شعار سال: زندگی تکرار مکررات است و عجیب است که این تکرار مکررات در ورزش ایران، بار‌ها و بار‌ها و بلکه بارها! در غلیظ‌ترین شکل ممکن خودنمایی کرده و البته خودنمایی خواهد کرد.

قاعده این ورزش بر پایه اصولی نانوشته بنا شده و توسط اهرم‌های قدرت نامرئی اجرا می‌شود و زمانی می‌توان به زیر میز این بازی زد که مدیرانی متخصص، جسور، کارا، اثربخش و توانمند به لحاظ اقتصادی عزم خود را برای درانداختن طرحی نو در این ورزش دراندازند.

ششم شهریور سالجاری و برگزاری مجمع انتخابات کمیته ملی المپیک در نگاهی خوشبینانه می‌تواند به نقطه عطف و شروعی تازه برای ورزش ایران تبدیل شود و در عین حال، در صورت تکرار برخی معادلات کلیشه‌ای این روز می‌تواند سرآغازی برای چهارسال روزمرگی، درجا زدن، نزول و عقبگرد ورزش ایران باشد.

اگر امروز آیین نامه برگزاری انتخابات رییس، نواب رییس و هیات اجرایی کمیته ملی المپیک به نحوی تدوین شده که به نظر می‌رسد راه را برای حضور سیاسیون و غیر ورزشی‌ها بسته است، اما خطر بزرگتری در کمین این انتخابات است و اینکه آیا واقعا خیرالموجودین ورزش کشور در همین سی و یک کاندیدا خلاصه می‌شود؟!

صرف نظر از اهمیت جایگاه نواب رییس و هیات اجرایی، اما باید پذیرفت کرسی ریاست کمیته ملی المپیک به دلیل شرح وظایف و اختیارات کاملی که در آخرین ورژن اساسنامه به آن تخصیص یافته است، کلیدی‌ترین و مهمترین جایگاه در راس وزارت خارجه ورزش کشور و تنها مرجع عالی ورزشی معتبر در سطح بین الملل به نمایندگی از ورزش‌های المپیکی و معتبر بین المللی فعال در کشور است.

سوال اساسی که مشخص شدن پاسخ آن می‌تواند ترسیم کننده مسیر مشخصی برای جمع بندی نهایی اعضای مجمع در رای به مناسب‌ترین گزینه ریاست کمیته باشد این است که «رییس کمیته ملی المپیک ایران باید واجد چه شرایط و خصوصیات منحصر به فردی جهت مدیریت و برنامه ریزی در این ورزش سراسر حاشیه، درگیر بحران‌های بین المللی و ناتوان از نظر اقتصادی باشد؟»

فراموش نکنیم یکی از مهمترین مشکلات حال حاضر فدراسیون‌های ورزشی کشور به ویژه فدراسیون‌های متولی ورزش‌های المپیکی، کمبود اعتبارات مالی است و روزی نیست که مصاحبه‌ای از یک رییس فدراسیون در خصوص عدم واریز بودجه فدراسیون و تنگنا‌های مالی نخوانیم و نشنویم.

البته باید به این گروه از روسای محترم نیز متذکر شد آن روزی که با علم به همه مشکلات و کمبود‌های مالی و همچنین بدهی‌های انباشته موجود، برای ریاست فدراسیون کاندیدا شدید و خود را تنها گزینه اصلح و مناسب برای نشستن بر صندلی ریاست می‌دانستید و حتما قول‌هایی نیز در خصوص جذب اسپانسر داده بودید، باید به روزی هم فکر می‌کردید که باید «الوعده وفا» را عملی سازید!

اما برای این دوره از انتخابات ریاست کمیته ملی المپیک، مجید شایسته، هادی ساعی، محمود خسروی‌وفا، بهرام قدیمی، آرش میراسماعیلی، فضل‌الله باقرزاده، کیکاووس سعیدی و مهدی علی نژاد ثبت نام کرده و در صف تایید صلاحیت قرار دارند.

مسلما انتخاب گزینه اصلح برای سکانداری کمیته از بین این هشت نفر کار سختی نخواهد بود، زیرا همانطور که اشاره شد، بررسی سوابق اجرایی، میزان توفیق در برقراری ارتباط و ایجاد تعامل مثبت در سطوح داخلی و بین المللی ورزش، عمل به وعده ها، مقبولیت نزد خانواده ورزش و مهمتر از همه وجود پشتوانه اقتصادی و جذب منابع و برخورداری از ارتباطات موثر در سطوح مختلف اجرایی کشور و مجلس شورای اسلامی، قدرت چانه زنی در تامین و تخصیص بودجه مورد نیاز برای فدراسیون‌های ورزشی کشور، به وضوح گزینه «شایسته» را مشخص خواهد کرد.

در این رابطه بدیهی است گزینه‌هایی که حتی در پرداخت هزینه‌های جاری و حقوق پرسنل خود نیز مشکل دارند تا چه برسد به تامین اعتبارات مالی کلان در انجام اعزام‌های برون مرزی، میزبانی ها، ساخت آکادمی‌های تخصصی، تسویه بدهی‌های انباشته و حمایت مالی از پیشکسوتان و قهرمانان خود و هر روز به دنبال «کندن و مصادره» امکانات سایرین به نفع خود هستند، هرگز نخواهند توانست در سطح کلان باری از دوش ورزش برداشته و بلکه باری مضاعف بر پیکره نحیف ورزش تحمیل خواهند کرد.