در اسناد منتشرشده از لانه جاسوسی آمریکا در حدفاصل ۱۵ بهمن ۵۷ الی ۱۲ فروردین ۵۸ گزارشات مختلفی درباره رفراندوم انتخاب نوع حکومت آمده است.

آیت الله طالقانی در اسفند ۱۳۵۷ بر مزار دکتر محمد مصدق حاضر شد و به سخنرانی پرداخت و گفت: همبستگی‌تان را حفظ کنید از خودبینی‌ها بیرون بیایید. امیدوارم به لطف خدا بتوانیم هرچه بیش‌تر این نهضت را شکوفا کنیم. ما مردنی هستیم، باور کنید، می‌میریم، ولی تاریخ ما، سرنوشت ما، مسئولیت ما، نسبت به نسل آینده، باقی می‌ماند. مبادا کاری بکنید که مورد لعن و نفرت آیندگان قرار بگیرید.

رخداد کودتای استعماری سوم اسفند ۱۲۹۹، شوم‌ترین اتفاق تاریخ ایران‌زمین است، در این سال با سیاست شیطانی انگلستان، کودتای رضاخان میرپنج صورت می‌پذیرد تا در نتیجه آن، برای اولین بار یک سلسله پادشاهی توسط اجانب بر ایران حکفرما شود، این فرآیند، استقلال ملی ایرانیان را زیر سؤال برد.

روزنامه اطلاعات روز چهارشنبه ششم اسفند ۱۳۵۴ عکس پایین را منتشر کرد و نوشت که همه عکس‌هایی که تاکنون از امیر دیده‌اید نادرست بوده و عکس واقعی امیرکبیر این تصویر است. تصویر واقعی را در ادامه ببینید:

بنیاد پهلوی یک سازمان غیرانتفاعی خیریه بود که از وقف بخش بزرگی از اموال رضا شاه، محمدرضا شاه و دیگر اعضای خاندان پهلوی در سال ۱۳۳۷ تشکیل شده و از مهمترین بنیاد‌های اقتصادی و فرهنگی دربار پهلوی به‌شمار می‌آمد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ نام این بنیاد به بنیاد علوی تغییر یافت و با تشکیل بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی بخش عمده دارایی‌های این بنیاد به بنیاد مستضعفان منتقل شد.

فتحعلی قاجار که حرمسرای بزرگش معروف است بی‌خودی به مرد شماره یک تجزیه ایران مشهور شده است؛ بیشتر به‌خاطر عهدنامه ترکمانچای. ولی این یک اشتباه تاریخی است و رکورددار تجزیه ایران فرد دیگری است. محمدشاه قاجار بیشتر از فتحعلی، ایران را تجزیه کرده است. ولی رکورددار اصلی فرد دیگری است؛ ناصرالدین قاجار که به‌تن‌هایی بیش از ۲ میلیون کیلومترمربع از خاک ایران را تجزیه کرد. در دوره ناصری، انگلیسی‌ها با عهدنامه پاریس ۶۳۰ هزار کیلومترمربع شامل هرات و بخش‌هایی از افغانستان را از ایران جدا کردند و با عهدنامه گلداسمیت نیز بخش‌های بزرگی از بلوچستان و شرق ایران را به مساحت ۳۵۰ هزار کیلومترمربع از ایران قاجاری تجزیه کردند. بعد هم پیمان آخال بسته شد که از نظر مساحت رکورددار قرارداد‌های جدایی از ایران است و ماجرایش این است: «پیرو انعقاد این پیمان آسیای میانه، خوارزم، خیوه، شرق مازندران و مرو، سمرقند و بخارا از خاک ایران جدا شد.

جنبش مشروطیت بدون شک از رویداد‌های مهم و تأثیرگذار در تاریخ تحولات سیاسی ایران محسوب می‌شود. اثرات این رویداد در زندگی فرهنگی و سیاسی مردم، از سایر حوادثی که تا آن تاریخ در کشورمان پدید آمده بود، عمیق‌تر بوده است. شکی نیست که نارضایتی عمیق جامعه ایران در سال‌های حکومت قاجار، ریشه اصلی اعتراضات مردمی علیه دولت و زمینه‌ساز شکل‌گیری نهضت مشروطیت بود.در این میان عواملی نیز بودند که سبب تسریع روند انقلاب شدند و در مسیر نهضت به منزله عامل محرک ایفای نقش کردند. در گزارش زیر، به مرور حوادث ۱۵ ساله مشروطیت پرداخته شده است.

سید حسن مدرس مردی که در چند دوره حضور در مجلس شورای ملی تلاش کرد که نماینده موثری باشد با قرار گرفتن در مقابل رضاخان و بعد‌ها رضاشاه به یکی از مخالفان پررنگ پهلوی تبدیل شد. رضاشاه ابتدا سعی کرد مانع از حضور مدرس در مجلس شود و پس از آن او را از تهران به خواف تبعید و کاشمر کرد و بعد هم او را به شهادت رساند.به مناسبت ۱۰ آذر سالروز شهادت سید حسن مدرس، نماینده مجلس شورای ملی که در تقویم نیز روز مجلس نامیده شده است به مرور برخی از تلاش‌های ایشان در زمان حضور در مجلس پرداختیم. بارزترین خصوصیت در باره او شاید این باشد که، آیت‌الله مدرس در مجلس ششم، مردم و منافع عمومی را بر خود مقدم می‌دانست و مراقب بود تا امتیازی به بیگانه داده نشود. جزئیات برنامه‌ها و لوایح اقتصادی را به دقت بررسی می‌کرد تا مبادا منافع ملی آسیب ببیند.

یازدهم آذرماه یادآور روزی است که در سال ۱۳۰۰ خورشیدی میرزا کوچک‌خان جنگلی رهبر نهضت جنگل، تشنه، گرسنه و آواره در کوه‌های تالش، از شدت سرما یخ زد و در ۴۳ سالگی چشم از جهان بست.نویسندۀ این سطور، اما عمیقا باور دارد که میرزا تجزیه‌طلب نبوده و این یادداشت هم برای اثبات همین گزاره است. نویسنده تاکید می کند که: مهم این است که دغدغۀ انسان‌های دیگر را داشت و این دیگران در وهلۀ نخست مردمان گیلان بودند و در مرتبۀ بعد تمام ایران و ایرانیان. متهم کردن مردی چنین عاشق مردمان خود به سادگی و زودباوری و فقدان تحلیل عمیق سیاسی یک بحث است و انگ تجزیه‌طلبی و یاغی‌گری بحثی دیگر. یادمان باشد که در عصر پهلوی دوم که شاه به شدت فوبیای کمونیسم داشت و کمونیست‌ها را دشمن اصلی می‌پنداشت و به همین خاطر تا مدت‌ها دست نیرو‌های مذهبی سیاسی را باز گذاشته بود نیز مانند امروز برخی افراد به میرزا انگ نمی‌زدند.

 سومین نشست از سلسله نشست‌های گفت‌وگوی انتقادی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با عنوان «توهم توطئه یا دخالت خارجی در تاریخ و سیاست ایران» با سخنرانی یعقوب توکلی، پژوهشگر و دانشیار علوم سیاسی و دکتر علیرضا ملائی‌توانی، استاد تمام تاریخ با دبیری دکتر مالک شجاعی جشوقانی سه‌شنبه یکم آذرماه در سالن ادب پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.یعقوب توکلی با بیان پدیده استبسا در حاکمیت ایران، بیان کرد: تاریخ‌دانی ما باید کمک کند برای شناخت فی‌الحال قضایا. به عبارتی مورخ ما ضمن این‌که گذشته تاریخی را می‌داند باید از تاریخ به آینده استراتژیک برسد. متاسفانه یکی از مشکلاتی که ما داریم معمولا در حوزه مطالعات تاریخی ندانستن علم استراتژی است. چون علم استراتژی نمی‌دانیم اتفاقاتی که در گذشته اتفاق افتاد از آن به آسانی عبور می‌کنیم.