شعار سال: بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران آموزش و پرورش، خانواده را مهم ترین عامل مؤثر در شکل گیری نگرش دانش آموز نسبت به تحصیل می دانند؛ در واقع چگونگی برخورد والدین با موضوع درس و تحصیل فرزندانشان، یکی از اجزای اساسی در شکل گیری چنین نگرشی است.
وجود تضادها در خانواده، نگرش منفی به تحصیل، فقر مالی و وادار شدن کودکان به جبران آن با انجام فعالیت های خارج از مدرسه، محروم ماندن از غذای کافی و سالم و ... از جمله عواملی هستند که باعثِ افت تحصیلی و حتی ترک تحصیل دانش آموزان می شوند.
بی گمان شناخت مشکلات دختران امروز، رابطه مستقیم با سلامت روحی و جسمی آنان داشته و موفقیت جامعه فردا در گرو سلامت دختران امروزی است که تعدادی از آنها هم مادران فردا هستند.اما متاسفانه و با وجود تغییرات بنیادین در ساختار فرهنگ جامعه ما، هنوز هم در بسیاری از خانواده ها که نگرش جنسیتی حاکم‌ است، پسران بر دختران، از بعضی جهات، ترجیح داده می شوند. تبعیضی ناعادلانه که روح دختران را خدشه دار کرده و چه بسا باعث بروز رفتارهایی نابهنجار در دختران می شود.
ایجاد چنین محدودیت هایی برای دختران که عمدتاً در خانواده های پدرسالار دیده می شود، آسیب های جدی به دختران وارد می کند. دختران از سن 10 تا 17 سالگی با تجربه بلوغ جسمی و جنسی، بحرانی ترین سال های عمرشان را سپری می کنند که طبیعتاً به توجه بیشتری از سوی والدین و به خصوص پدر، نیاز دارند.
در این روندِ تکاملی، تمامِ ویژگی های روحی و جسمی و روانی شان متحول می شود. یکی از پیامدهای چنین تحولاتی معمولاً اینست که دختران گوشه گیر شده و حساسیت های خاصی نسبت به رفتار دیگران از خود نشان می دهند.
بر اساس شواهدی که از پژوهش ها و آمارهای مستند به دست آمده، افسردگی شایع ترین مشکل روانی در میان دختران جامعه ماست. رفتار دختران در جامعه تحت تاثیر عوامل محیطی است؛دختران جامعه ما می خواهند به شکل مطلوبی خودنمایی کنند و این کنشی کاملا طبیعی ست‌؛ بنا براین ممکن است دست به اقدامات و رفتارهایی بزنند که باعث بروز مشکلات روحی و اجتماعی، نظیر سردرگمی و گم کردن نقش خود در اجتماع شوند. در این مورد لازم است راهنمایی های مخصوصی در گروه های سنی متفاوت به صورت نامحسوس ولی ممکن و مطلوب در اختیار دختران قرار گیرد.
در عصر ارتباطات ، دختران با پیگیری خبرها و مطالعه در مورد چگونگی زندگی در فرهنگ های مختلف و روابط خانوادگی در دیگر ملل، به وجود و یا عدم وجود مشکلات در زندگیِ خود پی برده اند. بالا رفتن آگاهی جوانان باعث شده که خیلی از مشکلات که قبلا نمایان نمی شد و یا در بطن جامعه، در فرهنگ سنتی ما ریشه زده بود، امروزه به راحتی قابل قبول نباشند و دختران اجحاف در حقوق اولیه شان را درک کرده اند.
مدرسه پس از خانه، مهمترین مکانی است که دانش آموزان بیشترین زمان را در آنجا بسر می برند و نقش موثری در شکل گیری هنجارها و ارزش های اجتماعی افراد دارد. در سال های اخیر، خودزنی و تیغ انداختن بر دست و بدن، در میان دختران رایج شده و در بیشتر مدارس دیده شده است. روان شناسان بر این باورند که این پدیده، بازتاب برخورد خشونت آمیزی است که در جامعه و خانواده و حتی در ساختار نظام آموزشی کشور با دختران می شود. در واقع خودزنی در میان دختران، پاسخی خشن به خشونت پیرامونشان است.
متاسفانه این مشکل در آموزش و پرورش جدی گرفته نشده و هیچ راهکاری برای حل این معضلِ مهم در میان دخترانِ دانش آموز، ارائه نشده است. آموزش و پرورشِ ما به کجا می رود؟!

داشتن جامعه سالم منوط به داشتن دخترانی سالم است؛ چرا که این دختران، زنان فردای جامعه هستند و و پرورش نسل های آینده بر عهده آنهاست. اعمال هر گونه خشونتی به آنان تاثیر مستقیم در روحِ جامعه دارد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبسایت خبری روزن، تاریخ 10 آذر 96، کد مطلب: 12669: www.roozannews.ir