شعار سال: فوتبال ایران چند روزی است با افشاگری محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور درباره فساد سازمان‌یافته در فوتبال و پرونده‌های ایران در فیفا، دوباره در صدر حواشی قرار گرفته است.
در این میان همه دنبال متهمان و تبانی‌کنندگان هستند، اما موضوعی که در این میان نادیده گرفته شده و شاید حتی تا مدت‌ها سهوی یا عمدی از مسائل فوتبال کنار گذاشته شود بحث عقد قرارداد‌های آماتوری و غیرمتعارف مدیران فوتبال ایران با بازیکنان و مربیان خارجی است؛ اتفاقی که باعث شده پرسپولیس و استقلال و دیگر باشگاه‌ها در باتلاق بدهی غرق شوند و حتی خطر کسر امتیاز و سقوط هم آن‌ها را تهدید کند.
چندی پیش علی‌نژاد، معاون وزیر ورزش با تاکید بر دولتی بودن باشگاه استقلال و پرسپولیس گفته بود: «بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات در مورد مسائل آن‌ها ورود می‌کنند و پرونده‌هایی برای برخی از مدیران استقلال و پرسپولیس به دلیل عملکرد آن‌ها در محاکم قضایی شکل گرفته است.» این خبر خوبی بود، اما این‌که چه زمانی پرونده‌ها بررسی و به نتیجه می‌رسند و چه تاثیری بر مدیریت فوتبال باشگاهی و ملی ایران می‌گذارند مهم است.
در چند سال اخیر مربیان و بازیکنان زیادی با ملیت‌های مختلف به فوتبال ایران آمده‌اند که اغلب بی‌کیفیت و حتی دارای سوابق پزشکی بوده‌اند. قطعا حضور بازیکن و مربی بی‌کیفیت نه تنها سودی برای فوتبال ایران نداشته و ندارد بلکه باعث خروج میلیون‌ها دلار ارز هم شده و خواهد شد. البته نمی‌توان منکر حضور بازیکنان و مربیان خوب خارجی هم شد و نمونه بارز و اخیر آن هم گیروش و برانکو در کسوت مربی و شیخ دیاباته، تیام، پطروسیان، عماد رضا، ایمون زائد و... در کسوت بازیکن هستند که کارنامه خوب و قابل قبولی داشته‌اند. با این همه نبود دیدگاه حرفه‌ای و تخصص نزد برخی مدیران فوتبال ایران در عرصه ملی و باشگاهی باعث شده فوتبال ایران جولانگاه خارجی‌های بی‌کیفیت باشد و خروجی آن هم انباشته شدن پرونده‌های شکایت آن‌ها در فیفا علیه فوتبال کشورمان و در نهایت محکومیت ایرانی‌هاست.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه خراسان، شماره 20366، تاریخ انتشار 10 اردیبهشت 1399، www.khorasannews.com