شعار سال: کوچه پس کوچه های خاکی «شوشود» را به سمت خانه ای می رویم که می گویند چندین سال پیش در سیل از بین رفته و چیزی از حیات در آن باقی نمانده است.

حیاط خاکی، بزرگ و بدون حفاظش از دور نمایان است. درب میله ای و کوچکی حصار خانه را از کوچه متمایز می کند. از سکوت خانه پیداست که ساکنانش نیز افرادی مسن و یا تنها هستند. خانم خانه که گویی از قبل امکانات استقبال را آماده کرده در آرامشی زیبا به دیوار تکیه داده است. با دیدنمان به سختی با کمک دو عصا قدم برداشته و اندکی جلو می آید. شرایط مقتضی می کند در سلام پیش دستی کنیم اما صدای سلام و خوشامد گویی اش ما را غافلگیر می کند.

با هر بازدمی که در آتش سپند می دمد، صلواتی از هویدای دل می فرستد و به دنبالش دعای خیری نیز نصیب برخی از مسئولان می کند. بیشتر وزن خود را بر عصای آهنین انداخته و عصای چوبی اش را نیز هنگام قدم برداشتن استفاده می کند. نگاه مهربان، لبخندهای مکرر و خوش صحبتی اش به خوبی بیان می کند که سختی های زندگی امیدش را سلب نکرده است.

نگاهی به اطراف خانه می اندازم. دردی بر اندام هایم تازیانه می زند. به راستی که تنها خداوند می تواند حافظ پیرزن و پیرمردی باشد که ۲۰ سال عمرشان را جایی شبیه به مخروبه زندگی می کنند. اگرچه طی سال های اخیر کمک های خوبی از سوی کمیته امداد امام خمینی (ره) خراسان جنوبی در راستای مرمت خانه ها انجام شده اما مرهم گذاشتن بر دردهایی ۲۰ ساله نیازمند همکاری سایر دستگاه ها است.

۲۰ سال زندگی در مخروبه

باغچه ای زیبا در وسط حیاط خاکی جا خوش کرده است و درختان قد و نیم قد انجیر و بوته های گوجه زیبایی اش را فزونی می بخشند. تمام دارایی اش یک یخچال، گازی کهنه و قدیمی و چند عدد ظرف است. همین دارایی ناچیز را در اتاقی نه متری احاطه کرده چراکه تمامی اتاقها مخروبه بوده و مکانی امن برای زندگی نیست.

از زندگی اش می پرسم. خودش را «گلثوم رمضانی» معرفی می کند و می گوید: قریب به ۲۰ سال پیش سیل تمام زندگی ام را با خود برد.

وی با بیان اینکه سال های زیادی است که تنها در یک اتاق زندگی می کنم، می افزاید: همدم شب های پر درد من تنها پیرمردی ناشنوا بوده که نقش زیادی در همدردی ایفا نمی کند.

در حالی که سعی دارد نگاهمان را از کفش های پلاستیکی و کهنه اش بگیرد، می افزاید: دوران جوانی ام را در کوه و دشت چوپانی کرده و اکنون نیز توان قدم برداشتن ندارم.

نفس عمیقی می کشد و می گوید: از ابتدای زندگی در خشت و گل زندگی کرده ام و در سال جاری نیز مسئولان کمیته امداد امام خمینی(ع) برایم خانه ای جدید ساخته اند.

صدایش را بالاتر برده و با گفتن «خداوند در بهشت برای این مسئولان خانه بسازد»، می افزاید: در زمینه تامین جهیزیه فرزندانم نیز کمک های خوبی به من کرده اند.

حکایت خانه ای که طعمه سیل می شود

گویی ۲۰ سال گذشته سیل تمامی زندگی اش را برده و تنها خاطره ای تلخ از آن در ذهن پیرزن روستایی به یادگار گذاشته است. چرا که در لابه لای هر حرفش جمله مربوط به این سیل بیان می کند.

صدایش را بغض همراه است. چشمانش را می بندد و ذهنش را به گذشته اش می سپارد. با جمله هایی که با درد عجین شده است، می گوید: سیل اتاق های خشتی و گلی ام را ویران کرد. هر کدام از وسایل هایم را از گوشه ای جمع آوری می کردم.

لحن بیانش آرام تر می شود و می افزاید: شب هایم را با گل و آب می خوابیدم و اشک چشمانم نیز خشک نمی شد.

وی که بنا به گفته خودش مسئولیت زندگی را خودش بر عهده دارد، می افزاید: اگر کمک مسئولان نبود، گریه های شبانه روزی ام نابودم می کرد.

توانایی خرید فرش ندارم

در حالی که دست به سینه گذاشته، دعاهایش یکی پس از دیگری روانه می شوند: «خدایا قبر امام حسین(ع) را زیارت کنید... خدایا از زندگی تان خیر ببینید... خدایا عاقبت به خیر شوید ...»

دعاهایش را گریه همراه می شود و می افزاید: در حال حاضر زندگی ام تنها با کمک های ماهانه کمیته امداد می چرخد.

وی با اشاره به خانه جدیدش می گوید: توان خرید فرش ندارم و فرشی نیز برای پهن کردن در این خانه ها ندارم.

این مادر دردمند با بیان اینکه دارای هفت فرزند بودم، افزود: خوشبختانه توانسته ام به سختی آن ها را به خانه بخت بفرستم اما خودم نیز از این زندگی شرمنده هستم چرا که نتوانستم حداقل های زندگی را برای فرزندانم مهیا کنم.

وی در بیان آرزوهایش می گوید: از خدا جز سلامتی شوهر و تسکین دردهای پاهایم چیزی نمی خواهم چرا که چوپانی های دوران جوانی، دردهای شبانه پیری ام را به دنبال داشته است.

مرمت ۵۰ متر زیربنا

رئیس کمیته امداد منطقه دو شهرستان بیرجند بیان کرد: ماهیانه ۳۴۰ هزار تومان مستمریامداد و یارانه به این خانواده کمک می شود.

محمد حسینی با اشاره به مرمت و نماسازی خانه این نیازمند روستایی بیان کرد: ۵۰ متر مربع از منزل بازسازی و ۱۰۰ متر نیز نماسازی شده است.

رئیس کمیته امداد منطقه دو شهرستان بیرجند ادامه داد: این امر با هزینه کردی بالغ بر پنج میلیون تومان به انجام رسیده است.

وی خواستارهمکاری مردم در امر کمک به محرومان شد و افزود: کمک های مردمی برای زندگی اینگونه افراد هزینه می شود.

خراسان جنوبی محرومین زیادی از جمله «گلثوم رمضانی» را در خود جای داده که نیازمند توجه خیران هستند. تنها خداوند می داند که این محرومان چه شب هایی را به صبح می رسانند و چه روزهایی را برای کسب روزی در کوه و بیابان قدم می زنند چرا که از دایره کار خارج بوده و به دلیل زحمات و رنج روزگار در دوران جوانی شان، توان چرخاندن چرخه اقتصاد خانواده را ندارند.

چه خوب است که هر کدام با صدقه و یا کنار گذاشتن مبلغی ناچیز برای محرومان، دعای خیرشان را ذخیره آخرتمان کنیم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری مهر، تاریخ 6 مهر 96، کد مطلب: 4099237: www.mehrnews.com