شعار سال: بسیاری از افراد اعتقاد دارند در صورتی که آنها برای مدت زمان طولانی از عینک استفاده کند دچار ضعف بینایی می شوند. اما آیا واقعا این مطلب صحت دارد؟ دلایل بسیاری برای عدم استفاده همیشگی افراد از عینک وجود دارد. برای مثال فرد ممکن است هنگام عینک زدن ظاهر خود را دوست نداشته باشد و یا بدون داشتن عینک احساس راحتی کند. حال به غیر از مباحث زیبایی شناسی برخی افراد اعتقاد دارند که استفاده همیشگی از عینک دید آنها را دچار مشکل کند و به همین دلیل از عینک زدن هراس دارند. طبق بررسی هایی که سال گذشته در کشور نیجریه صورت گرفته است ۶۴ درصد از دانشجویان این کشور اعتقاد دارند که عینک زدن باعث ضعف بینایی آنها می شود. همچنین تحقیقات صورت گرفته در کشورهای هند و پاکستان حاکی از آن است که در این دو کشور نیز به ترتیب ۳۰ و ۶۹ درصد از افراد بر این عقیده هستند. این در حالی است که تیم پزشکی برزیل ضعیف شدن چشم را نتیجه استفاده از عینک می دانند. اما باید دید که آیا آنها مدرک معتبری برای اثبات گفته خود دارند یا نه؟

در واقع دو دلیل بسیار متفاوت برای عینک زدن افراد وجود دارد که شامل نزدیک بینی و دوربینی می باشد. نزدیک‌بینی (Myopia) یکی از عیوب انکساری چشم است که در آن چشم بیمار نوشته‌ها و علامتها را در فاصله نزدیک تشخیص می‌دهد ولی در فاصله دور نمی‌تواند آنها را شناسایی کند. در حالت دوربینی (Hyperopia) چشم بیمار در دیدن اشیاء نزدیک دچار اشکال است. این در حالی است که دوربینی اغلب با سن افراد ارتباط دارد، به گونه ای که بسیاری از افراد در سنین ۵۰ – ۴۰ سالگی نمی توانند در نور کم مطالعه کنند. در واقع با زیاد شد سن عدسی چشم افراد به تدریج شروع به سخت شدن می کند و دامنه تطابق خود را با فواصل مختلف از دست می دهد. تا کنون تحقیقات اندکی در رابطه با تاثیر طولانی استفاده از عینک صورت گرفته است و دلیل مجاب کننده ای برای آنکه عینک زدن بر روی بینایی افراد تاثیر می گذارد وجود ندارد. اما چرا بسیاری از افراد بر این باورند که عینک زدن بینایی آنها را بدتر می کند؟ علت این امر آن است که افراد عینکی به مرور زمان به عینک خود وابسته می شوند و همچنین عدسی چشم آنها با افزایش سن دچار وخامت می شود. بنابراین آنها احساس می کنند که اغلب اوقات به عینک خود نیاز دارند و اینگونه نتیجه گیری می کنند که عینک زدن چشمان آنها را ضعیف تر کرده است. در صورتی که هیچ رابطه علت و معلولی در مورد این مطلب وجود ندارد. علاوه بر این بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که عینک زدن یا نزدن بر عهده خود فرد است و حتی اگر افراد در هنگام مطالعه دچار خستگی چشم، سر درد و یا چشم درد شوند در طولانی مدت هیچگونه تاثیری در ضعف بینایی آنها ندارد.

حال در مورد عینک زدن کودکان وضعیت کمی متفاوت است. ده ها سال پیش برای برطرف کردن نقص بینایی کودکانی که دچار نزدیک بینی بودند عینک هایی تجویز می شد که از شماره واقعی چشم آنها ضعیف تر بود و این موضوع نشات گرفته از این اعتقاد بود که عینک ضعیف تر، روند بزرگ شدن طول کره چشم که در حالت نزدیک بینی ایجاد می شود را کاهش داده و آن را به تاخیر می اندازد. اما بررسی های صورت گرفته در مالزی نشان دادند که این موضوع صحت ندارد. در پژوهش های صورت گرفته در کشور مالزی ۹۴ کودک که مبتلا به نزدیک بینی بودند به طور تصادفی انتخاب شدند، به گونه ای که به برخی از این کودکان عینکی با شماره چشم آنها و به برخی دیگر عینک ضعیف تر از شماره چشم آنها داده شد. سپس ۲ سال بعد طول کره چشم کودکان اندازه گیری شد. نتیجه تحقیقات نشان داد که طول کره چشم کودکانی که از عینک ضعیف تر استفاده کرده بودند با گذشت زمان افزایش یافته و بینایی آنها به مرور کمتر شده بود.

با این وجود هنوز برخی از افراد می گویند شواهد کافی برای رسیدن به یک نتیجه قطعی وجود ندارد، اما برسی ۲۰۱۱ پژوهش صورت گرفته در مورد نزدیک بینی کودکان نشان می دهد که بهتر است برای آنها عینک مناسب تجویز شود.علاوه بر این مدرکی وجود ندارد که نشان دهد عینک دارای شماره درست باعث ضعیف تر شدن چشم کودکان می شود. چشم کودکان آماده یادگیری است و در صورتی که کودک از عینک مناسب استفاده نکند دچار تنبلی چشم و ضعف بینایی می شود، زیرا تصویر واضحی بر روی شبکیه چشم کودک قرار نمی گیرد. علاوه بر این تجویز عینک مناسب باعث افزایش سرعت مطالعه و کاهش ابتلا به دوبینی در کودکان می شود.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که مطالب عنوان شده صرفا جهت آگاهی عمومی افراد عنوان شده است. بنابراین تمامی افرادی که دچار ضعف بینایی هستند باید در این خصوص با پزشک خود مشورت کنند.

با اندکی تخلیص و اضافات، برگرفته از خبرگزاری ایمنا، تاریخ انتشار: 29 اردیبهشت 1393، کد مطلب: 147260، www.imna.ir