شعار سال: اگرچه امروزه گفتمان غالب مدیران، تحول در عرصه‌‎های مختلف کارکردی جامعه است، اما ستاده نهایی این گفتمان به‌هیچ‌وجه قابل‌قبول نیست که خود بازگوکننده آن است که بین گفتمان و عملکرد شکاف بسیار زیادی وجود دارد. این موضوع نشان می‎دهد که در عصر مدرن نمی‎توان در ساختار‌های سنتی حرکت کرد و انتظار تحول داشت. برای این‌که تحول شکل عملیاتی پیدا کند به چند مؤلفه نیاز است: اول، تغییر ذهنیت‎ها به کلیت تحول و انتظارات از آن در چارچوب یک منظومه فکری، دوم، اعتقاد واقعی به تحول با رویکرد عملی، سوم، وجود قدرت همسوسازی بدنه مدیریتی، چهارم، جهت‎دهی بدنه مدیریتی با همسوسازها، پنجم، اقدام عملی در صحنه میدانی و استفاده حداکثری از تمام امکانات برای عملیاتی‎سازی تحول برای دستیابی به اهداف ترسیم‌شده، ششم، پذیرش مسئولیت عملیاتی‎سازی طرح تحول، هفتم، نظارت و ارزیابی و بالاخره هشتم، تلاش در جهت بازنگری و اصلاح طرح تحول با رویکرد کارآمدسازی و اثربخش کردن آن.
در این گام‎های ۸ گانه، اگرچه همه مؤلفه‌ها و گام‌‎ها دارای اهمیت ویژه هستند و باید در یک سیستم مورد توجه قرار گیرند، اما به نظر می‎رسد با توجه به شرایط ایران، باید بر روی دو مؤلفه همسوساز مدیران و مدیران همسوساز تمرکز بیشتر و نگاه ویژه‎تری داشت و بر روی آن سرمایه‎گذاری فکری و عملیاتی داشت، زیرا پیام‎های بسیاری برای نظام برنامه‎ریزی مدیریتی در حوزه تحول و تغییر خواهد داشت که می‎تواند به ارتقای کارکرد‌های مدیریتی در حوزه‎های مختلف منجر شود. در عمل عمدتاً تمرکز بر رویکرد مدیران همسوساز است تا با ایجاد همسویی در سیستم مدیریتی در حوزه‌‎های مختلف بتوانند به نتیجه مطلوب دست یابند این در حالی است که این رویکرد تاکنون در ایران نتیجه مطلوبی نداشته و مدیران به دلایل مختلف از جمله توان مدیریتی، سیاسی، تفاوت در دیدگاه‎ها در حوزه مورد نظر و حتی عدم باور به همسو شدن، نتوانسته‎اند همسویی‎های لازم را ایجاد کنند و با این شرایط، بیشتر هزینه بر جامعه تزریق کرده‎اند. به‎عنوان‎مثال، در صحنه مدیریتی در حوزه‎ اقتصاد، اگرچه بسیاری اعتقاد دارند همسویی تیم اقتصادی دولت مهم است و باید هماهنگی کامل داشته باشند، اما در عمل این اتفاق تقریباً در دولت‎های مختلف رخ نداده است. با توجه به این مسئله، سؤال این است اگر به هر دلیل تیم اقتصادی هماهنگ و همسو نباشند باید مسیر اقتصاد به همین شکل ادامه پیدا کند و با این‎که به‎طور پیوسته دولت تعویض‎هایی را در تیم اقتصادی داشته باشد تا همسویی ایجاد شود؟ واضح است با این رویکرد با دستیابی به اهداف اتفاق نمی‎افتد و یا این‎که زمان زیادی برای برنامه‎ریزی به‎منظور دستیابی به اهداف از دست می‎رود که در هر دو حالت، هزینه‎های زیادی بر اقتصاد کشور و در نهایت مردم وارد میشود. به همین دلیل باید در شرایط نبود مدیران همسوساز، از گزینه جایگزین آن یعنی همسوساز مدیران استفاده کرد. در شرایط جدید تنها همسوساز مدیران، قوانین می‎باشند که رکن تضمین‎کننده کارآمدی آن، نظارت است. با توجه به همسوسازها، مدیران می‎توانند با توجه به قالب مصوب (قانون) اقدام‎های مدیریتی خود را داشته باشند و از هرگونه تضاد و ناهمسویی رهایی یابند. درواقع، همسوساز‌ها مانند پل‎ عمل می‎کنند که همه مدیران با هرگونه ناهمسویی از این مسیر که تنها مسیر است باید عبور کنند و حوزه تحت مدیریت خود را داشته باشند به‎گونه‎ای که شاید با سرعت کمتر، اما در نهایت از این پل عبور موفقیت‌آمیز خواهند داشت.
با توجه به رویکرد همسوساز مدیران (به‎جای مدیران همسوساز) توأم با نظارت عالیه قانون‎گذار به نظر می‎رسد این رویکرد در شرایط موجود مدیریتی تنها راه‎حل عبور موفقیت‎آمیز از مسئله‌‎های مختلف اقتصادی و غیراقتصادی کشور باشد به‌گونه‌ای که کمترین هزینه بر جامعه تحمیل شود. به همین دلیل پیشنهاد می‎شود رویکرد غالب دولت در حوزه‌‎های مختلف بر همسوساز‌های مدیران متمرکز شود تا بتوان کاروان اقتصادی و غیراقتصادی را در مدت زمان کوتاه‎تری به مقصد رساند، زیرا تجربه نشان داد مدیران همسوساز کارایی لازم را در صحنه عمل نداشته‎اند و صرفاً موجبات اختلال‎های مختلف و در بیشتر موارد تشدید اختلال‌‎ها را فراهم آورده‎اند.

 

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی