شعار سال: در امتداد گمنام روستای بیدو،سینه ی زنی میان خشت های خسته ی خانه ای قدیمی،خس،خس می کند.گلبس،زنی تهی دست و بی همنفس.

تیرهای چوبی سقف خانه اش مثل ابروان معشوقه ی پولداران همین حوالی چه قوس قشنگی دارد.

به تصویر اول نگاه کنید.انگار مادری به تابوت جگرگوشه اش نگاه میکند.آنجا که تمام هستی اش را راهی گور می کنند.این خانه هم با تمام فروریختگی اش تمام هستی گل بس است.ولی حالا دیگر باور کرده پس از بارانهای پرنهیب جنوب بوشهر ،ستون فقرات خانه اش ،فقط به درد شکستن میخورد.

عمق این فاجعه را پس از سالها فقط من و دوست عکاسم دیدیم.

در اوج همین بارانهایی که گذشت دیگر آب از چکه گذشته بود،از سقف کلبه ی فرسوده ی او خاک و شل فرو می ریخت.

تمام دکوراسیون خانه اش چند پوستر آب خورده از هنرمندان،حضرت مسیح و مریم مقدس بود.

مسلمانانی که از احوال همنوعشان خبر ندارند،لااقل برد بلندگوههای مساجدشان را چک کنند تا ببینند چقدر از ویرانه خانه ی او آن طرف تر میرود. اینطور گلبس خواهد فهمید در این حول و حوش هیچ جنبنده ای نیست تا به ترمیم خانه اش دل خوش کند.

همیشه ی یقه ی مسئولان را نگیریم.

مابرای جامعه و مردم خویش چه کردیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی آوای جم، تاریخ انتشار: 11 فروردین 1396، کد مطلب: 7043:www. avajam.ir