وزیر راه و شهرسازی با تأکید بر اینکه ایران و ترکمنستان بازیگران مهم کریدور شمال ـ جنوب و شرق ـ غرب هستند، گفت: ترکمنستان برادر، شریک راهبردی و خویشاوند ایران است.

وزیر اقتصاد برگزاری کمیسیون مشترک ایران و چین در پکن را نخستین گام در اجرای پروژه‌های توافق ۲۵ ساله ایران و چین برشمرد و گفت: در دومین گام مجموعه دیگری از توافقات بر روی پروژه های مشخص در بین بخش های دولتی وزارتخانه های متناظر ایران و چین برقرار شد و روی جزئیات اجرای پروژه ها هم توافق صورت گرفت.

سایت محترم دولت در خصوص نمایشگاه واردات چین خبر زده است که وزیر صمت در جمع تاجران و سرمایه گذاران چینی بیان داشته اند که در ایران هر جا تمرکز کردیم توانستیم افتخارآفرینی کنیم، امروز یکی از بهترین‌ها در ساخت برخی تجهیزات نفت و گازی هستیم و ... .وقتی به ویدئوی سخنرانی نگاه می کنیم، فقط یک چینی می بینم ، شما چند نفر چینی در ویدئو می بینید؟ بهتر نیست این گونه وارو جلوه دادن اخبار و شوخی با منافع ملی را کنار بگذاریم. کشور با تعارف و محفل بازی و وارو جلوه دادن ها،کشور نمی شود. برای پیشرفت باید عرق ریخت و نظارت ها بر مدیران را افزایش داد. ان شاالله بعد از سفر، حساب کشی می کنیم.

حدود دو ماه پیش بود که حجت‌ا… عبدالملکی، دبیر شورای عالی مناطق آزاد، از تمایل اماراتی‌ها برای سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیارد دلاری امارات در ایران خبر داد. اما اکنون نه‌تنها امکان نقل و انتقال بانکی وجود ندارد، بلکه این کشور نسبت به انتقال فیزیکی ارز هم برای ایرانی‌ها سخت‌گیری‌های خاص خود را دارد.

مدیرکل پیشین امور خزر و آسیای میانه وزارت نفت گفت: روسیه با کارت ایران بازی می کند؛ منافعش این است که گاز ایران وارد بازارهای جهانی نشود و در ایران سرمایه گذاری نخواهد کرد. آنها و چین، مردم ایران را فقیر و حکومتش را ضعیف می خواهند!

در ۵ ماه سال جاری بیشترین میزان مبادلات تجاری کشور به لحاظ ارزش از طریق گمرکات استان هرمزگان، بوشهر و خوزستان انجام گرفته است.این گزارش در خصوص استان‌های دارای بیشترین سهم از کل ارزش واردات می‌افزاید: در ۵ ماهه ابتدایی سال جاری، واردات از استان هرمزگان ۳ میلیون و ۵۳۷ هزار تن و به ارزش ۸ میلیارد و ۳۶۳ میلیون دلار بوده که رتبه نخست را در بین استان‌های کشور به خود اختصاص داده است.

چهار کریدور جدید تعریف شده در اطراف ایران با ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری، حداکثر تا دو سال آینده به بهره برداری می‌رسند. این چهار کریدور شامل، کریدور چین به اروپا از طریق عبور از عرض خزر در شمال ایران، کریدور هند به اروپا در جنوب ایران از طریق گذر از خلیج عرب، دریای سرخ، کریدور آسیا به اروپا از طرق فاو عراق به ترکیه در غرب ایران و در نهایت، کریدور بندر گوار پاکستان به چین در شرق ایران می‌باشند. باید توجه داشت که توطئه‌ای در ارتباط با اینکه ایران در هیچیک از این کریدور‌ها حضور ندارد در کار نیست! چرا که، هیچ عقل سلیمی حاضر نیست کالایش را از سرزمینی که تحریم است عبور دهد.

تنش‌های تجاری آمریکا و چین باعث شده است که ایالات متحده به دنبال ابتکار‌هایی باشد تا تجارت چین را تحت تاثیر قرار دهد. در این میان هند نیز تلاش می‌کند از این فرصت تاریخی استفاده و نقش پر رنگ‌تری در بازی تجارت جهانی ایفا کند. روز پایانی اجلاس سران کشور‌های ۲۰، آمریکا از یکی از طرح‌های خود برای محدود کردن چین رونمایی کرد. کریدور هند-کشور‌های عربی-اروپا، با همکاری این کشور‌ها و رژیم صهیونیستی کمک خواهد کرد تا هند بخشی از بازار اروپا را در اختیار بگیرد. این وضعیت ایران را متضرر خواهد کرد؛ زیرا هند احتمالا دیگر انگیزه چندانی برای سرمایه‌گذاری در بنادر ایران از جمله مکران نخواهد داشت و منافع اقتصادی ترانزیت کالا‌های هندی به‌طور کامل از سبد اقتصاد ایران خارج خواهد شد. این خطر همراه با تحرکات ترکیه و جمهوری آذربایجان برای تغییر مرز‌های منطقه قفقاز ممکن است ایران را برای مدت نامعلومی از نقشه ترانزیت جهان حذف کند. همچنین تغییر سمت و سوی سیاست‌های هند و نزدیکی بیشتر این کشور به آمریکا می‌تواند سرآغازی بر رقابت شدید این کشور با چین باشد. این مساله گروه‌ها و پیمان‌هایی را که ایران همراه با این دو کشور در آن عضویت دارد، تحت تاثیر قرار خواهد داد.

علیرضا مجیدی، کارشناس مسائل منطقه گفت: کشور‌ها به صورت کلاسیک با هم قرارداد تجاری می‌بندند و بخش خصوصی دو کشور فعال می‌شوند، دولت‌ها نیز به عنوان پشتیبان عمل می‌کنند. ما به جهت تحریم ثانویه از ابتدای سال ۹۰ در انتقال منابع یا جریان پولی به داخل ایران مشکل داریم. مشکل آخرین ثانویه این است که به صورت زنجیره‌ای عمل کرده و تنها به شرکای مستقیم شرکت‌های ایرانی بسنده نمی‌کند. یعنی اگر شما با ده واسطه هم طرف قرارداد شرکت ایرانی بشوید، باز هم در تحریم قرار می‌گیرید. کشور‌های حاشیه خلیج فارس رویکرد‌های جدیدی در روابط خود با شرق اتخاذ کرده اند. این رویکرد ایران را ناگزیر می‌سازد تا در محاسبات پیشین خود بازنگری کند.

تجارب تاریخی نشان می دهد که بجز در شرایط اضطرار و یا هماهنگی های پشت پرده، کشورها تمایلی به همکاری اقتصادی نهادهای دولتی و خصولتی و شبه دولتی برای فعالیت در کشورشان ندارند. وقتی دکتر جعفر قنادباشی از مزایای فعالیت اقتصادی شرکت های ایرانی در لیبی حرف می زند، آیا آگاهی کافی از توانمندی اقتصادی بخش خصوصی دارد؟ یا اینکه، صرفا به دنبال برنامه ای کاغذی و تفاهم نامه های شعاری و نبودهای بود تصور شده است؟