – مصوب 1354-انجام می گردد.

ماده 4- به استناد تبصره (1) ماده (96) قانون کار مقررات وضوابط انجام معاینات پزشکی موضوع ماده (3) این آیین نامه اعم از قبل از استخدام ، ادواری ، اختصاصی وهرگونه معاینه پزشکی دیگردراین ارتباط مطابق بادستورالعملها وآیین نامه های جاری وزارت بهداشت ،درمان وآموزش پزشکی

تبصره- وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی موظف است تمهیدات لازم برای اعلام نتایج معاینات موضوع این ماده متناسب با شرح وظایف سازمان های ذی ربط بعمل آورد.

ماده5- حذف صفت سخت وزیان آوری کار دراثربکارگیری تمهیدات بهداشتی ،ایمنی وتدابیر فنی توسط کارفرمابعدازگذشت "2"سال ازتاریخ تصویب قانون در هرکارگاه وخروج شغل از شمول این آیین نامه و یا استمرارسخت وزیان آوری کار،پس از اعلام نتا یج بازدید وبررسی شرایط کار توسط کارشناسان موضوع ماده (2)این آیین نامه وتاییدکمیته استانی مربوط ارایه نمایند.

تبصره – وزارتخانه های بهداشت ،درمان وآموزش پزشکی وکار وامور اجتماعی مکلفند گزارش بازدید خود از کلیه کارگاههایی که تمام یابرخی از مشاغل آنها سخت وزیان آور تشخیص داده شده است رابه کمیته استانی مربوط ارایه نمایند .

ماده6- درصورتی که گزارش کارشناسان موضوع ماده (5)این آیین نامه پس از تایید کمیته استانی حاکی از عدم کاهش یا حذف عوامل زیان آور وبیماریزای محیط کار ظرف مهلت مقرردرقانون باشد اقدامات لازم بر حسب مورد مطابق قانون کار از سوی وزارتخانه های کار وامور اجتماعی وبهداشت ،درمان وآموزش پزشکی بعمل خواهد آمد .

ماده 7- سیاستگذاری کشوری کارهای سخت وزیان آور موضوع این آیین نامه ،ارزیابی مجدد مشاغلی که بدواًسخت وزیان آور تعیین شده اند ولی بر اساس اطلاعات بعدی نیاز به بازنگری دارند ،ایجاد هماهنگی ونظارت بر عملکرد ورسیدگی به درخواست کمیته های استانی موضوع ماده (8)این آیین نامه وتعیین مشاغل سخت وزیان آور در تاسیسات ملی ومهم مانند نیروگاههاوپالایشگاهها و... به عهده شورایعالی حفاظت فنی خواهد بود.

تبصره – مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی ونماینده وزیر بهداشت ،درمان وآموزش پزشکی با حق رای درزمینه کارهای سخت وزیان آور عضو شورایعالی حفاظت فنی از تاریخ تصویب این آیین نامه خواهند شد.

ماده8- به منظور تشخیص وتطبیق مشاغل سخت وزیان آور کمیته استانی متشکل از اعضای زیردرهراستان تشکیل میگردد:

- مدیرکل کار واموراجتماعی استان به عنوان رییس کمیته .

- معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی وخدمات بهداشتی ،درمانی دانشگاه .

- مدیرکل تامین اجتماعی استان

- یک نفر بازرس کار با معرفی اداره کل کار وامور اجتماعی استان .

- کارشناس مسئول بهداشت حرفه ای با معرفی مدیریت درمان تامین اجتماعی استان

- یک نفر کارشناس بهداشت حرفه ای با معرفی معاون بهداشتی دانشگاه/دانشکده

تبصره 1- حضور نماینده بیمه شده وکارفرما درجلسات بدون حق رای بلامانع میباشد .

تبصره 2- جلسات کمیته های استانی دراداره کل کار وامور اجتماعی تشکیل وباحضور" 5 "نفر از اعضا رسمیت می یابد وتصمیمات جلسه با اکثریت آراءحاضرین معتبر ولازم الاجرامی باشد .

تبصره 3- دراستانهایی که دانشکده علو م پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی مستقل وجود دارد در صورت طرح پرونده های مرتبط با منطقه تحت پوشش،کارشناس مسئول بهداشت حرفه ای معاونت بهداشتی دانشکده مزبور ،جایگزین کارشناس مسئول بهداشت حرفه ای معاونت بهداشتی دانشگاه خواهد بود.

تبصره 4 – باتصویب کمیته استانی دعوت از افراد صاحب نظر واساتید مربوط جهت شرکت در جلسات بدون حق رای بلامانع می باشد .

ماده 9- وظایف کمیته های استانی به شرح ذیل می باشد :

- تعیین وتطبیق مشاغل سخت وزیان آور با مواد این آئین نامه واعلام به مراجع ذیربط وتوجه ویژه به بانوان شاغل مشمول مشاغل سخت و زیان آور به خصوص در دوران بارداری وشیر دهی .

- بررسی وتشخیص مشاغل موضوع ماده ( 1 ) این آئین نامه که توسط بیمه شده ، کارفرما یا سایر مراجع به عنوان مشاغل سخت وزیان آور معرفی شده واعلام نتیجه به متقاضی وسازمانهای ذیربط .

- بررسی مواردی که با اتخاذ تدابیر لازم حالت سخت وزیان آوری شغل یا مشاغل از بین رفته ودر زمره مشاغل عادی در آمده اند واعلام آن به مراجع ذیربط به منظور حذف مزایا وامتیاز و ........ که به کار سخت وزیان آور تعلق گرفته است .

- بررسی وارائه پیشنهاد مشاغل جدید برای طرح در شورای عالی حفاظت فنی برای تعیین سخت وزیان آور بودن ویا نبودن آن .

- اجرای سیاستها ومصوبات شورای عالی حفاظت فنی .

تبصره -کارفرمایان کارگاهها مکلفند با کمیته موضوع ماده ( 9 ) این آئین نامه همکاری ومدارک مورد نیاز را در اختیار آنان قرار دهند .

ماده 10 - وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشکی مکلف است هر ساله حدود تماس شغلی عوامل بیماریزا را به شورایعالی حفاظت فنی اعلام نماید . شورایعالی مذکور موظف است مراتب را به کمیته های استانی کارهای سخت و زیان آور جهت اجرا اعلام نماید .

ماده 11 -در صورت تشخیص کمیته استانی مبنی بر قرار گرفتن کارا عداد گروه ( الف ) و ( ب ) ماده ( 1 ) این آئین نامه ، کارفرما موظف است نسبت به حذف یا کاهش عوامل سختی وزیان آوری کار تا حد مجاز وتامین استانداردهای لازم مورد تائید مراجع ذیربط در مهلت مقرر اقدام نماید . در غیر اینصورت هر گونه عارضه ، حادثه وغرامتهای ناشی از بیماری ، از کار افتادگی وغیره بعهده کارفرما خواهد بود .

ماده 12 - علاوه بر کارهای سخت وزیان آور مشخص شده طبق مصوبات شورایعالی حفاظت فنی ، موارد تائید شده توسط کمیته استانی وموارد زیر نیز سخت وزیان آور شناخته می شوند .

- کار در ندامتگاهها وزندانها .

- مشاغلی که مستقیماً در مراکز روان درمانی با بیماران روانی مرتبط هستند .

- خبر نگاری .

ماده 13 - نحوه توالی وتناوب اشتغال در مشاغل سخت وزیان آور :

ایام زیر چنانچه در فواصل اشتغال به کارهای سخت وزیان آور واقع شود ، بعنوان سابقه اشتغال در کارهای سخت وزیان آور محسوب میگردد .

الف ) تعطیلات هفتگی

ب ) تعطیلات رسمی

ج ) ایام استفاده از مرخصی استحقاقی

د ) ایام استفاده از مرخصی بابت ازدواج یا فوت همسر ، پدر ، مادر وفرزندان به مدت 3 روز با دریافت دستمزد در مورد مشمولان قانون کار .

ه ) ایام استفاده از مرخصی استعلاجی یا استراحت پزشکی اعم از اینکه حقوق ایام مزبور توسط کارفرما پرداخت شود ویا اینکه بیمه شده از غرامت دستمزد ایام بیماری استفاده کرده باشد .

2- ایام وموارد زیر چنانچه در فواصل اشتغال بیمه شده به کارهای سخت وزیان آور واقع شود موجب ذایل شدن توالی اشتغال وی در کارهای سخت وزیان آور نمی گردد.

الف ) ایام خدمت وظیفه سربازی ( دوران ضرورت واحتیاط ) مشروط براینکه بیمه شده حداکثر دو ماه پس از پایان خدمت به کار سابق خود برگشته ویا اینکه در کار دیگری که سخت وزیان آور شناخته شده مشغول به کار شده باشد وهمچنین ایام آماده به خدمت .

ب ) دوران توقیف بیمه شده درصورتیکه منتهی به محکومیت وی نگردد ویا اینکه کار فرما بر اساس تکلیف قانونی حقوق دوران مزبور را به بیمه شده پرداخت نماید .

ج ) ایام حالت تعلیق که به واسطه ایام قهریه طبیعی ویا حوادث ومخاطرات اجتماعی ( مانند : سیل ، زلزله ، جنگ وآتش سوزی ) که خارج از اراده کارفرما وبیمه شده بوده ودر نتیجه آن کارگاه بطور موقت تعطیل میگردد .

د ) ایام استفاده از مقرری بیمه بیکاری مشروط بر اینکه بیمه شده قبل از اتمام ویا بلافاصله پس از اتمام دوره مزبور در مشاغلی که سخت وزیان آور شناخته شده مشغول به کار شده یا طبق این آئین نامه بتواند بازنشسته شود .

ه ) ایام خدمت در جبهه که به تائید مراجع ذیصلاح رسیده باشد .

و ) دوران اسارت یا محکومیت سیاسی که بیمه شده براساس آن بعنوان آزاده شناخته شده باشد .

ز ) ایام بلاتکلیفی بیمه شده که مستند به آرای صادره از سوی هیات های حل اختلاف ویا سایر مراجع قانونی منجر به پرداخت حقوق ایام مزبور شده باشد .

ح ) ایام استفاده از غرامت دستمزد ایام بیماری که در فاصله زمانی 10/5/1354 تا 1/4/1359 واقع شده باشد .

ط ) غیبت غیر موجه حداکثر به مدت 10 روز در سال در مورد کارگاههای مشمول قانون کار یا بر اساس مقررات انضباطی ، تخلفاتی ویا استخدامی مربوط در کارگاههای غیر مشمول قانون کار که منجر به اخراج ، انفصال موقت ویا دائم نشده باشد .

3- ایام وموارد ذیل چنانچه در فواصل اشتغال بیمه شده به کارهای سخت وزیان آور واقع شود ، توالی اشتغال او را ازبین برده وموجب تناوب اشتغال وی می گردد .

الف ) استفاده از مرخصی بدون حقوق به هر منظور وتحت هر عنوان

ب ) اخراج ، انفصال وباز خریدی

ج ) غیبت غیر موجه بیش از ( 10 ) روز در هر سال در کارگاههای مشمول کار یا براساس مقررات انضباطی ، تخلفاتی ویا استخدامی مربوط در کارگاههای غیر مشمول قانون کار که منجر به اخراج ، انفصال موقت ویا دائم شده باشد .

د ) اشتغال در کارها ومشاغل عادی

ه ) اشتغال در حرف ومشاغل آزاد

و ) بیمه اختیاری

ز ) بیکاری بدون دریافت مقرری بیکاری

ح ) سایر موارد مشابه

ماده 14 - شرایط بانشستگی در کارهای سخت وزیان آور :

1- بیمه شدگانی که حداقل 20 سال سابقه کار متوالی یا 25 سال سابق کار متناوب وپرداخت حق بیمه در کارهای سخت وزیان آور را دارا باشند ، بدون شرط سنی می توانند درخواست بازنشستگی از سازمان تامین اجتماعی نمایند .

2- چنانچه کمیسیونهای پزشکی موضوع ماده ( 91 ) قانون تامین اجتماعی قبل از رسیدن بیمه شده شاغل در کارهای سخت وزیان آور به سابقه مقرر در بند ( 1 ) فوق، فرسایش جسمی وروحی وی را ناشی از اشتغال به کارهای سخت وزیان آور تشخیص وتائید نمایند .

3- این قبیل بیمه شدگان به صرف ارایه درخواست بازنشستگی مجاز به ترک کار نبوده ومی باید احراز شرایط واستحقاق آنها جهت باز نشستگی پیش از موعد در کارهای سخت وزین آور رسماٌ از سوی سازمان تامین اجتماعی به آنها ابلاعغ شود وسپس ترک کار نمایند .

4- چنانچه بیمه شده شرایط استفاده از بازنشستگی پیش از موعد در کارهای سخت وزیان آور را طبق این آئین نامه احراز کند ، سازمان تامین اجتماعی مکلف است نسبت به برقراری مستمری وی از تاریخ ترک کار اقدام نماید .

5- بیمه شدگان شاغل که حداقل 20 سال متوالی یا 25 سال متناوب سابقه پرداخت حق بیمه در مشاغل سخت وزیان آور مربوط به قبل از تاریخ تصویب قانون را داشته باشند ویا در آینده شرایط مذکور را احراز نمایند ، می توانند درخواست بازنشستگی خود را با رعایت بند ( 3 ) این ماده به سازمان تامین اجتماعی تسلیم نمایند .

ماده 15 - چنانچه فرسایش جسمی وروحی ناشی از اشتغال در کارهای سخت وزیان آور در اثر عدم رعایت بندهای ( 1 ) و ( 2 ) جزء ( الف ) ماده واحده قانون یاد شده تشخیص داده شود ، سازمان تامین اجتماعی ضمن انجام تعهدات قانونی نسبت به بیمه شده ، زیان وخسارات وارده را با توجه به ماده ( 66 ) قانون تامین اجتماعی از کارفرمای مربوط مطالبه ووصول خواهد نمود.

ماده 16 - کارفرما مکلف است پس از احراز شرایط بازنشستگی بیمه شده شاغل در کارگاه وی ، طبق این آئین نامه معادل چهار درصد ( 4% ) میزان مستمری برقراری بیمه شده نسبت به سنوات اشتغال او در مشاغل سخت وزیان آور را که توسط سازمان تامین اجتماعی محاسبه ومطالبه میگردد به طور یکجا به سازمان مزبور پرداخت نماید .

ماده 17 -آثار محدودیتها ومزایای مندرج در قانون برای مواردی که بازنشستگی به موجب این آئین نامه ایجاد می شود منحصر به همان شغل در همان کارگاه خاص بوده وقابل تسری وتعمیم در دیگر شغلهای مشابه در سایر کارگاهها نمی گردد .

ماده 18 - اجرای مقررات این آئین نامه تا پایان مدت برنامه سوم می باشد

فصل یازدهم قانون کار - جرائم و مجازاتها

ماده171- متخلفان از تکالیف مقرر در این قانون ، حسب مورد ، مطابق مواد آتی با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به مجازات حبس یا جریمه نقدی و یا هر دو محکوم خواهند شد. در صورتیکه تخلف از انجام تکالیف قانونی سبب وقوع حادثه‌ای گردد که منجر به عوارضی مانند نقص عضو و یا فوت کارگر شود ، دادگاه مکلف است علاوه بر مجازاتهای مندرج در این فصل ، نسبت به این موارد طبق قانون تعیین تکلیف نماید.

ماده172- کار اجباری با توجه به ماده 6 این قانون به هر شکل ممنوع است و متخلف علاوه بر پرداخت اجرت المثل کار انجام یافته و جبران خسارت با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به حبس از 91 روز تا یکسال و یا جریمه نقدی معادل 50 تا200 برابر حداقل مزد روزانه محکوم خواهد شد. هرگاه چند نفر به اتفاق یا از طرفین یک موسسه ، شخصی را به کار اجباری بگمارند ، هر یک از متخلفان به مجازاتهای فوق محکوم و مشترکا" مسئول پرداخت اجرت المثل خواهند بود مگر آنکه مسبب اقوی از مباشر باشد، که در این صورت مسبب شخصا"مسئول است .

تبصره- چنانچه چند نفر به طور جمعی به کار اجباری گمارده شوند ، متخلف یا متخلفین علاوه بر پرداخت اجرت المثل با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به حداکثر مجازات مذکور در این ماده محکوم خواهند شد.

ماده173- متخلفان از هر یک از موارد مذکور در مواد 155-154-153-152-151-149و قسمت دوم ماده 78 ، علاوه بر رفع تخلف در مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد ، با توجه به تعداد کارگران و حجم کارگاه، در کارگاههای کمتر از100 نفر برای هر بار تخلف به پرداخت جریمه نقدی از هفتاد تا یکصد و پنجاه برابر حداقل مزد روزانه رسمی یک کارگر در تاریخ صدور حکم محکوم خواهند شد و به ازای هر صد نفر کارگر اضافی در کارگاه، 10 برابر حداقل مزد به حداکثر جریمه مذکور اضافه خواهد شد.

ماده174- متخلفان از هر یک از موارد مذکور در مواد 38-45-59 و تبصره ماده 41 برای هر مورد تخلف حسب مورد علاوه بر رفع تخلف با تادیه حقوق کارگر و با هر دو در مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد، به ازای هر کارگر به ترتیب ذیل محکوم خواهند شد.

1-برای تا10 نفر 70 تا50 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

2-برای تا100 نفر نسبت به مازاد 10 نفر 50 تا 100 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

3- برای بالاتر از100 نفر نسبت به مازاد 50 نفر 2 تا 5 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

ماده175- متخلفان از هر یک از موارد مذکور در مواد 78 ( قسمت اول)-80-81-82 و 92 برای هر مورد تخلف حسب مورد علاوه بر رفع تخلف با تادیه حقوق کارگر و با هر دو مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد به ازای هر کارگر به ترتیب ذیل محکوم خواهند شد.

1- برای تا10 نفر،30 تا100 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

2- برای تا100 نفر نسبت به مازاد 10 نفر، 5 تا 10 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

3- برای بالاتر از100 نفر نسبت به مازاد100 نفر- 2 تا 5 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر. در صورت تکرار تخلف ، متخلفان مذکور به 1/1 تا 5/1 برابر حداکثر جرایم نقدی فوق و یا به حبس از 91 روز تا 120 روز محکوم خواهند شد.

ماده176- متخلفان از هر یک از موارد مذکور در مواد 52-61-75-77-79-83-84 و91 برای هر مورد تخلف حسب مورد علاوه بر رفع تخلف یا تادیه حقوق کارگر و یا هر دو در مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد، به ازای هر کارگر به ترتیب ذیل محکوم خواهند شد.

1-برای تا 10 نفر، 200 تا500 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

2-برای تا100 نفر نسبت به مازاد 10 نفر، 20 تا 50 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

3-برای بالاتر از 100 نفر نسبت به مازاد 100 نفر، 10 تا20 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

در صورت تکرار تخلف ، متخلفان مذکور به حبس از 91 روز تا180 روز محکوم خواهند شد.

ماده177- متخلفان از هر یک از موارد مذکور در موارد 87،89 ( قسمت اول ماده) و 90 برای هر مورد تخلف حسب مورد علاوه بر رفع تخلف به تادیه حقوق کارگر و یا هر دو در مهلتی که دادگاه با کسب نظر نماینده وزارت کار و امور اجتماعی تعیین خواهد کرد ، به حبس از 91 روز تا 120 روز و یا جریمه نقدی به ترتیب ذیل محکوم خواهند شد.

1-در کارگاههای تا10 نفر ، 300 تا 600 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

2- در کارگاههای 11 تا100 نفر، 500 تا1000 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

3- در کارگاهای 1000 نفر به بالا ، 800 تا 1500 برابر حداقل مزد روزانه یک کارگر.

در صورت تکرار تخلف ، متخلفان به حبس از 121 روز تا180 روز محکوم خواهند شد.

ماده178- هر کس ، شخص یا اشخاص را با اجبار و تهدید وادار به قبول عضویت در تشکلهای کارگری یا کارفرمایی نماید. یا مانع از عضویت آنها در تشکلهای مذکور گردد و نیز چنانچه از ایجاد تشکلهای قانونی و انجام وظایف قانونی آنها جلوگیری نماید ، با توجه به شرائط و امکانات خاطی و مراتب جرم به جریمه نقدی از 20 تا 100 برابر حداقل مزد روزانه

کارگر در تاریخ صدور حکم یا حبس از 91 روز تا120 روز و یا هر دو محکوم خواهد شد.

ماده179- کارفرمایان یا کسانی که مانع ورود و انجام وظیفه بازرسان کار و ماموران بهداشت کار به کارگاههای مشمول این قانون گردند یا از دادن اطلاعات و مدارک لازم به ایشان خودداری کنند. در هر مورد با توجه به شرایط و امکانات خاطی به پرداخت جریمه نقدی از 100 تا 300 برابر حداقل مزد روزانه کارگر پس از قطعیت حکم و در صورت تکرار به حبس از 91 روز تا120 روز محکوم خواهند شد.

ماده180- کارفرمایانی که بر خلاف مفاد ماده 159 این قانون از اجرای بموقع آراء قطعی و لازم الاجرا مراجع حل اختلاف این قانون خودداری نمایند ، علاوه بر اجرای آراء مذکور، با توجه به شرایط و امکانات خاطی به جریمه نقدی از20 تا200 برابر حداقل مزد روزانه کارگر محکوم خواهند شد.

ماده181- کارفرمایانی که اتباع بیگانه را که فاقد پروانه کارند و یا مدت اعتبار پروانه کارشان منقضی شده است ، به کار گمارند و یا اتباع بیگانه را در کاری غیر از آنچه در پروانه کار آنها قید شده است بپذیرند و یا در مواردی که رابطه استخدامی تبعه بیگانه با کارفرما قطع می گردد مراتب را به وزارت کار و امور اجتماعی اعلام ننمایند، با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به مجازات حبس از 91 روز تا 180 روز محکوم خواهند شد.

ماده182- کارفرمایانی که بر خلاف مفاد ماده 192 این قانون از تسلیم آمار و اطلاعات مقرر به وزارت کار و امور اجتماعی خودداری نمایند ، علاوه بر الزام به ارائه آمار و اطلاعات مورد نیاز وزارت کار و امور اجتماعی، در هر مورد با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به جریمه نقدی از 50 تا250 برابر حداقل مزد روزانه کارگر محکوم خواهند شد.

ماده183- کارفرمایانی که بر خلاف مفاد ماده 148 این قانون از بیمه نمودن کارگران خود خودداری نمایند، علاوه بر تادیه کلیه حقوق متعلق به کارگر (سهم کارفرما) با توجه به شرائط و امکانات خاطی و مراتب جرم به جریمه نقدی معادل دو تا ده برابر حق بیمه مربوطه محکوم خواهند شد.

ماده184- در کلیه مواردی که تخلف از ناحیه اشخاص حقوقی باشد ، اجرت المثل کار انجام شده و طلب و خسارت باید از اموال شخص حقوقی پرداخت شود ، ولی مسئولیت جزائی اعم از حبس ، جریمه نقدی و یا هر دو حالت متوجه مدیر عامل یا مدیر مسئول شخصیت حقوقی است که تخلف به دستور او انجام گرفته است و کیفر درباره مسئولین مذکور اجراء خواهد شد.

ماده185- رسیدگی به جرائم مذکور در مواد 171 تا 184 در صلاحیت دادگاههای کیفری دادگستری است ، رسیدگی مذکور در دادسرا و دادگاه خارج از نوبت بعمل خواهد آمد.

ماده186- جرایم نقدی مقرر در این قانون به حساب مخصوصی در بانک واریز خواهد شد و این وجوه تحت نظر وزیر کار و امور اجتماعی به موجب آئین نامه‌ای که به تصویب هیات وزیران می رسد ، جهت امور رفاهی ، آموزشی و فرهنگی کارگران به مصرف خواهد رسید.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت وزارت تعاون ، تاریخ انتشار: - ، کدخبر: - : www.mcls.gov.ir