شعار سال: به تازگی فرید نجفی از میان خیل متعدد نامزد‌های ریاست دانشگاه گیلان حکم خود را دریافت کرد. روز گذشته نیز شراره کاوسی به سمت رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان منصوب شد. این دو انتصاب را می‌توان تکمیل ناکامی محمد دوستار رئیس دانشگاه آزاد اسلام واحد رشت و رئیس ستاد هماهنگی ستاد‌های انتخاباتی رئیسی در استان گیلان طی دو روز دانست. زیرا دوستار بعد از این که نتوانست کرسی استانداری گیلان را بدست آورد، به عنوان یکی از گزینه‌های ریاست مدیریت و برنامه ریزی و همچنین دانشگاه گیلان مطرح بود.

دوستار در ماه‌های گذشته حمایت برخی نمایندگان مجلس و همچنین بعضی رسانه‌ها و کانال‌های تلگرامی را داشت. ولی تاکنون نتوانسته به مقامی دست پیدا کند. شاید او نیز به سرنوشت روسای ستاد انتخاباتی روحانی در استان گیلان دچار شود که هرگز مقامی بالا را تجربه نکردند. عبدالغفار شجاع رئیس ستاد انتخاباتی روحانی در سال ۹۲ همیشه به عنوان یک گزینه مطرح سمت‌های مختلف از جمله استانداری گیلان نام برده می‌شد، ولی هرگز به پستی در گیلان دست پیدا نکرد. البته نوبخت او را با سمت‌های تشریفاتی در سازمان مدیریت و برنامه ریزی نسبتا راضی نگه داشت. سید احمد حسینی رئیس ستاد روحانی در سال ۹۶ هم به عنوان گزینه مطرح چند استانداری از جمله چهارمحال و بختیاری نام برده می‌شد که با توجه به برخی پرونده‌های سیاسی هرگز به مقامی دست پیدا نکرد. (البته این که از نظر اقتصادی رشدی داشتند و یا خیر نامشخص است) محمدعلی علومی رئیس ستاد احمدی نژاد در سال ۸۴ هم از جمله اشخاصی بود که بعد از پیروزی او به پست خاصی دست پیدا نکرد و بعد از مدتی نیز کلا از سیاست کناره گرفت.

حال محمد دوستار نیز سه پست مهمی که در انتظارش بوده را از دست رفته می‌بیند. البته هنوز سمت‌های محبوبی، چون مدیرعاملی منطقه آزاد انزلی وجود دارد که البته بعید به نظر می‌رسد سعید محمد با توجه به سوابق غیراقتصادی و عمرانی او چنین ریسکی داشته باشد. شاید با توجه به لغو بخشنامه وزارت کشور مبنی بر لغو محدودیت انتصاب مامورین خارج از وزارتخانه شاهد حضور دوستار در بخش‌هایی از وزارت کشور باشیم. پست‌هایی که بیش از این دوستار چندان انتظار آن را نمی‌کشید.