پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۲۸۵۴۳
تاریخ انتشار : ۲۳ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۰
در سپتامبر 1995، در چهارمین کنفرانس جهانی زنان در پکن ، دولت‌های شرکت‌کننده اعلامیه پکن را تصویب نمودند که بر عزم جدی آنها جهت تأمین حقوق برابر و کرامت انسانی ذاتی زنان و مردان تأکید و با صراحت تصریح شد که حقوق زنان بخشی از حقوق بشر است.

شعار سال: شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در اکتبر سال 2010 برای دوره سه ساله، یک گروه کاری با موضوع تبعیض علیه زنان در قانون و رویه تشکیل داده است که 5 عضو آن در مارس 2011 در شورای حقوق بشر از 5 منطقه آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و حوزه کارائیب، کشورهای اروپای شرقی، کشورهای غربی و دیگران انتخاب خواهند شد.

قطعنامه 15/23 شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ، مورخ 8 اکتبر 2010 به عنوان برنامه عمل این گروه کاری قلمداد می‌شود که تعهدات دولت‌ها را در راستای منع تبعیض علیه زنان و تحقق برابری در حوزه‌های ذیل، مورد تأکید قرار می‌دهد:



1. ایجاد فرصت برابر جهت دسترسی زنان به آموزش،

2. دسترسی به سلامت،

3. مشارکت اقتصادی،

4. دسترسی به بازار کار و درآمد،

5. مشارکت عمومی و سیاسی،

6. دسترسی به سطوح مختلف تصمیم‌گیری در امور سیاسی، اجتماعی و اقتصادی،

7. ارث و مالکیت زمین،

8. خدمات مالی از جمله وام‌ها و...،

9. تابعیت و اهلیت قانونی،

10. توجه به زنانی که به دلیل تبعیض و خشونت در موقعیت آسیب‌پذیر قرار دارند،

11. نقش مهم زنان در توسعه اقتصادی و فقر،

12. مزد برابر در مقابل کار با ارزش مساوی،

13. توسعه و ارتقای سیاست‌هایی که زنان را برای اشتغال و مسئولیت‌های خانوادگی آماده می‌کند،

14. مبارزه با خشونت علیه زنان، قاچاق افراد خصوصاً زنان و کودکان و اشکال مدرن برده‌داری،

15. تحقق برابری زنان در برابر قانون،

16. توجه به وضعیت زنانی که در وضعیت آسیب‌پذیر قرار دارند؛ از جمله: زنان مهاجر، زنان معلول، زنان متعلق به اقلیت‌ها و زنانی که در شرایط فقر زندگی می‌کنند.

با همه پیشرفتهای دانش بشری و حضور بیش از پیش زنان در عرصه های مختلف اجتماعی ،در صحنه های اشتغال،مدیریت و مشارکت سیاسی حضور زنان در سطوح مختلف تصمیمگیری اگر نگوییم بی اثر اما بسیار کمرنگ است.

با توجه به وجود تفکرات قالبی و نیز وجود موانعی چون : فرهنگ مردسالاری و وجود کلیشه‌های جنسیتی در کتابهای درسی و رسانه ها، نابرابری در توزیع امکانات و فرصتها، دسترسی کمتر به شبکه‌های غیر رسمی و اطلاعات غیر آشکار و عدم کادرسازی مناسب و عدم توازن در استخدام زنان در کشور و وجود خان کد پرسنلی برای کسب و حضور زنان ؛مخصوصا زنان جوان و تحصیل کرده نسل جدید در جایگاهای مدیریتی کلان ، واژه عدالت جنسیتی را چگونه می‌توان تعریف کرد، چگونه می توان به آن رنگ و بوی عملی داد؟

در پژوهشهای مختلف صورت گرفته رابطه بین اشغال زنان و مشارکت سیاسی و خواست کسب موقعیت های کلان مدیریتی آنها دیده می شود اما سهم زنان در یک دهه گذشته از استخدامها چقدر بوده است ؟

آیا می توان از زنان توانمند فارغ از داشتن کد پرسنلی و استخدام رسمی در جایگاههای مدیریتی استفاده کرد؟ ایا حضور برابری وجود دارد که بشود از عدالت جنسیتی در بکار گیری زنان در جایگاهای مدیریتی و مشارکت سیاسی صحبت کرد ؟

آیا در محیط های کاری عدالت جنسیتی تعریف شده است، ایا عدالت جنسیتی با عدالت جنسی اشتباه گرفته نمی‌شود ،بی شک نیازمند تعریف دو واژه متفاوت عدالت جنسی و عدالت جنسیتی هستیم. عدالت جنسی به معنای دید به یک انسال از منظر فیزیکی و جسمی است و تفاوتهای ساختاری بدنی زن و مرد و عدالت جنسیتی به انسال فارغ از جنسیت به توانایی و مهارتهایی که داراست توجه می‌شود .اما آنچه تاکنون میراث‌دار بوده ایم ادعای عدالت جنسیتی به تعبیری شایسته سالاری اما با نگاهی جنسی بوده ایم .شایستگان اکثریت مردان تعریف شد و از بین مردان شایسته ی شایسته انتخاب شد .

البته در این امر موانع ساختاری و درونی هم برای آن اندک زنانی که بهشان پیشنهاد قبول پست مدیریتی شد نیز وجو دارد از جمله وجود سقف شیشه ای .

برگرفته از کورتیس و کاسار چون زنان در جایگاه های مدیریتی سازمانها به طوری متناسب حضور نیافته و در اقلیت اند، در این جایگاهها معمولا نقشی جزئی دارند و آسیب پذیرند ، بدین معنا که همراهان ، مربیان و سرمشق های کم تری دارند. با این وجود آنان بیشتر زیر نظرند و به احتمال بیشتری بر اساس پیش داوری مورد ارزیابی قرار میگیرند. از سوی دیگر این نگرشها منجر به تشکیل شیوههای سازمانی میشود که به عنوان عوامل مهم به وجود آورنده ی سقف شیشه ای مطرح اند.

سقف شیشهای اصطلاحی است که در دهه 1970 بوجود آمد تا موانع نامرئی و مصنوعی که به واسطه دیدگاهها و پیش قضاوتهای سازمانی وجود داشت و مانع دست یابی زنان به سمت های اصلی سازمان بود را توضیح دهد.

بنا براین زنان خود نیز با توجه به شرایط محیطی ایجاد شده و وجود موانع آشکار و نهان ،با عدم قبول خود برای پذیریش پست های مدیریتی به توزیع نا برابر پست ها و مدریتهای کلان کمک کرده اند .

بی شک یکی از راههای توسعه هر کشوری از مسیر حضور زنان در پست های مدیریتی و مشارکت سیاسی آنها می گذرد و می توان یکی از بهترین راهکار های جبران این کمبود را تبعیض مثبت مدیریتی زنان دانست.

فارغ‌التحصیل جامعه شناسی و فعال حوزه زنان

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی کلید ملی، تاریخ انتشار 14 شهریور 95 ، کد مطلب: 6226:www.kelidemeli.com

اخبار مرتبط
خواندنیها و دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین