شعار سال: انتقادها و گلایهها از برنامهسازی در صدا وسیما و مدیریت پخش برنامهها تمامی ندارد. تاکنون رسانههای مختلفی بخشهایی از برنامهسازی و کنداکتور پخش تلویزیون را زیر سوال بردهاند. مدیریت سلیقهای، سریالهای تکراری، کلیشه باوری در برنامههای سیما، افت کیفیت برنامههای نمایشی و ترکیبی و... از مهمترین انتقادهای مخاطبان رسانه ملی است.
شاید در وهلهی، اول این اتفاق چندان هم اهمیتی نداشته باشد، اما وقتی میبینید تلویزیون آخر هر هفته برای فیلمهای قدیمی و تکراری خود اطلاعرسانی میکند و از پخش دهها فیلم خبر میدهد که بارها از رسانه ملی پخش شده است با خود فکر میکنید پس این همه تولیدات سینمای ایران، آثار مستند و... چه شدند؟
روند تکرار حالا در رسانه ملی به یک اپیدمی تبدیل شده، اما صدا و سیما نمیتواند همواره با تکیه بر سریالهای قدیمی که محبوب عدهای هستند نبض مخاطب را در دست نگه دارد و لازم است مدیران تلویزیون کمی بیش از گذشته به مخاطب و نظرات آن توجه کنند و دنبال محتوا باشند. چرا که همین تکرارهای بیهدف آنقدر ادامه پیدا کرده که این سریالها حتی دستمایه شوخی در فضای مجازی شدهاند و با تکرار پی در پی و فاصله زمانی کم در معرض کمتاثیری قرار گرفتهاند؛ با این حال تلویزیون همچنان بی توجه به هشدارها، ساختههای موفق قدیمی را با فاصله اندک از بازپخشهای قبلی، روی آنتن میبرد، آن هم در این ایام کرونا که مردم بیشتر از همیشه نیازمند برنامههای پر محتوا، سریالهای سرگرمکننده و ارزنده هستند.
درحالیکه بسیاری از کارشناسان از شیوه مدیریت مدیران سازمان انتقاد میکنند و سلیقهگرایی را عامل افت کیفی برنامههای تلویزیون میدانند، مدیران رسانه علت اصلی مشکلات برنامههای تلویزیونی را در کاهش بودجه دولتی خلاصه میکنند.
اگرچه نقد مدیران به کاهش بودجه هم قابلتوجه است، اما بهنظر نمیرسد، منبع همه مشکلات کاهش بودجه باشد.
مدیریت سلیقهای، یکی از چند انتقاد مهم علیه رسانه ملی است. این در حالی است که میشود با برخی ایدهها مثل استفاده از شگردهای جدید در تولید محتوا، ساخت برنامه خلاقانه، وارد کردن نیروی جدید در عرصهی تولید این کاستیها را پوشش داد تا اعتماد و استقبال عمومی در این رسانه رو افزایش برود.
فاطمه پناهی پور دانشجوی کارشناسی روزنامه نگاری
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی نبض صدا و وسیما