محمد قربانی استاد دانشگاه فردوسی مشهد، در یادداشتی به بیان این مهم می پردازد که دولت در عملیاتیسازی و ترویج فعل عام پیشقدم باشد و ضمن توجه به اصول حکمرانی خوب، تصمیمگیریهای داشته باشد که منافع عام تولید کند و به هیچ چیزی جز مصلحت عامه توجه نداشته باشد تا ریلگذاری درستی در بخشهای مختلف صورت پذیرد و رشد و توسعه در عمل در تاروپود جامعه اتفاق بیفتد.
شعار سال:قانون اساسی جمهوری اسلامی یکی از کاملترین قانونهای اساسی است که توانسته اصول شرع مقدس را در بطن خود داشته باشد که علاوه بر دقت کامل، شمول عام نیز دارد. به همین دلیل وقتی از دولت به مفهوم قوای سهگانه صحبت میشود بر طبقهای خاص تأکید ندارد و همواره بر "همه" تأکید میورزد. آنجا که میگوید همه در برابر قانون یکسان هستند و هیچ حق و یا استثنایی را برای طبقهای خاص قائل نشده است و درواقع نفی خاصگرایی را داشته است. در ارتباط با دو قوه دیگر نیز اینگونه است یعنی نمایندگان مجلس و ریاست جمهوری اگرچه با رأی عدهای خاص حائز شرایط نمایندگی و یا ریاست جمهوری میشوند اما برابر قانون نماینده و رئیسجمهور " همه" هستند نه حزب و گروه خاص یا عدهای خاص از مردم. به همین دلیل هرگونه تصویب قانون توسط مجلس، تصمیمگیری و اجرا توسط قوه مجریه و صدور حکم قضایی باید برای همه باشد و استثنایی در آن وجود نداشته باشد. بهبیاندیگر قانون باید برای همه باشد و منافع عام تولید کند نه خاص به همین دلیل دقت، بسندگی و جامعیت در فرایند قانونگذاری و تصمیمگیری لازم و ضروری است تا برای یک طبقه خاص رانت ایجاد نکند و یا به نفع یک گروه خاص نباشد زیرا همه مردم ایران برای قانونگذار یکسان هستند. در مقام اجرا نیز اینگونه باید باشد و تصمیمهایی که در قوه مجریه گرفته میشود باید برای همه تولید منافع کند نه یک گروه خاص. همچنین صدور احکام قضایی برای همه افرادی که یک فعل خلاف را انجام دادهاند باید یکسان باشد و هیچکس نباید برتری نسبت به دیگری داشته باشد؛ بنابراین دولت به مفهوم عام باید فعل عام داشته باشد. هرگونه عدول از این داستان، بهنوعی قبیلهگرایی محسوب شده و موجبات چند گروهی و تفرقه و بهنوعی جداسازی جامعه متحده را فراهم میآورد که بسیار خطرناک است و میتواند زمینههای آشوب عمومی در رفتارها را پدید آورد و هر فردی از آحاد جامعه مسیری برای خود بر میگزیند که از مسیر صواب انحرافی دارد.
شاید بتوان گفت یکی از دلایل نابسامانی در حوزههای مختلف کارکردی دولت همین موضوع باشد که فعل عام و جامع ندارد که خود باعث شکلگیری اختلالها و گروههای مختلف در حوزههای مختلف میشود که نتیجه آن کاهش سرمایه اجتماعی است. از زاویه دیگر یکی از دلایل رشد و توسعهیافتگی کشورهای توسعه یافته توجه ویژه به همه مردم بهعنوان سرمایه کشور و جلوگیری از فساد در هر سطحی از سطوح قدرت میباشد و تبعیضی در این مقوله قائل نشدهاند تا مردم بتوانند شفافیت را در رفتارهای عملی دولت خود مشاهده کنند. در این نظامها نماینده مجلس، قاضی و رئیس جمهور مانند همه مردم هستند و امتیاز خاصی برای داشتن حاشیه ایمنی از عملکردهای ناصواب از منظر "این از حزب و گروه من است" و حتی اینکه " در گذشته خدمات خوبی برای نظام داشته است" نخواهند داشت.
امید اینکه دولت در عملیاتیسازی و ترویج فعل عام پیشقدم باشد و ضمن توجه به اصول حکمرانی خوب، تصمیمگیریهای داشته باشد که منافع عام تولید کند و به هیچ چیزی جز مصلحت عامه توجه نداشته باشد تا ریلگذاری درستی در بخشهای مختلف صورت پذیرد و رشد و توسعه در عمل در تاروپود جامعه اتفاق بیفتد.
پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی