شعار سال: جودوکار خراسانی که سال‌های متمادی برای کشورش با مدال‌های رنگارنگ افتخار آفرینی کرده، اما حالا برای اداره زندگی خود حتی درآمد ثابتی ندارد. این جملات، حکایت زندگی "علی معلومات" است که زمانی بهترین جودوکار در تیم ملی کشورمان بود و در رقابت‌های مختلف کشوری، آسیایی و جهانی مدال‌های رنگارنگی به دست آورده است. در کارنامه او عنوان‌های زیادی دیده می‌شود، اما طلای مسابقات آسیایی ۲۰۰۸ و پنجمی المپیک پکن در رشته جودو و همچنین مدال‌های مختلف در رشته کوراش از مهم‌ترین افتخارات این ورزشکار است. وی پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی به مربیگری روی آورده است و اکنون مربی تیم ملی جودوی بزرگ سالان کشور است. اما دل پردردی از بی مهری‌ها دارد و معتقد است دیگر جودوکاران هم مشکلاتی مشابه او دارند که باعث شده خیلی از قهرمانان دیگر انگیزه‌ای برای ورزش کردن نداشته باشند که این موضوع برای جودوی کشورمان اصلا خوشایند نیست.

پهلوان زنده را عشق است

قهرمان سابق جودوی آسیا با اشاره به این که هم اکنون بیکار و برای تامین مایحتاج زندگی ام دچار مشکل هستم، به خبرنگار ما می‌گوید:متاسفانه سال‌های متمادی برای تیم ملی جودوی کشورمان در رقابت‌های مختلف بین المللی به میدان رفتم و مدال‌های رنگارنگی کسب کردم، اما وضعیت زندگی ام هم اکنون طوری است که هیچ درآمد ثابتی ندارم. علی معلومات که بغض کرده با حالت ناراحتی، می‌افزاید:جمله معروفی است که می‌گویند "پهلوان زنده را عشق است"، بیانگر حال و روز بنده است. بهترین روز‌های جوانی ام را برای تیم ملی جودو گذاشتم و افتخار کسب کردم، اما الان دیگر حتی احوال ما را هم نمی‌پرسند که زنده هستیم یا نه. وی خاطرنشان می‌کند:مدال‌های زیادی برای کشورم کسب کردم. اما الان حق ما این نیست که با داشتن دو فرزند درآمد و شغلی نداشته باشیم. متاسفانه هیچ کسی از ما حمایت نمی‌کند. هر مسئولی فقط قول می‌دهد، اما هنوز منتظر هستیم که وعده هایشان عملی شود.

مربی بدون حقوق

معلومات در پاسخ به این سوال که آیا به واسطه مربیگری هم درآمدی دارد؟ می‌گوید: بنده مربی تیم ملی جودوی بزرگ سالان هستم. همچنین سکاندار تیم جودوی استان هم هستم. فقط اگر روز‌هایی که در اردو‌های تیم ملی باشیم به ما حقوق ناچیزی می‌دهند. اما اگر اردوو تمرینی در کار نباشد، هیچ حقوقی نداریم. بابت مربیگری در تیم استان هم که اصلا هیچ حقوقی به ما نمی‌دهند. طی این سال‌ها هیئت جودوی استان هیچ حقوقی به ما نداده است. همیشه می‌گویند که بودجه نداریم. وی درباره تعطیلی باشگاه شخصی خود نیز می‌افزاید:یک باشگاه در گلبهار داشتم که متاسفانه به خاطر ویروس کرونا تعطیل شده است. اگر بعد‌ها اجازه دایر کردن باشگاه را هم بدهند، معلوم نیست که به خاطر "کرونا" هنرجو داشته باشیم. ولی در مجموع هیچ درآمدی ندارم و این برای یک قهرمان که سال‌های زیادی برای کشورش افتخار کسب کرده است، درخواست زیادی نیست. الان چند ماه است که بیکار شده ام و کسی هم احوال ما را نمی‌پرسد. بیشتر باشگاه داران در این ایام متضرر شده اند و کسی هم از ما سوال نمی‌کند که هزینه‌های زندگی خود را چطوری تامین می‌کنیم.

عکس یادگاری مسئولان

وی با اشاره به این که خیلی از جودوکاران جوان با دیدن سرنوشت ما بی انگیزه می‌شوند، می‌گوید:خیلی از قهرمانان جودو مشکلاتی شبیه من دارند. وقتی جودوکاران جوان سرنوشت ما را نگاه می‌کنند، بی انگیزه می‌شوند و برای ورزش کردن هیچ رغبتی ندارند. هیچ کسی به فکر ورزشکاری که از صحنه قهرمانی کنار رفته نیست و فقط به دنبال پهلوان زنده هستند که بلافاصله با ورزشکاری که مدال جهانی و آسیایی بر گردن دارد، عکس یادگاری بگیرند. پیگیری‌های زیادی کردم، اما متاسفانه هیچ نتیجه‌ای نداشت. وی تصریح می‌کند:در سال‌هایی که ورزش می‌کردم هم هیچ حمایتی نشدم. حتی هزینه‌های رفت و برگشت را خودم پرداخت می‌کردم. هیئت جودوی استان که هیچ توجهی به ما نداشت. بعدش هیئت جودو مدال‌های ما را جزو کارنامه خود قرار می‌دهد. ورزشکارانی که تامین نشوند بی انگیزه می‌شوند. دغدغه یک ورزشکار حرفه‌ای باید برای تمرین و مسابقه خود باشد، نه این که همزمان دنبال چگونگی تامین هزینه‌های زندگی خودش باشد. قهرمان سابق جودوی کشورمان تصریح می‌کند: در فوتبال هزینه‌های میلیاردی می‌شود، اما هیچ مقامی هم کسب نمی‌کنند. اما رشته‌های انفرادی که با سختی‌های زیادی متقبل می‌شوند، در المپیک و مسابقات جهانی پرچم کشورشان را به اهتزاز در می‌آورند. همیشه رشته‌های انفرادی مظلوم بوده اند. موقعی که ورزشکار یک سال از میادین دور باشد، هیچ خبری از او نمی‌گیرند. جوانی خود را در ورزش قهرمانی گذاشتیم، اما آینده خوبی نداریم. دل پردردی از بی مهری‌ها دارم، هر چه بگویم، کم است.

شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از روزنامه خراسان، تاریخ انتشار 26 اردیبهشت    99، کد خبر:    239085، www.khorasannews.com