شعارسال : دکتر عبدالصاحب یادگاری کارشناس مسایل سیاسی (استاد بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی) در گفتگويي از بازگشت مجمع الجزایر بحرین به آغوش میهن خبر میدهد . متن کامل این گفتگو به شرح زیر است:

این نگاه استراتژیک البوکرک به موقعیت سوق الجیشی تنگه هرمز و بندر عدن، رهیافتی شد بر دیدگاه امپریالیزم انگلستان که پس از حل اختلافات و مناقشات خود با رقیب اروپائی (فرانسه) و عقد پیمان پاریس در 1763 که به اخراج نیروهای نظامی فرانسه از شبه قاره هند و کانادا و انتقال سلطه کامل انگلستان برد و جزیره قبرس و مالت منجر شد، حکومت لندن، این بار به اندیشه استیلا بر کشور آسیائی، سنتاً با نفوذ در شبه قاره هند یعنی ایران که به دلیل هماهنگی نژادی و سلطه فرهنگی، ایران همواره، هند را عمق استراتژیکی خود تلقی می کرد و چند سال پیش از سیطره انگلیس بر هندوستان، نادر شاه هند را اشغال کرده بود و دستور نصب علامت مرزی ایران را در میانه رود سند صادر کرده بود، با این پیام «این علامت مرزی، حد فاصل مرز ایران و هندوستان محسوب می شود»

این احساس خطر انگلستان از جانب ایران، به ویژه پس از عقد قرارداد فین کنشتاین بین ایران فتحعلیشاه قاجار و فرانسه ناپلئون بوناپارت که در آرزوی سلطه بر شبه قاره هند بود و ایران را راهکاری استراتژیکی تلقی می کرد، افزایش یافت که لرد کرزن فرماندار انگلیس بر هندوستان اعلام داشت «همه چیز علیه ایران و به سود هر کشور دیگر» که کشور دیگر امپریالیزم روس بود، که این دو کشور، مشترکاً به سرکوب ایران پرداختند و از شمال و جنوب اراضی زرخیری از خاک میهن ما را تجزیه کردند، که مجمع الجزائر بحرین مصداقی دیگر از این یغماگری بوده است.

مجمع الجزایر بحرین، که در فاصله 32 کیلومتری عربستان سعودی در خلیج ایران واقع است، پس از خیانت محمد رضا پهلوی در واگذاری این مجمع الجزایر به انگلستان، به دستور کشور اخیر، و با سرمایه گذاری دولت وهابی سعودی (که اقامه دولت سعودی در شبه جزیره العرب رهن اراده امپریالیزم انگلستان است که به وسیله فیلپی جاسوس انگلستان در سطح جامعه عربستان مطرح شد) پلی به طول 32 کیلومتر بین منامه مرکز بحرین و ساحل سعودی ساخته شد.

و با این ترتیب بحرین عملاً، امتداد عربستان سعودی شد که اخیراً نظامیان حکومت وهابی سعودی، با عبور از این پل به کشتار مردم آزادیخواه بحرین می پردازند.

تاریخ جهان نشان می دهد که مجمع الجزایر بحرین (که مساحت واقعی آن از بندر بصره تا قطر امتداد داشته) از دوران باستان، بخشی از ایران بوده است و از جمله پایگاه های دیدبانان نیروهای دریایی ایران، به منظور حراست خلیج فارس و پیشگیری از تهاجم اعراب شبه جزیره العرب به خاک آریائی ها بشمار می رفت، که آرنولد ویلسون مولف کتاب «خلیج فارس» به یکی از تهاجم اعراب که به سوراخ شدن شانه های اعراب مهاجم به دستور شاپور ذوالاکتاف ساسان منجر شد اشارت برده است .

به این ترتیب متوجه این واقعیت تاریخی می شویم که مجمع الجزایر بحرین که امروزه به وسیله آل خلیفه از قبیله عتبه در منطقه نجد عربستان که یکی از عوامل انگلستان هستند، با پشتیبانی حکومت عربستان سعودی اداره می شود، از دو هزار و پانصد سال تا نیمه اول سده بیستم، رسماً جزئی از خاک ایران بوده است، که حتی مورخین غربی و به ویژه انگلیسی از وابستگی بحرین به ایران مطلب نوشته اند.

و نظام های سیاسی ساختگی که در فردای جنگ جهانی اول در شرق سوئز از جمله رژیم عربستان سعودی و آل خلیفه در بحرین و غیره، به عنوان پایگاه دفاعی بریتانیای کبیر بر پاشد، منحل خواهد گردید و به این ترتیب موازنه قوا در آسیا با اعتلای ایران به جایگاه طبیعی و منطقی خود، برقرار خواهد گردید .

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وب سایت خبري تحليلي شیعه‌نيوز ، تاریخ انتشار جمعه 01 آبان 1394 ، کد مطلب :103172 : www.shia-news.com