شعار سال :از دیدگاه جامعه‌شناسی هر نسلی هویت مخصوص به خود را دارد. کریستوفر بالس معتقد است نسل‌ها از طریق ابژه‌های نسلی از همدیگر متمایز می‌شوند. ابژه نسلی عبارت است از شخص، مکان، شی یا رویدادی که مبین نسل اوست و به یاد آوردنش احساسی از نسل خود او را در ذهنش زنده می‌کند.

معمولا نسل بزرگتر سعی می‌کند ابژه های نسلی خود یعنی ارزش‌ها و معیارهای معنادار خود را به نسل جوان تر تحمیل کند اما وقتی نسل‌ها تغییر می‌کنند ابژه‌های نسل قبلی را به اشکال مختلف به سخره می‌گیرند.

در امریکا ارزشهای نسل بعد از جنگ از طریق موسیقی بیتل‌ها کاملا به چالش کشیده شدند همان چیزهایی که معیار اساسی برای نسل جنگ رفته بود بعنوان اسباب سرگرمی نسل جدید قرار گرفت. نسل جنگ کودکان را برای آمادگی دفاعی مجبور می‌کردند به زیر میز بروند همین کودکان وقتی به سن جوانی رسیدند برای تسخیر کلاس‌ها و تعطیلی دانشگاهها به زیر میز می‌رفتند و از آن به عنوان ابزار اعتراض استفاده می‌کردند. زمانی که ما نوجوان و جوان بودیم یعنی دهه شصت چند چیز اوج افتخار و اعتبار و نشانه دلاوری بود: شلوار پلنگی، ریشو بودن و موی سر کوتاه، چفیه، موتور هوندا کراس، تویوتا لنکروز، برادر و اخوی و خواهر . چقدر نسل قبل از ما با این تیپ و قیافه یعنی ریشو بودن و موی سر کوتاه و چفیه به گردن سوار موتور هوندای کراس یا تویوتا می‌شدند و توی سر نوجوانان و جوانانی که می‌خواستند جور دیگر باشند می‌زدند و ای بسا چه بسیار جوانانی که جذب همین ابژه‌های وسوسه انگیز نشدند.

تصور کنید زمانی که مردم در مناطق روستایی و شهرهای کوچک حتی خر برای سوار شدن نداشتند این نسل سوار موتور هوندا کراس و تویوتا لنکروز می‌شدند و با افتخار رژه می‌رفتند. نسل جدید دقیقا تمام ابژه‌های نسلی قبلی را همانند بیتل‌ها در آمریکا از طریق موسیقی عامه پسند به سخره و چالش گرفته است؛ با پوشیدن شلوار پلنگی و ریش بلند و موی کوتاه بشکل مضحکی بالا و پایین می‌پرد؛ رقص تک دست می‌کند و می‌خواند:سردمداری، مردِ نبردی،عشق جنگی! شلوار پلنگی،میدون داری، تو بنگ بنگی،اهل داداشون... تمام افکار، اندیشه‌ها، ادبیات، عملکرد نسل قبل را به چالش می‌گیرد؛ جدیت آن‌ها را به شوخی و خنده می‌گیرد و می‌رقصد. تویوتا لنکروز و موتور کراس را تزئین نموده برای ویراژ دادن در کوچه و خیابان و بیابان استفاده می‌کند.

نکته طنزآمیزتر آن این است که زنان هم وارد میدان شدند و بصورت واقعی و دابسمش در فضای واقعی و مجازی موسیقی شلوار پلنگی اجرا می‌کنند که نسل قبلی بسیار نسبت به آن حساس بودند. نمونه این موسیقی در سریال پایتخت اجرا می‌شد و اسباب سرگرمی ملت گردید.

برگرفته از فضای مجازی