شعارسال: چندی پیش شاهد درگیری لفظی میان وزیر بهداشت و فرماندار بدره بودیم که این درگیری در نهایت منجر به توهین قاضی زاده هاشمی به فرماندار بدره شد. شاید در ابتدای ورود دولت یازدهم بر کرسی اجرایی کشور کسی فکرش را هم نمی‌کرد که شدیدترین حملات با استفاده از بدترین کلمات توسط رئیس جمهور و همکاران وی در مقام اجرایی دولت به مردم ایران منصوب شد.

حزب اعتدال و توسعه که جدی ترین جریان فعلی در قوه مجریه است که بر کرسی نشسته و مدیریت کشور را در دست دارد در بند هفتم اساسنامه خود دوری از رفتارهای افراطی را لازمه کار دانسته و نوشته است: باید در کلیه تصمیمات و اقدامات همواره قانون محور حرکت باشد و از هر نوع رفتار سلیقه‌ای و افراطی جدا پرهیز شود. حسن روحانی نیز در زمان کاندیداتوری اش در سال 92 برای ریاست جمهوری گفته بود:( نقد خیلی زیباست البته دلسوزانه و سازنده، با نقد منصفانه می‌شود تصمیمات را تصحیح کرد و نقاط ضعف را برطرف. نقاد بهترین خدمت را به کشور و دولت خواهد کرد.

پس از گذشت چندی از شروع به کار جدی دولت یازدهم ورق رفتارهای رئیس جمهور و اطرافیان نسبت به منتقدان برگشت خورد و نامناسب ترین کلمات بر علیه مخاطبان توسط دولتمردان به کار برده شد. گذر چند ماه از عملکرد دولت و آغاز انتقاد از عملکرد آقای رئیس جمهور و همکارانش خیلی زود تیم دولت را عصبانی کرد. رئیس جمهوری که روزی از بستن دهان منتقدان به خدا پناه برده بود، از منتقدانش با لفظ «بزدل سیاسی» یاد کرد و گفت «جهنم که از مذاکره با آمریکا می‌ترسید.» کار اما به همین‌جا ختم نشد. اجرایی شدن برجام و تحقق نیافتن وعده‌های دولت، صدای منتقدان را بلندتر کرد. صدایی که دولتی‌ها علاقه‌ای به شنیدن آن نداشتند و این اخر ماجرا نبود. دولت از بهمن 94 تا امروز سیاست شکایت از رسانه‌های منتقد را در دستور خود قرار داده است.

ترسوها، هوچی بازها، بی سواد ها، بی شناسنامه هاو... تنها بخشی از کلماتی است که توسط رئیس جمهور و اطرافیان وی به منتقدان نسبت داده شد و در آخرین هنرنمایی این دولت نیز وزیر بهداشت به فرمانداری که از وضع نامطلوب بخش سلامت مردم شهرش دفاع کرده بود کلمه بیشعور اضافه شد. کلمه ای که همه ی موافقان و مخالفان دولت را در شوک فرو برد و کسی فکرش را نمی‌کرد که برای یک درخواست به حق از عالی ترین مقام حوزه سلامت کشور این حرف زده شود. شاید کلیدی ترین جمله ی وزیر بهداشت به فرماندار بدره این بود تو نماینده ی دولت هستی و نه مردم و این جمله این معنی را تداعی می‌کند که در نگاه دولت یازدهم خدمت به مردم جایگاهی نداشته و تنها میخواهند دولت را تبلیغ کنند.

کنکاش در اخلاق متکبرانه دولتمردان و نگاه رعیتی به مردم در سخنان و کردار تیم دولت یازدهم شاید دلایل متفاوتی می‌تواند داشته باشد که تنها به دو مورد آن اشاره می‌کنیم:

1/ اکثر کابینه آقای روحانی را وزرایی تشکیل داده اند که از حیث وضعیت مالی در وضعی بسیار مطلوبی قرار داشته اند و از این حیث این گونه رفتارهای متبرکانه به دور از اذهان نیست.

2/ جریان اعتدال از ابتدای به دست گرفتن قوه مجریه سعی در نشان دادن وضعیت نامطلوبی از وضعیت مردم داشته است (وزیر بهداشت: مردم پیش از دولت یازدهم کف زمین زایمان می‌کردند)

همزمان با یکسالگی دولت در سال 93 برخی رسانه ها احتمال دادند سخنان تند و اهانت‌آمیز روحانی و اطرافیان وی مقدمه‌چینی برای جور‌چین فرافکنی در آینده است. انحراف افکار عمومی از سوء مدیریت‌ها و تصمیمات غلط و چرخاندن پیکان تقصیر به سمت کسانی که یک میلیونیم قدرت، بودجه و اختیارات دولت را ندارند، نهایت سیاسی‌کاری است. مردم می‌دانند که چرا و چگونه، بعضی سیاست‌مداران به سبک رونالدینهو، به یک سو نگاه می‌کنند و به سوی عکس پاس می‌دهند. مردم اصلاً واکنش مثبتی به این بازی‌ها نشان نداده‌اند. چیزی که امروز به وضوح انرا مشاهده میکنیم.