شعارسال: این روز‌ها استارتاپ‌ها یا رویداد‌ها محل مناسبی برای یافتن استعداد و فکر‌های خلاق شده است. اهمیت ایده‌های نو باعث شده است تا این موارد روز به روز در حال گسترش باشد و علاقه‌مندان بیشتری در این رقابت‌ها شرکت کنند. هرچند برگزاری استارتاپ‌ها مخالفینی نیز دارد، اما ایجاد شور و هیجان در بین قشر جوان را می‌توان اصلی‌ترین موفقیت این برنامه دانست.

در همین راستا نخستین رویداد کارآفرینی، فناوری؛ مراقبت و سالمندی هفته گذشته به میزبانی دانشگاه پیام نور با معرفی تیم و ایده‌های برتر به پایان رسید. در این رویداد که ۲۶ گروه از سراسر کشور شرکت داشتند، تیم «سامانه آنلاین توان به» به رتبه برتر دست پیدا کرد. یکی از اعضای این تیم، علی زمانی، دانشجوی دانشگاه بجنورد بود که توانست نام خود را در بین افراد برتر ثبت کند. نزدیک ۱۰ سال است که بر روی برنامه نویسی کار می کند. در سال ۸۹ شرکت «توسعه فناوری لاچین» را راه اندازی کرد. در سال ۹۲ موفق به کسب رتبه پنجم جشنواره وب ایران شد . در سال ۹۳ نخستین پیام رسان ایران را طراحی کرد. یعنی پیش از این که سروش و دیگر پیام رسان‌ها عرضه شود، نرم افزار «وی میت» را طراحی کرده و حدود ۲۰ هزار کاربر نیز جذب شد، اما چون قدرت سیاسی پشتم نبود ناموفق ماند.

در این راستا، به سراغ این دانشجو رفتیم و با او به گفتگو نشستیم که می‌توانید مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید.

 سرانجام این پیام رسان چه شد؟

امکانات آن نرم افزار در حد ارسال عکس، استیکر و متن بود و توانایی ارسال فیلم نداشت. البته در سال ۹۳ حتی تلگرام نیز اینقدر رشد نکرده بود. در نهایت پیام رسانی که طراحی کرده بودم فیلتر شد. علت آن هم آمدن اطلاعات به دست من بود. البته به دنبال مجوز بودم که پس از ۴ سال در حدود ۶ ماه قبل مجوزش آمد. اما اکنون دیگر فایده‌ای ندارد، زیرا دیگر پیام رسان‌ها بسیار جلو افتاده اند و رقابت با آن‌ها به یک یا دو سال وقت گذاشتن نیاز دارد که این هدف را ندارم. نداشتن حامی خاص نیز از دیگر علت هاست. زیرا اگر رشد هم کنم نمی‌توانم موفق شوم.

 آغاز کار تیم «توان به» به چه زمانی برمی گردد؟

تیم ما ۴ نفره بود که از یک کارشناس آی تی، یک کارشناس ارشد نرم افزار و نیز کارشناس توانبخشی تشکیل می‌شد. ما ۹ ماه قبل پروژه‌ای را برای خدمت رسانی به سالمندان کل کشور آغاز کردیم. سرمایه گذار ما نیز اداره کل بهزیستی کرمان بود. این سازمان به علت کاهش هزینه هایش تصمیم گرفت بر روی تیم ما سرمایه گذاری کند. در فاز اول وب سایت «توان به» را طراحی کردیم که در آن تولیدی‌های زیادی برای سالمندان داشت. اطلاع رسانی، آموزش و ساخت محتوای آموزشی در این سایت وجود داشت.

اما نکته‌ای که ما را متمایز می‌کرد وجود قابلیتی مانند اسنپ در سایت بود به این صورت که اگر خانواده سالمندی در خانه خود جستجویی انجام می‌داد، نزدیکترین مرکز توان بخشی و نزدیکترین پرستار به آن‌ها شناسایی می‌شد و می‌توانستند با او تماس بگیرند و درخواست کمک کنند. این موضوع به صورت آزمایشی در بخش کوچکی از شهر کرمان درحال انجام است.

 طرح ارائه داده شده شما در رویداد چه بود؟

یک ماه قبل بنا شد با همکاری نهاد ریاست جمهوری و سازمان نظام پرستاری کل کشور نخستین رویداد تخصصی مراقبت و سالمندی برگزار شود. از میان ۷۷ تیم در مرحله اول، ۲۶ تیم به مرحله نهایی راه پیدا کردند و تیم ما بین این گروه ها، رتبه برتر را کسب کرد. در بین این تیم ها، گروه‌هایی بودند که افرادش در خارج از کشور تحصیل می‌کردند، اما با این حال ما موفق به کسب این رتبه شدیم.

برای این رویداد در کنار سایت اصلی یک اپلیکیشن طراحی کردیم. این اپلیکیشن را اگر روی تلفن همراه نصب کنیم هیچ نوشتاری ندارد و تماما به صورت عکس است، زیرا سالمند بی سواد نیز بتواند به راحتی از آن استفاده کند. به عنوان نمونه تصویر فردی وجود دارد که پایش را گرفته است و این به معنی پا درد است. حال اگر سالمند روی تصویر ضربه بزند به صورت خودکار تماس صوتی با متخصص مربوطه گرفته می‌شود و فرد می‌تواند بسیار فوری با متخصص صحبت کند. بانک اطلاعاتی مورد نیاز را نیز بهزیستی به ما ارائه می‌دهد.

این طرح نفع اقتصادی دارد؟

۴۰۰ میلیون تومان در ابتدا برآورد هزینه کردیم. اما کاهش هزینه‌های زیادتری اتفاق می‌افتد. علاوه بر ارائه خدمات بسیار مطلوب‌تر به سالمند، فواید اقتصادی نیز دارد. به عنوان مثال دیگر نیاز نیست یک بیمار از یک روستا هزینه هنگفتی را برای رفت و آمد بپردازد و یا لزوما نیاز نیست پزشک یا اورژانس به آن روستا مراجعه کند، زیرا ممکن است به راحتی و با یک تماس مشکل حل شود و از این رو هزینه‌های بهزیستی نیز کاهش می‌یابد.

 به نظر شما دولت از این طرح ملی حمایت می‌کند؟

چون این رویداد ملی بود و سازمان نظام پرستاری کشور از آن حمایت می‌کرد، طرح ما جزو طرح‌های برتری شد که دولت باید روی آن سرمایه گذاری کند. زمانی که این طرح به عملیات برسد به تمام پرستاران و پزشکان بخشنامه خواهد شد که در این حوزه فعالیت کنند و در ازای آن قطعا حقوقی دریافت خواهند کرد.

اگر تا پایان سال ۹۸ فاز اول را اجرا نکنیم شکست خورده ایم، زیرا طرحی که بیش از ۲ ماه از ارائه آن بگذرد و عملیاتش آغاز نشود شکست خورده تلقی می‌شود، زیرا ممکن است طرح‌های بهتری ارائه شود و یا رقیبی دیگر آن را اجرا کند. تمام تلاش خود را انجام می‌دهیم که اجرای آن زودتر آغاز شود.

 با اصل برگزاری استارتاپ موافقید؟

تا کنون در هیچ رویدادی شرکت نکرده بودم، زیرا معتقد بودم ایده‌ها دزدیده می‌شود. من از شبکه اجتماعی که درست کردم و فیلتر شد به شدت ضربه خوردم. دقیقا مشابه ایده من سایت دیگری راه اندازی شد و اکنون یک میلیون نفر عضو دارد. من در جشنواره وب ایران شرکت کردم و ایده ام که به عمل نیز رسیده بود لو رفت و بعد ۲ ماه سایت دیگری کاملا مشابه راه اندازی شد، اما چون پول و قدرت داشت موفق عمل کرد. من آن جا فهمیدم که حضورم اشتباه بود. اما این بار نیز شرکت کردم که علت آن حضور مقامات ارشد دولتی بود لذا فکر می‌کنم این رویداد می‌تواند یک سکوی پرتاب باشد.

