شعار سال: مناطقی در امریکای لاتین که برای رشد قهوه مناسبند، با کاهش ۷۳ تا ۸۸ درصدی تا سال ۲۰۵۰ مواجه هستند. بااین حال، تنوع در گونه های زنبورها ممکن است نجات بخش باشد، با این که بسیاری از گونه ها در مناطق کوهستانی سرد با گرم شدن هوا تلف می شوند. این پژوهش که با همکاری دیوید روبیک، دانشمند ارشد در موسسه تحقیقات استواییSmithsonianنوشته شده است، در شماره اخیر مجله ی آنلاینمقالات آکادمی ملی علومبین ۱۱ تا ۱۵ سپتامبر منتشر می شود.

به گزارش ایانا از سایت "یوراکلرت"، روبیک می گوید: "به نسبت پولی که من دارم، زمانی که ما هم گیاهان و هم حیوانات (یا در این مورد زنبورها) و بیولوژی آنها را لحاظ می کنیم، کارهای فوق العاده ای در رابطه با پیش بینی آینده انجام می دهیم». « مدل های سنتی برای ایجاد توانایی در موجودات زنده برای تغییر ساخته نشده اند. آن ها بر اساس دنیا به همان شکلی که ما آن را می شناسیم ساخته شده اند، نه بر مبنای راهی که مردم و سایر موجودات زنده می توانند با آن سازگاری یابند".

مدل سازی تیم پژوهش برای امریکای لاتین انجام شد، بزرگترین منطقه کشت قهوه که با در نظر گرفتن هم گیاهان و هم زنبورها تحت چندین سناریوی گرم شدن جهانی قرار دارد. این تیم متشکل از متخصصان موسسهSmithsonianدر پاناما؛ مرکز ملی کشاورزی استوایی در ویتنام؛ مرکز پژوهش کشاورزی استوایی و تحصیلات عالی در کاستاریکا؛ حفاظت ملی و دانشگاه ورمونت در ایالات متحده،CIRADدر فرانسه وCIFORدر پرو بود.

با وجود پیش بینی کاهش در کل گونه های زنبور، در تمام سناریوها حداقل پنج گونه زنبور در مناطق مناسب برای کشت قهوه در آینده باقی مانده اند؛ در تقریبا نیمی از مناطق، ده گونه زنبور باقی مانده اند.

برای زمین هایی که دیگر برای تولید قهوه مناسب نخواهند بود، این تیم استراتژی های مدیریتی را توصیه می کند تا به کشاورزان کمک کنند به سمت سایر محصولات کشاورزی یا سیستم های تولیدی تغییر جهت دهند. در مناطقی که تنوع زنبورها انتظار می رود کاهش یابد، اما قهوه همچنان می تواند کشت شود، استراتژی های سازگاری می تواند شامل افزایش زیستگاه های زنبورها و حفظ زنبورهای بومی شود. مکان مناسب برای رشد بسیاری از انواع قهوه در زیر سایه درختان بلند است. طبق گفته های نویسندگان گونه هایی از درختان انتخاب شوند که در یک استراتژی برد- برد به زنبورها نیز سود رسانند.

نمونه مورد علاقه روبیک از تغییرات زیست محیطی بالقوه بزرگ که پیش بینی نشده بود، مورد آفریقایی کردن زنبورهای عسل است، که به طور تصادفی در سال ۱۹۵۷ در برزیل منتشر شد. مطالعات روبیک در پاناما در مورد گرده افشانی قهوه با در نظر گرفتن زنبورهای بومی استوایی در دهه ۱۹۷۰ زمانی که زنبورعسل های غیر بومی آفریقایی شده از طریق امریکای لاتین به بخش شمالی هجوم آوردند آغاز شد. بدبینان بدترین حالت را پیش بینی کردند: که زنبورهای قاتل تعادل مطبوع بین گونه های جنگل های استوایی و گرده افشان های بومی آنها را برهم خواهند زد. روبیک دریافت که برعکس این نظر درست است. در جنگل های استوایی با زمین های پست در مکزیک، گیاهان توسط زنبورهای آفریقایی شده ی بسیار پرکار، گرده افشانی می شوند و این امر منجر به تولید گل های بیشتری می شود، بنابراین گرده و شهد بیشتری در دسترس زنبورهای بومی قرار می دادند.

روبیک می گوید: "زنبورهای عسل آفریقایی شده در همپشایر غربی هم دمای آشیانه خود و هم درجه حرارت بدن خود را با استفاده از آب تنظیم می کنند". "زمانی که آب و هوا گرم تر است- مگر اینکه خیلی خشک باشد- آنها خود را با تغییرات آب و هوایی بهتر سازگار می کنند و آن را تحمل می کنند و قهوه را که یک گیاه آفریقایی است گرده افشانی می کنند".

با توجه کردن به فرآیندهای بیولوژیک و مدیریت قهوه برای حداکثر میزان گرده افشانی که به تاثیرات آب و هوایی هم بر گیاهان و هم بر زنبورها بستگی دارد، مانند استراتژی های تنظیم سایه، گردشی کردن محصولات کشاورزی و حفظ جنگل های طبیعی، سازگار شدن با تغییرات آب و هوایی برای تولید کنندگان قهوه می تواند محتمل باشد.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری ایا نا ، تاریخ انتشار 22 شهریور 96، کدمطلب:۴۸۵۲۳، www.iana.ir