آنچه اکنون می توان بر اساس تحلیل ها و ارزیابی های صورت گرفته و حتی نظرسنجی های گاه و بیگاهی که صورت می گیرد، گفت، این است که هیچ یک از جناح های سیاسی یعنی اصولگرایان، اصلاح طلبان و اعتدالگرایان تقریبا برتری نسبت به دیگری ندارند و این برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های درست است که در نهایت می توان هر کدام از آنها را پیروز این صحنه معرفی کند.

اصلاح طلبان بنا به واسطه عملکرد ضعیف فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی و همچنین عدم تحقق بخش زیادی از شعارهای انتخاباتی شان روی به خود انتقادی آورده اند و چاره کار را از مشروط کردن و تحریم انتخابات اکنون، در کنار گذاشتن برخی افراد و رویه ها جسته اند.

بنابراین از هفته های گذشته، برخی چهره های شاخص و دبیران کل احزاب اصلاح طلب در جلسات شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان به عنوان ساز و کار اصلی تصمیم گیری در این جریان برای انتخابات شرکت نمی کنند تا بدین وسیله پالایشی از حیث نحوه تصمیم گیری و افرادی که در این ساز و کار تصمیم گیر هستند، انجام بدهند.

آنها قصد دارند علاوه بر اینکه این ساز و کار انتخاباتی را دچار تحول در نحوه تصمیم گیری می کنند، برای جلب رضایت بدنه هوادار خود، «محمدرضا عارف» که عملکرد خوبی در ریاست فراکسیون امید از خود برجای نگذاشته را از رأس شورای سیاستگذاری کنار گذاشته و چهره دیگری را جانشین او کنند و حتی او را سرلیست انتخاباتی در تهران معرفی نکنند.

برخی تحلیلگران سیاسی بر این باورند که اصولگرایان نیز باید چنین تصمیم گیری هایی را اولا برای جلب نظر همه گروه های ذیل جریان اصولگرایی و راغب کردن آنها به وحدت و در ثانی نشان دادن نوعی از تحول در درون این مجموعه به منظور جلب رضایت مردم و گرفتن رأی آنها انجام بدهند.

اصولگرایان در آخرین انتخابات یعنی انتخابات ریاست جمهوری در سال 96 در قالب جبهه نیروهای انقلاب اسلامی «جمنا» تصمیم به فعالیت سیاسی گرفتند؛ سازوکاری که آخر آن به بخشی از جریان اصولگرایی وصل بود و همان وحدت نسبی که از این طریق حاصل شد به دلیل فشارها و اقداماتی از این دست بود که منجر به دلخوری برخی نیروهای اصولگرا هم شد.

حالا همان نیروهای اصولگرایی که در جمنا میدان داری می کردند، باز هم کار را دست گرفته اند و این بار در قالب شورای وحدت اصولگرایی قصد حضور در انتخابات مجلس را دارند. این آدم ها و این ساز و کار قطعا نمی تواند دایره اصولگرایی را بزرگ کرده و همه جریانات ذیل آن را زیر یک چتر واحد جمع کند.

نمونه گروه هایی که تاکنون حاضر به وحدت ذیل شورای وحدت اصولگرایی نشده اند را می توان در نیروهای «محمدباقر قالیباف»، جریان نزدیک به «علی لاریجانی»، جبهه پایداری، جبهه ایستادگی و بخشی از اصولگرایان میانه رو جست و جو کرد که هر کدام برای خود کار می کنند و در قالب این ساز و کار انتخاباتی اصولگرایان حاضر به فعالیت انتخاباتی نشده اند.

به نظر می رسد، یک بخشی از اصولگرایانی که وظیفه پیشبرد کار در قالب جمنا را بر عهده داشتند، امروز مسئولیت پیشبرد امور در چارچوب شورای وحدت اصولگرایی را باز هم بر عهده گرفته اند و حاضر هم نیستند کوچکترین خود انتقادی را نظیر آنچه اخیرا اصلاح طلبان صورت دادند، انجام بدهند.

با این شرایط خیلی نمی توان امیدوار بود اصولگرایان که حداقل طبق پیش بینی برخی کارشناسان سیاسی شانس بیشتری حداقل روی کاغذ برای پیروزی در انتخابات مجلس یازدهم دارند، به دلیل همین کثرت حضور گروه ها در قالب های جداگانه، همچنان شانس اصلی باقی بمانند؛ مگر طیفی که از آنها نام برده شد، به مشارکت کم در انتخابات آتی دل بسته باشند!

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از پایگاه خبری تحلیلی تابناک ، تاریخ انتشار: 28 مرداد 1398 ، کدخبر: 918746 ، www.tabnak.ir