شعار سال: نشست تخصصی نمایندگان شعب انجمن ایرانی تاریخ در دانشگاههای کشور، 28 آبان ماه، در تالار رجایی بخارایی دانشگاه فردوسی با موضوع هماندیشی در خصوص آسیبشناسی آموزش و پرورش تاریخ در دانشگاهها، برگزار شد و اعضای این انجمن به بیان نظرات خود در اینباره پرداختند.
در ابتدای این جلسه غلامحسین نوعی، نماینده انجمن ایرانی تاریخ در خراسان رضوی و سردبیر فصلنامه تاریخ پژوهی، با اشاره به وضعیت دراماتیک تاریخ عنوان کرد: موضع کشور با موضع ما متفاوت است و برای فارغالتحصیلان درخواستی نیست. در رسانهها هم انحرافات تاریخی زیادی داریم که باید به آن بپردازیم.
مجید حاجیبابایی، یکی دیگر از اعضای انجمن، در خصوص فعالیت این انجمن گفت: اگر همه دست به دست دهیم و یک نهاد قدرتمند باشیم، میتوانیم در روند تاریخی و تولیدات تاریخی اثرگذار باشیم.
وی همچنین در رابطه جایگاه آموزش و پژوهش در این رشته بیان کرد: یکی از دلایل جدی نگرفتن این رشته بحث اشتغال است. باید به سمت ایجاد شرکتهای دانشبنیان در این حوزه شویم تا دانشجویان بتوانند از رشته خود استفاده و ارتزاق کنند.
حاجیبابایی افزود: در هرجای دنیا که چاه نفتی وجود دارد، درکنار آن یک مرکز مطالعات تاریخ شفاهی هم وجود دارد. در حوزه تاریخ و گردشگری هم زمینه اشتغالزایی وجود دارد. باید از نظری شدن تاریخ که از معضلات آموزش تاریخ است، دور شویم و به واقعیات جامعه نزدیک شویم.
هادی بکائیان، نماینده انجمن ایرانی تاریخ در نیشابور، حل این مشکل را در دست اراده حاکمیت سیاسی کشور دانست و دو الگوی کلی خود برای این معضل را چنین ارائه داد: اولین سوالی که برای دانشآموز پیش میآید این است که مگر در مملکت پژوهشگر تاریخ وجود ندارد که پزشک کودکان کتاب تاریخ معاصر مینویسد و یا برای دانشجو هم این سوال ایجاد میشود که چرا در رسانه ملی باید افرادی که تحصیلات تاریخی ندارند درمورد مسائل تاریخی اظهارنظر کنند.
بکائیان با انتقاد از عملکرد آموزش و پرورش در کمرنگ کردن نقش تاریخ عنوان کرد: در سال 86 از سرگروهان تاریخ استان برای سه کتاب تاریخ معاصر نظرسنجی شد که اکثرا کتاب جوادیان را پیشنهاد دادند اما 31 شهریور بخشنامه آمد که حتما باید کتاب آقای ولایتی تدریس شود.
یوسف متولی حقیقی، از دیگر اعضای این انجمن، پیشنهاد خود را چنین ارائه داد: انجمن باید یک شبکه مجازی داشته باشد. برای جمعآوری مقالات پژوهشگران و امتیازدهی به آنان و از این راه هم اطلاع رسانی کند و هم کسب درآمد صورت گیرد. با وجود این شبکه و نشر نقدهای وارده به سریالهای تاریخی تبدیل به قدرتی علمی میشویم و در آن صورت حکومت نمیتواند ما را نادیده گیرد.
روحالله بهرامی، نماینده این انجمن در کرمانشاه، با تاکید بر داشتن اراده معطوف به عمل گفت: برای تغییر وضعیت باید هم سنت و کارکردهای آن هم وضعیت کنونی خود را بشناسیم. در این زمینه باید آمارگیری از وضعیت تاریخ داشتهباشیم.
محسن رحمتی، نماینده انجمن تاریخ پژوهی در لرستان، انتقادات خود در حوزه آموزش و پرورش را بیان کرد: در حوزه آموزش سرفصلهای درسی کاربردی نیست و مشکل آییننامهای وجود دارد، در بحث پژوهش هم هیات تحریریه مجلات علمی پژوهشی سلیقهای عمل میکنند.
ابوالفضل حسنآّبادی، دیگر عضو دیگر این انجمن، آموزش تاریخ را دچار دور باطل دانست و گفت: نیازهای زمانه با نیازهای 50 سال پیش که این رشته تاسیس شد یکی نیست. همچنین مورد مهم دیگر ایجاد پیوند بین دانشگاه و نگاه مردم عادی به تاریخ ایجاد شود. مثلا یکی از نیازهای تاریخی مردم شجرهشناس و یافتن شجرهنامه خودشان است.
محمدتقی ایمانپور نیز به عنوان یکی دیگر از اعضای این انجمن یکی از مشکلات را سیاسی بودن همه مسائل در کشور دانست و افزود: برای اینکه رشد علمی کشور را بالا نشان بدهیم سعی در بالا بردن تعداد مقالات میکنیم. درحالی که بالا رفتن تعداد آنها لزوما نشانگر رشد علمی نیست.
فرهاد صبوری، نماینده انجمن ایرانی تاریخ از اراک، ابعاد آسیب شناسی تاریخ را شرح داد: در سطح خارجی دنیا سعی در دزدیدن اشخاص تاریخی ما دارد. در داخل هم طراحی کتب به ما محول نمیشود. همچنین فقدان یک مرکز پژوهشهای آماری در زمینه تاریخ احساس میشود.
هادی خوش افتخار، دیگر عضو این انجمن، با گلایه از آشنا نبودن پژوهشگران و دانشجویان تاریخ با اسناد تاریخی گفت: دانشجویان حتی نمیتوانند تاریخ بیهقی را از رو بخوانند. در منابع مقالات هم از اسناد تاریخی استفاده چرا که نویسندگان اصلا نمیدانند منبع تاریخی به چه معناست.
این برنامه، چهارمین نشست فصلی انجمن ایرانی تاریخ و اولین نشست فصلی در خراسان رضوی بود.
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبسایت ایسنا، تاریخ انتشار 28 آبان 1394، کد خبر: 948-29286-5، www.isna.ir