 در حوزه وب تحریمی وجود دارد؟

در چند سالی که در وب نویسی فعالیت دارم، تنها مسئله‌ای که از بابت تحریم اثر گذار بوده، خرید و فروش دامنه‌های خارجی است. البته این مبلغ باارزشی نیست. هرچند قیمت آن چند برابر شده، اما باز هم تاثیر خاصی ندارد؛ لذا فکر می‌کنم تحریم در حوزه وب اثری نداشته، زیرا ما از فکر خود استفاده می‌کنیم.

حتی اگر یک روزی نخواهیم برروی دامنه‌های خارجی کار کنیم می‌توانیم از دامنه ملی استفاده کنیم. دامنه‌های ایرانی سرعت بالاتری نیز دارند. زیرساخت‌ها در این خصوص در کشور وجود دارد. ما آنقدر از نظر زیرساخت‌ها قدرت داشتیم که حتی می‌توانستیم سرور تلگرام یا اینستاگرام را در ایران پذیرایی کنیم.

پس چرا سرعت پیام رسان‌های ایرانی پایین است؟

من فکر می‌کنم این طور نیست. دلیلی دیگری پشت ماجراست. امکان افزایش سرعت وجود دارد. اما شاید اعتماد بین مردم و دولت کم است. وقتی یک نرم افزاری ارائه می‌شود و فوری می‌گویند فلان نهاد پشتش است مردم اعتماد نمی‌کنند.

همچنین در یک لحظه چندین پیام رسان راه اندازی می‌شود آن هم برای کسب سود بیشتر. اگر چندین پیام رسان فعلی یکی می‌شدند ما شکست می‌خوردیم؟ اما هر نهاد سعی دارد برای خودش یک پیام رسان ایجاد کند. وقتی خودشان اتحاد ندارند مردم به چه اعتماد کنند؟ نمی‌شود که کاربر همه پیام رسان‌ها را داشته باشد؛ لذا به سمت استفاده از هیچ کدامشان نمی‌رود. از این رو فکر می‌کنم مشکل سرعت نیست.

اینترنت نیز باید ملی شود که مقدار زیادی اطلاعات به سمت خارج از کشور نرود. این امر مورد تاکید رهبر انقلاب نیز است. اما اتحاد مناسبی وجود ندارد.

 به فکر رفتن به خارج از کشور هستید؟

چند هدف اصلی دارم. می‌خواهم در خطاطی استاد و بر زبان روسی مسلط شوم. دیگر هدفم کار کردن در حوزه آی تی در شرکت بزرگ است. به فکر تحصیل در خارج از کشور هستم. شاید علمی که در آن جا باشد در کشور خودمان نیز یافت شود. اما یک موضوع روانی پشت ماجراست. فکر می‌کنم در خارج از کشور منتی از سمت اساتید بر روی دانشجو وجود ندارد.

 برخی دانشجویان جمله «نمی‌شود» بر زبانشان است. نظر شما راجع به این جمله چیست؟

عده‌ی زیادی از دانشجویان همیشه مطمئن بوده اند که پول از جایی به آن‌ها می‌رسد لذا به دنبال فعالیت نرفته اند. همچنین باور نکرده اند که نباید استخدام شوند. دانشجو باید به این باور برسد که جامعه در حد خاصی می‌تواند استخدام کند. همه ما نمی‌توانیم استخدام شویم.

همگی علاقه و مهارتی دارند. فردی یک بشقاب عادی را بر می‌دارد و رویش نقش‌هایی می‌کشد و چند برابر قیمت می‌فروشد. این کار سخت است؟ البته بدون شروع و حرکت کردن آسیب‌ها مشخص نمی‌شود و باید کار را آغاز کرد.

 سخن آخر

دانشجویان از شکست نترسند. من نیز شکست خورده ام. در ماجرای تولید پیام رسان ۲ ترم از دانشگاه مرخصی گرفتم که آن را به سرانجام برسانم، اما در نهایت فیلتر شد. با این حال راه دیگری را ادامه دادم. دانشجویان نیز ناامید نشوند و در هر مسیری که قرار دارند راه خود را ادامه دهند.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری دانشجو، تاریخ انتشار: 31خرداد1398 ، کدخبر: 772230: www.snn.ir