شعار سال: بنابراین نرخ بیکاری جوانان در همه دنیا بیشتر از نرخ بیکاری معمول است؛ اما در شرایط کنونی، بیماری کرونا و به دنبال آن، تعطیلی بخشی از اقتصاد و مشکلات پس از آن، قاعدتا تاثیر زیادی روی نرخ بیکاری گذاشت. شغل‌هایی که در طول شیوع این بیماری و تعطیلی حذف شده شغل‌هایی هستند که بیشتر به جوانان تعلق دارند. به عنوان مثال شغل‌های بخش حمل و نقل، گردشگری، رستوران داری یا خدمات عمومی که حذف شده همه به جوانان مرتبط بودند؛ بنابراین یک بخش قابل توجهی از این موضوع به بیماری کرونا برمی گردد که به هر حال باعث شده که این شغل‌ها از دست بروند؛ ولی در کشور ما به صورت اصولی این نرخ بسیار بیشتر است. دلایل متعددی را برای افزایش این نرخ می‌توان برشمرد. یکی اینکه اقتصاد ایران با توجه به شرایطی که دارد، مدت هاست که سرمایه گذاری در آن صورت نگرفته است. بیشتر از ۱۰ سال است ما عدد نرخ سرمایه گذاری مستقیم بخش خصوصی منفی است یا تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در اقتصاد ایران عدد منفی است یا صفر. تحریم در کشور ما بخش قابل توجهی از فعالیت‌ها را حذف کرده، اما بخشی از فعالیت‌ها را گسترش داده است. باید توجه داشت فعالیت‌هایی که گسترش داده بسیار کمتر از فعالیت‌هایی است که حذف کرده است. مخصوصا بیماری کرونا نیز مساله را جدی‌تر کرده است. تغییرات تکنولوژی نیز در ۱۰ سال گذشته تغییراتی بوده که شغل زا نبوده است. به طور مثال بانک‌ها به سمت بانکداری الکترونیک رفتند و نیروی انسانی خود را کم کردند. بسیاری از فروشگاه‌ها به سمت فروشگاه‌های الکترونیک رفتند و نیروی انسانی خود را کم کردند. خیلی از فعالیت‌های خدماتی در فضای حقیقی در حال حاضر بر بستر مجازی ارائه می‌شود و نیروی انسانی را کاهش داده است. ضمن اینکه تعداد زیادی از جوانان در حوزه‌های آی تی و آی سی تی به صورت فریلنسر هستند و در منزل کار می‌کنند و، چون شغل ثابتی ندارند وقتی مامور بررسی آمار‌ها به آن‌ها مراجعه می‌کنند خود را بیکار اعلام می‌کنند. شغل‌های فریلنسر خود را شغل محسوب نمی‌کنند. همچنین در تعریف موضوع بیکاری بین مرکز آمار ایران و مردم هم اختلاف جدی وجود دارد. به همین دلیل آن‌هایی ندارند و به همین دلیل مردم حق دارند زمان مراجعه مامور خود را بیکار اعلام کنند. با همه این اوصاف در حال حاضر وضعیت بیکاری در شرایط خیلی بدی است و فشار بسیار زیادی روی خانواده‌های مخصوصا فقیر و کم درآمد است. بخش قابل توجهی از شغل‌های دستفروشی و کنار خیابانی و شغل‌های ساده معمولی، از دست رفته اند و این افراد جزو فقیرترین خانواده‌ها هستند. قاعدتا در این گونه مواقع غرامت دستمزد و در نظر گرفتن یک جبران دستمزد برای کسانی که از کار بیکار می‌شوند می‌تواند مقداری از مشکل را کم کند. این پرداخت هم نباید به گونه‌ای باشد که دولت اعلام کند زمستان آن را پرداخت می‌کنیم، اما تا تابستان هم هنوز نپرداخته اند. باید در همان انتهای ماه اسفند، فروردین و در ماه‌های بعد از ان به ترتیب دولت مبالغی را واریز می‌کرد. رفتار دولت و وزارت کار در عدم پرداخت غرامت دستمزد بیشتر خجالت آور است. نوع پرداخت‌ها کافی، به موقع و اصولی و صحیح نیست و همه این‌ها بحران را بیشتر خواهد کرد.



شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از کسب وکار، کد خبر:۱، تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۹، kasbokarnews.ir