شعار سال: به منظور معرفی جوانان نخبه آذربایجان غربی به سراغ یکی از جوان ترین مخترعان ارومیه،" مهدی بشیری" رفتیم.

این جوان 22 ساله ارومیه ای است از رشته میکروبیولوژی دانشگاه ارومیه انصراف داده و در دانشگاه آیدین ترکیه رشته دندانپزشکی را ادامه می دهد.

وی از سال 2014 بعد از اتمام تحصیل به نوآوری های خود ادامه می دهد و سرانجام در سال گذشته پژوهشگر و فناور برتر دندان پزشکی شناخته شده و مسابقات رباتیک استانبول، مدال طلا را ازآن خود می کند؛ وی در مسابقات مربوط به حوزه پزشکی از بین 85 دانشگاه کشور های اسلامی که دارای 335 پرونده حوزه پزشکی بود رتبه یک را کسب می کند.

بشیری که هم اکنون مشغول برگزاری دوره های آموزش و مسابقات اختراعات است، 18 اختراع در حوزه های داندانپزشکی، پزشکی و معلولین را به ثبت رسانده و هم اینک رییس واحد اختراعات دانشگاه آیدین استانبول بوده و به گفته خودش 180 مخترع را آموزش می دهد.

چطور شد به سمت اختراع رفتید؟

مهدی بشیری: همه چیزی که اطرافمان می بینیم روزی یک فکر بود، اگر دنبال ایده هایمان برویم و پیگیرش باشیم در نهایت منفعتی به جامعه خواهند رسید ولی اگر از کنارش رد شویم همانجا موضوع ختم می شود.

یک فکر درباره مسواک داشتم ، خانواده ام نیز از من حمایت کرد، من به یک متخصص مراجعه کردم و هنوز دندانپزشکی نخوانده بودم، ایشان یک کتابی به من دادند و من بعد از مطالعه آن، نگاهم نسبت به این اختراع عوض شد و با این حال دنبال هدفم حرکت کردم. اختراع از نیاز آمده من وقتی در سمینارها شرکت کردم و مشکلات گفته و راه حل ها نیز داده می شد فکرهای و سوالاتی در این زمینه در سر داشتم.

من دراختراعات خودم اول هر چیزی به ذهنم برسد مبرای بحث علمی، در اولین مرحله فیلم اختراعم رو آماده میکنم؛ چه امکانات موجود باشد یا نه.

مخترع بودن ذاتی است یا با آموزش نیز می توان بدان دست یافت؟

با آموزش هم به دست می آید، پروژه ای در استانبول دادم که کلاس های ایده پردازی برگزار می کردیم که که کودکان 6 تا 18 سال که اغلب دانش آموزان تیز هوش بودند در آن شرکت می کردند، ولی به نظر من تیز هوشی معنی ندارد، من کودک پیش فعال بودم، باید انرژی ای که وجود دارد بدانی چطور و کجا بکار بگیری، اگر این کلاس ها در ایران نیز برگزار شود شخص اگر مخترع هم نشود در کارهای روزمره خود ابتکار به خرج می دهد.

اگر سیستم آموزشی کشور به گونه ای باشد که ایده ها و فکرهای نوجوانان و جوانان پرورش داده شده و به همراه آن آموزش های لازم نیز به این افراد داده شود حتما موفقیت های چشمگیری در عرصه نخبه پروری و اختراعات را شاهد خواهیم بود.

چرا به ترکیه سفر کردید؟

اتفاقی بود اما به راحتی هم نرفتم سختی های زیادی کشیدم.

من طرحی داشتم و آن را در یکی از دانشگاه های ترکیه ارائه دادم اما اصلا تحویلم نگرفتند؛ شاید ارائه طرح و ایده ها در ایران راحت از یک کشور خارجی باشد چرا که من یک بیگانه بودم اما توانستم با چاپ مقالاتی در خصوص ایده هایم در 8 روزنامه مختلف، خودم را به اثبات رسانده و همان استادی که زمانی قوبلم نداشت در حال حاضر به یکی از حامیان من تبدیل شده است.

به نظر شما حمایت از مخترعان و مبتکران در ایران و ترکیه چه فرقی دارد؟

در این عرصه حدود 3 سال در ایران فعالیت میکنم اما اصلا حمایت ندیده ام نه از لحاط مالی، بلکه اصلا حمایت نمی شود اما در ترکیه با اینکه در بسیاری از زمینه ها از ایران عقب هستنمد اما با حمایت های خود نشان می دهد که می خواهند پیشرفت کنند و حامی مخترعین هستند؛ نمیشود که مخترع در یک لحظه چیزی رو اختراع کند باید اول سرمایه گذاری کنید، اول باید پایه گذاری شود بعد انتظار اختراع را داشته باشند، باید پایه های اولیه محکم گذاشته شود.
اما مسئولین ما در ایران انتظار دارند به همان نتیجه آخر زود برسیم در حالی که باید گام به گام جلو رفت.

حمایت دولت چگونه است؟

یک مخترع شبیه نهال است تا بزرگ بشود، در ایران برای آموزش جوانان کلی خرج می کنند ولی وقتی زمان باردهی فرا می رسد، بهره برداری لازم صورت نمیگیرد و نخبه ها یا به کارهای عادی روآورده و یا به سایر کشورها برای ادامه تحصیل می روند.

کشورم چقدر هزینه کرده است تا به این مقطع برسم ولی حالا کشور ترکیه از تواناییم استفاده می کند، مسولین باید حمایت کنند و نگذارند نخبگان از کشور بروند، مراکزی باید باشد تا از نخبگان حمایت شود نه تنها مالی بلکه از لحاظ روحی و روانی، اگر روحیه باشد هر کاری می توان انجام داد، کشور ها سعی در جذب نخبگان دارند، من راضی نیستم در خارج فعالیت کنم مسئولان باید مانع از خروج نخبگان شود، مسئولین باید مدیریت کنند حتی در زمانی که برای استراحت به کشور می آیند از آنها استفاده کنند.

من یک مخترع بسیجی هستم، برخی ها تصور غلط از بسیج دارند، بسیجی آن است که در هر جایی از دنیا که باشد در زمان نیاز به کشورش برگردد؛ هرکسی توانایی هایی دارد و بر حسب توانایی کمک می کند، زمانی عضو نیروی مخصوص گردان ولایت در ارومیه بودم، دلم برای آن روز ها تنگ شده است.
نامه ای به سازمان بهزیستی نوشته بودم که در این مدت کوتاهی که در ایران هستم برای افراد تحت پوشش این نهاد دوره های ویژه اختراعات را به صورت کاملا رایگان برگزار کنم اما نتیجه‌ای حاصل نشد!

توصیه به جوانان؟

می گویند کار نیست من اعتقاد ندارم، نباید منتظر کار باشیم، اگر بخواهیم فرق داشته باشیم باید بیشتر تلاش کنیم و سختی بکشیم.
جوانان باید اوقات فراغت را علاوه بر ورزش در کارهای تحقیقی و پژوهش نیز فعالیت کنند اما جوانان به دلیل نداشتن انگیزه درخصوص آینده شغلی، رغبتی برای تحصیل و پژوهش ندارند.

اگر فرصتی پیش بیاید که در ایران فعالیت کنم تمام توانم را برای پیشرفت کشورم به کار خواهم گرفت.

حرف آخر؟

نخبگان برای اینکه به کشور برگردند باید حمایت شوند نه اینکه طرح ها، دوره ها و ایده ها نادیده گرفته شوند.
در سال های اخیر اخبار زیادی در خصوص دعوت مسئولین کشور برای بازگشت نخبگان ایرانی مقیم خارج کشور شنیدم اما برگشت مهم نیست، مهم حمایت مورد نیاز مسئولین از نخبگان پس از برگشت به ایران است که متاسفانه صورت نمی گیرد و صرفا به پر کردن تعدادی فرم و ... خلاصه می شود.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی اروم نیوز، تاریخ انتشار 17 شهریور 95 ، کد مطلب: 262674:www.uromnews.ir