شعارسال: نواب کمالی: محرومیت این است که قریب ۳۶ سال بعد از انقلاب هنوز در جنوب کرمان مردمی باشند که از ساده ترین امکانات زندگی هم بی بهره باشند و در یک کپر زندگی کنند!

محرومیت این است که بگویند دختر بچه هایی سه ساله و پنج ساله در جنوب کرمان(قلعه گنج) به خاطر نبود امکانات بهداشتی فقط با نیش یک عقرب کوچک از پای در آمدند، چرا که پادزهر نبود که به آنان تزریق شود!

محرومیت این است که با گذشت سه دهه و نیم از پیروزی انقلاب ، هنوز هم در جنوب کرمان دانش آموزانی باشند که در مدارس کپری درس بخوانند و از کمترین امکانات آموزشی برخوردار نباشند.

محرومیت این است که فرزندان جنوب، فاطمه ها و قاسم ها، بخاطر نبود امکانات درمانی مناسب در منطقه، هر سال یکی یکی چشم هایشان را از دست بدهند و از نعمت بینایی برای همیشه محروم شوند.

محرومیت این است که بشنوی دخترک نوجوان ۱۶ ساله ای در یکی از شهرستان های جنوب کرمان (رودبارجنوب) با یک باران کوچک، خانه کپری شان بر سرشان آوار شود و او همانجا تا صبح زیر آوار بماند و جان دهد، بی آنکه کسی خبردار شود!

محرومیت این است که هر ساله تعدادی خانه کپری در عنبرآباد و رودبار در آتش بسوزند و تمام دارایی شان دود شود و به فنا برود!

محرومیت این است که در شهرستانی با بیش از ۲۲۰ کیلومترمربع وسعت جغرافیایی و بیش از ۱۰۰ هزار جمعیت، یک بیمارستان هم وجود نداشته باشد، البته چند سال پیش در آغاز دولت نهم احداث شده اما با گذشت ۸-۹ سال هنوز به بهره برداری نرسیده باشد!

محرومیت این است که در شهرستانی با بیش از ۱۲۰ هزار نفر جمعیت (رودبار جنوب) یک پزشک متخصص زنان و زایمان وجود نداشته باشد و زنان رودباری با شکم پر تا نیمه شب در جلوی ساختمان پزشکان جیرفت پرسه بزنند تا نوبت شان شود.

محرومیت این است که مردمی در ایران جز کارت یارانه منبع گذران معاش دیگری نداشته باشند و تازه این کارت یارانه شان هم در گرو فروشگاه های محل شان باشد.

محرومیت این است که در قرن ۲۱ هنوز مردمی باشند که در جنوب کرمان شناسنامه نداشته باشند.

قصد این نوشتار به هیچ وجه سیاه نمایی نیست اینها فقط واقعیت های تلخی است که در گوشه ای از این سرزمین(جنوب کرمان) جاری است.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبسایت سلام سبزواران، تاریخ انتشار: 23 خرداد1394، كدمطلب:- ، www.salamsabzevaran.ir