شعار سال: سرانجام همان طور که پیش بینی می شد ، فرهاد مجیدی به تیم ملی امید ایران رسید. پستی که بی شک برای او موقعیتی بزرگ و چالشی دشوار است. هدایت تیمی که به میزان سن فرهاد المپیک نرفته و این بار همه امید دارند او این سد را بشکند.

تیمی ضعیف تر و کم بنیه تر از همه تیم‌های قبلی ما که البته یک دهم تدارک چهار سال قبل را در پیش ندارد و از همین ابتدا هم اسیر دعوای بین کمیته المپیک و فدراسیون شده برای نحوه انتخاب مربی. در چنین شرایطی فرهاد اما مسرور است که سرمربی امیدهای ایران شده . او که خیلی دوست داشت سرمربی استقلال بماند، در همه این سال‌ها نشان داده متخصص کار با جوانترهاست و خیلی خوب می تواند با بازیکنان رده سنی امید رابطه بگیرد. چه در استقلال و چه زمان بازی اش او خیلی خوب جوان های تیم هایش را تحت سیطره قرار می داد و روحیه‌های‌شان را به سقف اعتماد به نفس می رساند.

حالا پست فرزاد درباره اینکه کار کردن در مقام دستیار استراماچونی برای او شرایط بدی را رقم می زده و در شانش نبوده، نشان می دهد او با مدیران استقلال به بن بست رسیده بوده و بخشی که فرزاد گفته آنها از محبوبیت فرهاد می ترسند نکته ای کلیدی درباره مافیای پشت پرده ای است که فرهاد را از تیمش دور کرده اند. خود فرهاد مجیدی هم این اواخر چند پست و مصاحبه درباره این افراد انجام داده بود.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری تحلیلی خبرآنلاین، تاریخ 20 خرداد 98، کد مطلب: 1268623:www.khabaronline.ir