سه نوع سطل مختلف برای سه نوع زباله
ساکنان ظرف های کوچکتری در زیر سینک ظرف شویی دارند و سطل های بزرگتر در بیرون و کنار ورودی خانه قرار می گیرند (در مورد آپارتمان ها، ظروف جداسازی در محل شوتینگ قرار گرفته است). به این ترتیب عملا حجم زباله تولیدی هر خانواده به سه بخش تقسیم می شود. ماشین های شهرداری هم براساس جدولی که برای هر محله مشخص شده، سطل بازیافتی ها و مواد غیرقابل مصرف را یک هفته در میان و سطل سبز مواد غذایی (ارگانیک) را هر هفته می برند. این کار در درجه اول هزینه سنگین جمع آوری روزانه و نیاز به حضور وسیع نیروی انسانی و خودرو برای پاکسازی شبانه را به شدت کاهش داده و با جداسازی از مبدا امکان استفاده از موارد ارگانیک به عنوان کود و بازیافت آسانتر مواد را فراهم می سازد، در عین حال فضای کمتری از زمین برای دفن مواد غیرقابل مصرف اشغال خواهد.
یک شوت نمونه در یکی از مجتمع های مسکونی
البته این تمام ماجرا نیست، کاهش تولید زباله از دو راه عمده مورد توجه ویژه شهرداری تورنتو بوده است. اول ایجاد انگیزه اقتصادی، به این ترتیب که هر خانواده باید براساس اندازه سطل خاکستری (دارای 4 اندازه) مالیات بپردازد، بنابر این اگر خانواده ها برای کاهش هزینه مایل هستند که از کوچکترین سطل استفاده و کمترین زباله بی مصرف را تولید کنند. از طرف دیگر آپارتمان ها هم براساس حجم تولید زباله خود باید هزینه بپردازند، این امر موجب می شود که مدیریت ساختمان ها که توسط شرکت های تخصصی انجام می شود (نه به وسیله افراد بازنشسته و معمولا بی کار ساکن بلوک یا آپارتمان!) تمام تلاش خود را برای آموزش ساکنان برای کم کردن هزینه ها انجام می دهند.
قرار دادن سطل ها در حاشیه خیابان برای جمع آوری محتویات توسط شهرداری
از طرف دیگر خود شهرداری هم با جدیت به وسیله رسانه های مختلف شامل تلویزیون، رادیو، روزنامه، بروشورها و پوسترهای تبلیغاتی موضوع اطلاع رسانی را با جدیت ادامه می دهد، به شکلی که تقریبا همیشه یکی از پوسترهای نصب شده در آسانسورهای مراکز مسکونی اختصاص به اطلاعیه ای در مورد صرفه جویی انرژی و مساله کاهش زباله یا تفکیک صحیح آن دارد. هر سال تقویم های ویژه آموزشی توسط شهرداری به صورت رایگان به همه خانواده ها داده می شود و سایت سازمان پسماند تورنتو هم راهنمایی های لازم را برای شهروندان ارائه کرده به گونه ای که اگر ابهامی در مورد چگونگی و زمان بیرون گذاشتن زباله خاصی مورد نظر باشد، اطلاعات لازم در سایت وجود دارد.
هزینه ای که برای اندازه های مختلف سطل زباله غیرقابل بازیافت باید هر خانواده پرداخت کند
نکته دیگر گرفتن مالیات جمع آوری زباله از شرکت های بزرگی است که محصولات آن ها در بسته بندی عرضه می شود که از جمله آن ها می توان به شرکت های تولید نوشابه و آب معدنی اشاره کرد.
شهرداری برای زباله های خاص هم برنامه خاص خود را دارد، زباله های الکترونیک مثل تلویزیون و وسایل برقی، باتری، لامپ، وسایل بزرگ مثل مبلمان، یخچال و اجاق، رنگ و مواد سمی و خطرناک و... هم هر کدام به صورت جداگانه جمع آوری می شوند. اگر هم جایی مثل رستوران های پر رفت و آمد تولید زباله زیادتر از حد معمول داشته باشد، به ازای مراجعات بیشتر خودروهای شهرداری هزینه آن را باید جداگانه پرداخت کند، به این ترتیب هیچ مساواتی بین تولید کنندگان زباله وجود ندارد و هر نوع تحمیل بار اضافه به شهرداری یا تولید اضافی زباله با پرداخت هزینه بیشتر همراه است.
در نهایت، آموزش فشره شهروندان و وجود محرک اقتصادی در کنار آمادگی سیستم شهری در بازیافت و پردازش زباله، در مجموع ضمن تضمین تمیزی شهر، هزینه های فرآیند را کاهش داده و در عین حال آلودگی محیط زیست را نیز کاهش می دهد. اما وقتی که شهروندان به صورت مساوی برای حمل زباله هزینه می دهند انگیزه ای برای آن ها جهت کاهش و تفکیک زباله مگر به صورت شخصی و موردی وجود نخواهد داشت، وقتی تفکیک با بی توجهی روبرو شده و مهم نباشد حجم زباله ها در یک ظرف زیاد شده و نگهداری آن ها با سطل های موجود مقدور نیست پس تقریبا هر شب باید زباله ها بیرون گذاشته شود و... به این ترتیب چرخه ناقصی از هزینه بالا، آلودگی محیط زیست و اتلاف نیروی انسانی، سوخت و امکانات ایجاد می شود. بازیافت هم در زمانی که زباله به درستی تفکیک نشده اگر مقرون به صرفه باشد، با دشواری و سودرسانی کم همراه خواهد بود.